Νέο Νοσοκομείο: πρόκληση από το χτές, αγκάθι για το αύριο

Μίλτος Π. Βασιλείου
δημοσιεύθηκε στην "καθημερινή ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ" στις 24/5/2008

…Σιγή ιχθύος τηρούν οι κρατούντες μπροστά στις τεκμηριωμένες από το οικείο σωματείο των ιατρών ανάγκες για αναβαθμισμένη τριτοβάθμια ποιότητα υπηρεσιών, που αποτελούν και το κλειδί της επιτυχίας του νέου (αν ποτέ λειτουργήσει) νοσοκομείου.

Η αδυναμία παροχής ειδικής νεογνολογικής φροντίδας στο Νομαρχιακό μας Νοσοκομείο, με δεύτερο θανατηφόρο περιστατικό σε σύντομο χρονικό διάστημα φέρνει πόνο, θλίψη οργή αλλά όχι έκπληξη. Αρκεί μία βόλτα στην είσοδο και τους διαδρόμους του ιδρύματος για να πεισθεί και ο αδαέστερος με τα θέματα Υγείας, πως ο χώρος -παρά όποιες φιλότιμες προσπάθειες ορισμένων εργαζόμενων σε αυτό- δεν μπορεί να διεκδικήσει δάφνες σύγχρονου νομαρχιακού νοσηλευτήριου.
Ολη αυτή η βιούμενη από εργαζόμενους και ασθενείς αθλιότητα θα μπορούσε και να παραμερισθεί από το ….αισιόδοξο μήνυμα της σύντομης ολοκλήρωσης ενός νέου σύγχρονου, τριτοβάθμιου (αυτό έχει ανάγκη η Κέρκυρα) Νοσοκομείου. Η πραγματικότητα όμως μόνον τέτοια μηνύματα δεν στέλνει. Κτίριο με προδιαγραφές του 1990 σε ακατάλληλο χωροταξικά και τοπογραφικά οικόπεδο δεν λέει να τελειώσει ούτε μέσα στο κρίσιμο 2008. Κρίσιμο, αφού ο Δεκέμβρης είναι το όριο για την Ευρωπαϊκή συγχρηματοδότηση του έργου. Να δούμε τι θα πούμε τότε στους …κουτόφραγκους. Ούτε λόγος βέβαια για προσωπικό, που παραμένει επί 10ετίες τώρα εξαιρετικά ανεπαρκές ακόμη και για το μικρότερο σε δύναμη υπάρχον Νοσοκομείο. Οσο για τις προδιαγραφές των υπηρεσιών, που θα παρέχει το θέμα …μοιάζει «λυμένο»: αυστηρά δευτεροβάθμιες, όπως εξάλλου περιγράφει και ο πολυδιαφημισμένος νέος οργανισμός του. Σιγή ιχθύος τηρούν οι κρατούντες μπροστά στις τεκμηριωμένες από το οικείο σωματείο των ιατρών ανάγκες για αναβαθμισμένη τριτοβάθμια ποιότητα υπηρεσιών, που αποτελούν και το κλειδί της επιτυχίας του νέου (αν ποτέ λειτουργήσει) νοσοκομείου. Αλλιώς, η μετανάστευση για λόγους Υγείας στα γειτονικά Γιάννενα, στην μακρινότερη Αθήνα και αλλού θα συνεχίζεται με παρόμοιους ρυθμούς. Το γνωρίζουν καλά, όσοι τους λούζει κρύος ιδρώτας απλά για την τυπική τήρηση ημερομηνιών και την δημοσκοπική αξιοποίηση του κοψίματος της κορδέλας. Το γνωρίζουν επίσης και αυτοί που επί 10ετίες -βαφτίζοντας το κρέας ψάρι- διαλαλούσαν τους ταχύτατους ρυθμούς ανέγερσης του καταπληκτικού, σύγχρονου κ.λ.π. νοσοκομείου. Το γνωρίζουν καλά όλοι όσοι (ένθεν και ένθεν) διεκδικώντας πριν από χρόνια την διατήρηση της Υγειονομικής Περιφέρειας, αγνόησαν το πιο χαρακτηριστικό, το πιο καθοριστικό συστατικό της: το Περιφερικό Νοσοκομείο. Μερικούς τους είδαμε διαδηλώνοντες και αγωνιζόμενους. Δικαίωμά τους. Αλλά και δικό μας δικαίωμα και υποχρέωση η ακεραιότητα της μνήμης μας. Όχι για λόγους εκδίκησης. Πολύ απλά: για λόγους ουσίας. Για να είμαστε σωστοί γνώστες της χωροχρονικής διαδρομής του ζητήματος. Για να ξέρουμε τι περιμένουμε και τι ζητάμε. Για να έχουμε κατοχυρώσει το δικαίωμα στην ελπίδα. Για να μην πληρώσουν τα ενηλικιούμενα νεογνά της σήμερον τα δικά μας αμαρτήματα της αφέλειας, της ασθενούς μνήμης και της ατελούς κρίσης.

Σχόλια