Εμπρός για ένα άλλο ΕΣΥ…

Τι θα μπορούσε άραγε να αναστείλει ή να περιορίσει την επέλαση του μεγαλοϊδιωτικού τομέα στον χώρο της Υγείας; Προφανώς ένα άλλο ΕΣΥ, στο οποίο η οργάνωση, η διοικητική, η επιστημονική και η τεχνολογική διάρθρωσή του θα συμπεριλάμβανε ΟΛΕΣ τις δυνάμεις, που σήμερα διαχωρίζονται εκουσίως με «ιερές» αποστάσεις, δηλ. του Πανεπιστημιακούς και τους μη. Πιο απλά, μιλάμε για μία συνολική πανεπιστημιοποίηση του Νοσοκομειακού χώρου ολόκληρης της χώρας δομημένου σε Νομαρχιακά Νοσοκομεία συνδεόμενα (affiliated) προς τις Ιατρικές και νοσηλευτικές Σχολές της περιοχής και περιφερικά κυρίως πανεπιστημιακά Νοσοκομεία. Κατ αρχή η δομή αυτή δεν διεκδικεί καμία πρωτοτυπία., αφού ήδη εφαρμόζεται επί δεκαετίες σε μητροπολιτικές του καπιταλισμού χώρες (Μ. Βρετανία, Γαλλία κ.λ.π.)
Τεχνοκρατικά συμβούλια πρέπει να ορίζουν την αναγκαία υλικοτεχνική υποδομή, για ΚΑΘΕ νομαρχιακό νοσοκομείο, σαν βασική προϋπόθεση της ΙΣΗΣ και ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΟΧΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΓΕΙΑΣ (βασικό σύνθημα των αγώνων για την Υγεία μετά την μεταπολίτευση, που το σκέλος της ισότητας υστερεί ίσως περισσότερο και από το σκέλος της δωρεάν). Το αίτημα αυτό δεν συνιστά λαϊκισμό. ΟΛΑ τα νομαρχιακά νοσοκομεία πρέπει να διαθέτουν ισότιμη υποδομή ακόμα και αν γεωγραφικοί ή/και άλλοι όροι επιβάλλουν συγχωνεύσεις νοσοκομείων, όπως επιτάσσουν οι εξελίξεις της Ιατρικής Επιστήμης και Τεχνολογίας.
Το ιατρικό προσωπικό θα είναι καθολικά ενταγμένο στο πανεπιστημιακό δυναμικό της Ιατρικής Σχολής της περιοχής, φέροντας -με αξιοκρατικά κριτήρια- πανεπιστημιακό κλινικό τίτλο (κλινικός λέκτορας, επίκουρος, αναπληρωτής ή τακτικός καθηγητής).
Στα όρια της περιφέρειας λειτουργούν συμβούλια ειδικότητας με συμμετοχή όλων των ομοειδικών ιατρών, που ορίζουν και ελέγχουν το περιεχόμενο προ και μετα-πτυχιακής εκπαίδευσης στο γνωστικό αντικείμενο και εισηγούνται αλλαγές, διορθώσεις, συμπληρώσεις ή/και ανανεώσεις υποδομών στο περιφερειακό και στα νομαρχιακά νοσοκομεία. Εισηγούνται μετεκπαιδευτικά και μεταπτυχιακά προγράμματα. Προτείνουν και εποπτεύουν κλινικές ή/και άλλες έρευνες, που στις διαστάσεις της υγειονομικής περιφέρειας αποκτούν τοπική και εθνική χρησιμότητα.
Αντίστοιχη πρέπει να είναι και η διάρθρωση του νοσηλευτικού τομέα και η διασύνδεσή του με τον Ιατρικό.
Τα κενά του ιατρικού και του νοσηλευτικού τομέα θα καλύπτονται αυτόματα μετά την κένωση θέσης. Η πρόσληψη θα αποφασίζεται σε δημόσια συνεδρίαση του αντίστοιχου συμβουλίου ειδικότητας της περιοχής.
Με τις υλικοτεχνικές και επιστημονικές αυτές προϋποθέσεις, η ιατρική εξειδίκευση θα παρέχεται κατά τρόπο εξαιρετικά ενιαίο σε όλα τα Νομαρχιακά και περιφερικά νοσηλευτήρια, στα οποία θα εκπαιδεύονται -όταν το θέλουν- και φοιτητές των οικείων Ιατρικών Σχολών στην διάρκεια των κλινικών μαθημάτων (τρίμηνα) και των αντίστοιχων νοσηλευτικών σχολών με εξασφαλισμένες εγγυήσεις επιστημονικής και κλινικής επάρκειας.
Οι ειδικευόμενοι ιατροί, όταν θα συμπληρώνουν εύλογο διάστημα υπηρεσίας στην ειδικότητα θα μπορούν και θα πρέπει να στελεχώνουν τα δημόσια πρωτοβάθμια κέντρα υγείας επί 6μηνο, παρέχοντας ικανοποιητικού επιπέδου ειδικές υπηρεσίες στην πλειονότητα των περιστατικών της καθημερινής κλινικής πράξης αλλά και φροντίζοντας για την έγκαιρη και με επιστημονικούς όρους διακομιδή των σοβαρότερων περιστατικών.
Οι ιδιώτες γιατροί οι ασκούντες πρωτοβάθμια ιατρική θα συνεργάζονται με το ΕΣΥ αμοιβόμενοι με αξιοπρέπεια και συνέπεια από τους φορείς των ασφαλισμένων πολιτών
Μόνον μία τέτοια συνολική και αποκεντρωμένη δόμηση του ΕΣΥ, της υλικής του βάσης και του επιστημονικού και τεχνολογικού του προσωπικού μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες ισότητας και επάρκειας προϋποθέσεων στην παροχή υγειονομικών υπηρεσιών σον Ελληνικό λαό. Είναι προφανή τα οφέλη μίας τέτοιας κατεύθυνσης στην οργάνωση του ΕΣΥ τόσο σε ανθρώπινο όσο και σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Δεν προσθέτει αλλά αντίθετα περιορίζει το κόστος υπηρεσιών, που το σύστημα της ρεμούλας διογκώνει υπέρμετρα. Υπάρχουν ασφαλώς πολλά άλλα σοβαρά ζητήματα (χρηματοδοτήσεις, αμοιβές, εφημερίες κ.λ.π.), που και η απλή αναφορά τους θα έκανε το σημείωμα αυτό ακόμη πιο δυσανάγνωστο… Υπάρχει χρόνος και για αυτά…
Το ΕΣΥ των διαδρόμων και της μιζέριας, της πλασματικής εφημερίας, της υποβάθμισης κάθε ευγενικής επιστημονικής φιλοδοξίας των μελών του (ιατρών & νοσηλευτών), της απίστευτης υποστελέχωσης της απάνθρωπης συμπεριφοράς (φταίει και η κούραση, αλλά όχι μόνο), του ευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της καλυμένης και της απροκάλυπτης οργής ΔΕΝ ΕΠΙΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ…
«Εμπρός για ένα άλλο ΕΣΥ» πρόβαλε στις εκλογές της ΕΙΝΑΠ το 1983 μία … «αισχρά μειοψηφούσα» παράταξη του χώρου των νοσοκομειακών γιατρών. Οι μαζικές «προοδευτικές» παρατάξεις καλούσαν για ένταξη στο ΕΣΥ, που θα το … άλλαζαν με τους αγώνες τους. Το τέλος αυτής της αλλαγής είναι γνωστό…Παραμένει, λοιπόν επίκαιρο το μειοψηφικό σύνθημα του 1983, όσο και αν είναι μεγάλη η συζήτηση για το κεντρικό αυτό ζήτημα της κοινωνικοπολιτικής μας ζωής…

