Το προβλέψαμε…

Για κοιτάξτε την 4η προηγούμενη ανάρτηση, που βάζαμε και στοίχημα πρόβλεψης του περιεχομένου της ανασυγκρότησης των Ελληνικών σιδηροδρόμων. Και δεν επικαλεστήκαμε ούτε τότε ούτε τώρα προφητικές ικανότητες αλλά βασική γνώση των συμβαινόντων στο Ελλαδιστάν. (Η κατάληξη –σταν ίσως αδικεί τα διάφορα –σταν της κεντρικής Ασίας, τουλάχιστον στον τομέα των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών που από χρόνια διαθέτουν πολύ μεγαλύτερο δίκτυο, ηλεκτρικά τρένα κ.λ.π.).
Ασφαλώς κανείς δεν μπορεί να έχει επιφυλάξεις για τις προφορικές δεσμεύσεις του υπουργού, που σχετίζονται με πάταξη της αδιαφάνειας, της αισχροκέρδειας, της γραφειοκρατίας. Βρίσκεται, όμως εδώ η ουσία; Μακάρι να ήταν έτσι… Εμείς τουλάχιστον δώσαμε ιδιαίτερο βάρος σε 3 παραγράφους των κυβερνητικών διακηρύξεων εξυγίανσης του ΟΣΕ.
1. Κατάργηση των ζημιογόνων δρομολογίων. Αν υπάρχουν δρομολόγια με 5 επιβάτες τον μήνα, που ανέφερε ο υπουργός, καμία αντίρρηση. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι το συνολικό επίπεδο παροχής υπηρεσιών από τον ΟΣΕ (ποιότητα τρένων, ακρίβεια δρομολογίων, εξυπηρέτηση στην διάρκεια του ταξιδιού) καθιστούν το τρένο στην Ελλάδα, μέσο των απελπισμένων… Πιο συγκεκριμένα, κάποιες γραμμές, που σήμερα είναι ζημιογόνες, ειδικότερα της Πελοποννήσου (Ναύπλιο, Αργος, Τρίπολη, Καλαμάτα) υπό άλλες συνθήκες θα ήταν οι πιο ελκυστικές γραμμές αφού οι αποστάσεις αυτών των πόλεων από την πρωτεύουσα καθιστούν το σύγχρονο τρένο ως το ταχύτερο, ασφαλέστερο και ανετότερο μέσο συγκοινωνίας. Μιλάμε βέβαια για σύγχρονα τρένα και όχι για τους … μουτζούρηδες του δικτύου (εποχής Τρικούπη) της Πελοποννήσου.
2. Επανεξετάζεται η τιμολογιακή πολιτική του ΟΣΕ. Σ’ αυτό εμείς θα απαντήσουμε με μία ιστορία. Αληθινή, όχι μύθο… Που μάλιστα αφορά τον ΟΣΕ… Το 1992, μετά από πολλά χρόνια αδράνειας ξαναλειτούργησε το προαστιακό τρένο μέχρι το Λουτράκι, με εισιτήριο στην μισή τιμή από το αντίστοιχο του ΚΤΕΛ. Οι ΚΤΕΛατζήδες παρενέβησαν προς την κυβέρνηση, διαμαρτυρόμενοι… για αθέμιτο συναγωνισμό. Και πράγματι, η τότε κυβέρνηση, που δεν διακρίθηκε …για το ευήκοον ούς, που έτεινε προς τα αιτήματα των εργαζομένων, ικανοποίησε αμέσως το αίτημα των ΚΤΕΛ και σε μία μέρα διπλασίασε την τιμή του εισιτηρίου του ΟΣΕ για Λουτράκι. Βάλε τώρα και τις συνθήκες μουτζούρη, καθυστερήσεις κ.λ.π., τάφτυσε στον ανταγωνισμό του με τα ΚΤΕΛ….
3. Επανεξετάζεται ο Δυτικός Σιδηροδρομικός Αξονας. Εμείς τουλάχιστον δεν εκπλησσόμαστε. Το έχουμε εξάλλου ξαναγράψει.* Ολη η μετεμφυλιακή ανθρωπογεωγραφική πολιτική κατατείνει με συνέπεια και τώρα πια με επιτυχία να μετατρέψει ολόκληρη την Ελλάδα σε μία ΠΑΘΕ. Εννοούμε τον περιβόητο ατέλειωτο αυτοκινητόδρομο Πάτρα-Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Ειδομένη, στις όχθες του οποίου κατοικούν σήμερα πάνω από τα 8/10 του Ελληνικού πληθυσμού σε μία πρωτοφανή σε παγκόσμιο επίπεδο υπερσυγκέντρωση πληθυσμού. Ο Δυτικός σιδηροδρομικός άξονας, περισσότερο ακόμη και από αυτήν την αναγκαία κατά τα άλλα Ιόνια οδό, θα μπορούσε να περιορίσει την μαζική πληθυσμιακή αποψίλωση της Δυτικής Ελλάδας και να επιτρέπει την προοδευτική εξισορρόπηση των πληθυσμιακών σχέσεων πόλεων/υπαίθρου στην περιοχή και στην χώρα γενικότερα. Φυσικά, αυτό χρειάζεται μία ριζικά διαφορετική πολιτική βούληση, που θα θεωρεί την ισορροπημένη περιφερειακή ανάπτυξη στοιχείο αληθινής πολιτικής και κοινωνικής προόδου και δεν θα εξαντλεί τα επιχειρήματά της σε βραχυπρόθεσμες δήθεν τεχνοκρατικές εκτιμήσεις βιωσιμότητας…
___________

* Μίλτος Π. Βασιλείου ... Ο Δυτικός σιδηροδρομικός άξονας αφηγείται την πονεμένη σύγχρονη Ελληνική ιστορία .... , blog "ΦΑΙΚΙΑ", 8/6/2008. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην "ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ" στις 8/7/2007

Σχόλια

Ο χρήστης Πολυχρόνης Ιωάννου είπε…
Αγαπητέ Μίλτε,
Αναβάθμιση των Ελληνικών Σιδηροδρόμων, αν στην σύγχρονη ορολογία αυτό το πράγμα που υπάρχει στην Ελλάδα μπορεί ακόμα να ονομάζεται Σιδηρόδρομος, σημαίνει πρώτα από όλα ΑΛΛΑΓΉ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ απέναντι στο φιλικότερο για το Λαό και το Περιβάλλον μέσο μαζικής συγκοινωνίας. Οι εξαγγελίες που αναφέρεσαι είναι απόλυτα προσανατολισμένες σε πολιτική εκ διαμέτρου αντίθετης κατεύθυνσης. Είναι ηλίου φαεινότερη η αγωνιώδεις προσπάθεια της κυβέρνησης να μειώσει ελλείμματα και αν καταφέρει στο τέλος να πουλήσει σε ιδιώτες κομμάτια κερδοφόρα της όλης επιχείρησης. Με αυτή την πολιτική όχι μόνο δεν αναβαθμίζονται οι σιδηρόδρομοι, όχι μόνο δεν υπάρχει ελπίδα να αποκτήσουμε ένα αξιοπρεπές σιδηροδρομικό δίκτυο, αλλά απεναντίας θα κληθούμε να πληρώσουμε και πάλι, όσοι πληρώνουμε φόρους, για να γίνουν θελκτικότερα κάποια τμήματα για ιδιωτική εκμετάλευση.
Πολυχρόνης Ιωάννου