Το μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης της Κέρκυρας ήταν από τα… πρωτοπόρα πανελλαδικά σε προχειρότητα, ανοργανωσιά, λαϊκισμούς… Η παντελής απουσία σχεδιασμού, βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων στόχων, η εντατική φθορά και αλλοίωση περιβάλλοντος, πολιτιστικών παραδόσεων και καλλιτεχνικής δραστηριότητας είναι τα κύρια χαρακτηριστικά ενός τσουνάμι τουριστικής «ανάπτυξης» στις 10ετίες 70-80-90. Λέει, χαρακτηριστικά, φίλος: «Οση ζημιά έπαθε το κερκυραϊκό τοπίο την τελευταία 20ετία δεν την έχει πάθει στα προηγούμενα 2500 χρόνια…». Για όλα αυτά βέβαια ελάχιστη ή καθόλου ευθύνη φέρουν οι άμεσοι δράστες –ιδιοκτήτες προνομιακών στις νέες αυτές συνθήκες γεωτεμαχίων, που λίγο πριν είχαν μηδενική αξία και αποτελούσαν επιβεβαίωση της βαθύτατης φτώχιας τους... Η σχεδόν μόνη και σίγουρα σημαντικότερη οικονομικής δραστηριότητα, που διαθέτει η χώρα αλλά δυστυχώς και το νησί μας δηλ. ο τουρισμός αντιμετωπίστηκε από την Πολιτεία με απόλυτη ανοργανωσιά. Σε αυτό το πλαίσιο «άνθισε» η λογική της αυθαιρεσίας και της αρπαχτής, ενώ η πολιτεία αρκέσθηκε στον ρόλο του φοροεισπράχτορα, με σχετική επιτυχία πρέπει να ομολογήσουμε, αλλά με χαρακτηριστική αδιαφορία ακόμη και για την σταθερή συνέχιση της φορολογικής αυτής ροής... Ο ΕΟΤ λειτουργεί ως… γραφείο πληροφοριών στην θέση του αναγκαίου επιτελικού οργάνου σχεδιασμού και πολιτικής τουριστικής παρέμβασης. Ισως, η μόνη ουσιαστική πολιτική παρέμβαση του Ελληνικού κράτους έγινε το 1985 με την συνυπογραφή του χαρακτηρισμού της Ελλάδας ως τόπου κοινωνικού τουρισμού για την Ευρωπαϊκή Ενωση… Την πολιτική ορθότητα, οξυδέρκεια και προβλεπτικότητα αυτής της απόφασης με μακρόχρονες συνέπειες απολαμβάνουμε πολύ καθαρά σήμερα...Οσοι είχαν διαγνώσει (δεν ήταν και τόσο δύσκολο…), πως τα χρόνια της «αφθονίας» θα τα ακολουθούσαν δύσκολοι καιροί ανεξέλεγκτης πτώσης αντιμετωπίζονταν ως «Κασσάνδρες», παραφωνία στην γενική ευδαιμονία αρχόντων και λαού, που απολάμβανε οικονομικο-κοινωνικές ανακατατάξεις ραγδαίου νεοπλουτισμού. Η υψηλότατη πιθανότητα μελλοντικής αδυναμίας των φτηνών τουριστών να επισκέπτονται το νησί μας (και κάθε άλλο τουριστικό τόπο) στα πλαίσια ραγδαίας επιδείνωσης του κοινωνικού τους status αντιμετωπίζονταν ως γρουσούζικη μαντεψιά, που την ξόρκιζαν οι νέες συσσωρεύσεις τσιμεντόλιθων… Αυτών, που προσποιούνταν τουριστικά καταλύματα καταστρέφοντας το ανείπωτο φυσικό κάλλος των περισσότερων Κερκυραϊκών ακτών, καταδικάζοντάς τες σε προσδοκία επισκεψιμότητας από .. απελπισμένους. Η μετατροπή αυτού του τρόπου ανάπτυξης ως κυρίαρχου είχε και άλλες άμεσες και έμμεσες συνέπειες, που λειτουργούν φαυλοκυκλοτικά στον συνεχή υποβιβασμό της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Η εγκατάλειψη κάθε άλλης οικονομικής και επιχειρηματικής δραστηριότητας στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, η κατάργηση κάθε ουσιαστικής πολιτιστικής δράσης και η υποκατάστασή της με ευκαιριακές εμφανίσεις μπουλουκιών, η παραμέληση του αρχαιολογικού-ιστορικού πλούτου, η οργιαστική οικοδομική αυθαιρεσία, η παντελής έλλειψη βασικών υποδομών (οδικός άξονας Βορά-Νότου, Νοσοκομείο, Αεροδρόμιο, ύδρευση, καθαριότητα κ.λ.π.) συμπληρώνουν την σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα της Κέρκυρας.
Όλα αυτά, ελάχιστα ενδιαφέρουν όλους όσους εθελοτυφλούν για την αληθινή εικόνα των Κερκυραϊκών πραγμάτων. Είτε δεν θέλουν ή/και δεν μπορούν να κατανοήσουν αίτια και ευθύνες και απλά μετρούν … «απορημένοι» την σταθερή πτώση επισκεψιμότητας του νησιού, που βρίσκεται στην … πρωτοπορία (στον πάτο δηλαδή) της αρνητικής πορείας σε εθνικό επίπεδο. Η βαθύτερη ανάγνωση των αιτίων και η αναζήτηση μακροπρόθεσμου σχεδιασμού των λύσεων φαίνεται ξένη για τους εξουσιάζοντες. Οσο για τους άμεσους πρωταγωνιστές επιχειρηματίες αναζητούν την σωτηρία μέσα από τον μεγαλύτερο ευτελισμό των παρεχόμενων υπηρεσιών… Η με ρυθμούς επιδημίας και μορφολογία θρίλερ επέκταση της πλαστικούρας σε πλατείες, πεζοδρόμια, πεζοδρόμους και ακτές είναι η… «εναλλακτική» απάντηση στην κρίση. Την εικόνα της εξαθλίωσης συμπληρώνουν η ανεξέλεγκτη ηχορρύπανση, η κυκλοφοριακή ασυδοσία, η εφιαλτική εισβολή και διάχυση απορριμάτων. Τίποτε θετικό δεν προοιωνίζεται για τον τόπο, το φυσικό και το ανθρώπινο περιβάλλον του από την « δεύτερη» αυτή ανάγνωση του μηνύματος της κρίσης…