Σχόλια

Ο χρήστης Πολυχρόνης Ιωάννου είπε…
Το ζήτημα της στελέχωσης των συμβουλίων κρίσης ή επιλογής ή όπως αλλιώς και να τα ονομάσει κανείς, πιστεύω ότι πρέπει να γίνεται με τον εξής τρόπο. Σε πανελλαδικό επίπεδο ή ανά κάποιες μεγάλες περιφέρειες δημιουργούνται οι όμιλοι (club, college) των ειδικών ανά κάθε καθιερωμένη ειδικότητα. Στους ομίλους αυτούς θα συμμετέχουν όλοι όσοι διαθέτουν τα προσόντα που θα είναι προκαθορισμένα. Μεταξύ αυτών θα κληρώνονται 5 – 7 που θα σχηματίζουν το συμβούλιο επιλογής υπό την προεδρία του Επιστημονικού Διευθυντή του ιδρύματος που έχει προκηρύξει την θέση.
Ο χρήστης Spyros Vlahos είπε…
Δικέ μου,
fellow blogger κι εσύ;
Μπες στο μπλογκ μου κι άφησε σχόλιο για να σε κάμω λινκ.
Τώρα δεν μπορώ γιατί είμαι στο σχολείο.

Μη φοβάσαι, εικόνες έχω μόνο στο μπλογκ μου