To Bazancourt είναι ένα μικρό χωριό της Καμπανίας, 2 χιλιάδων κατοίκων, που το τραίνο είχε να σφυρίξει καμία πενηνταριά χρόνια, θύμα του «εκσυγχρονισμού» και των αδίστακτων μακροεντολών του συστήματος της αυτοκινητοβιομηχανίας και της κουλτούρας, που επέβαλε. Οι καιροί, λοιπόν αλλάζουν, το κόστος των καυσίμων ανεβαίνει γενικά –παρ΄όποια σκαμπανεβάσματα- ο πλανήτης απειλείται από την υπερπαραγωγή CO2 αλλά και η οικονομική κρίση μπήκε για τα καλά. Ετσι, στην Γαλλία το κίνημα για τον εκσυγχρονισμό και διάδοση του σιδηροδρόμου, που αριθμεί 10ετίες αγώνων βρίσκεται σε καλύτερες θέσεις και γνωρίζει σημαντικές επιτυχίες. Μόλις 11 λεπτά χρειάζονται για τους κατοίκους του Bazancourt για να φτάσουν στην πρωτεύουσα της περιοχής Reims με ένα από τα ένδεκα καθημερινά δρομολόγια του τραίνου, που ξαναλειτούργησε αντί των 30’ του ΙΧ και της 1 ώρας του λεωφορείου, που υποχρεώνονται να ακολουθούν έναν μακρύτερο δρομολόγιο. «Αυτός ο τρόπος συγκοινωνίας είναι μία προφανής λύση υπό όρους διαρκούς ανάπτυξης σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον πληθωρισμού και πενίας σε πετρελαιοειδή. Παίρνοντας το τραίνο, οι άνθρωποι μπορούν να εξοικονομήσουν χρήματα και να προστατεύουν το περιβάλλον» λέει ο επικεφαλής της τοπικής κίνησης για την επαναλειτουργία του σιδηροδρόμου Michel Jayer.Η ζωή έχει αλλάξει, λένε οι κάτοικοι του χωρού. Οι νέοι μπορούν να επιστρέφουν μόνοι τους στο σπίτι, οι ηλικιωμένοι, που δεν διαθέτουν αυτοκίνητο μπορούν να βγουν από την απομόνωσή τους, οι μισθωτοί μπορούν να γλυτώσουν το κόστος καυσίμων και στάθμευσης .
To Bazancourt είναι ενδεικτική αλλά όχι μοναδική περίπτωση. Χιλιόμετρα καταργημένων σιδηροδρομικών γραμμών, γύρω από το Παρίσι αλλά και άλλες μεγάλες πόλεις μπαίνουν σε επαναλειτουργία με το σχετικό φρεσκάρισμα και ανακαίνιση των αντίστοιχων σιδηροδρομικών σταθμών. Ετσι χωριά και μικρές πόλεις ξαναμπαίνουν στον χάρτη των δημόσιων συγκοινωνιών με τον καλύτερο, οικολογικότερο, ανετότερο και ακριβέστερο τρόπο.
Το πιο ενδιαφέρον, όμως στοιχείο αυτής της υπόθεσης είναι το κίνημα πολιτών, που διεκδικεί και επιβάλλει την επαναδραστηριοποίηση του τραίνου. Κίνημα, που δεν βαρέθηκε και δεν κουράστηκε για ολόκληρες 10ετίες. Αντίθετα, ωρίμασε και καθιερώθηκε. Εδώ αρχίζουν οι θλιβεροί παραλληλισμοί με εμάς, την χώρα με το πιο καθυστερημένο σύστημα σιδηροδρόμων στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Μόλις πριν 2 μήνες αναγγέλθηκε βαρύγδουπα ο «εκσυγχρονισμός» του ΟΣΕ, που μεταξύ των άλλων προβλέπει την εγκατάλειψη του Δυτικού Σιδηροδρομικού Αξονα. Μήπως είδατε κάποιο κίνημα πολιτών να διαμαρτυρηθεί επί της ουσίας στην γειτονική μας Ηπειρο, που θίγεται άμεσα και ουσιαστικά από αυτή την απόφαση. Μήπως είδατε κάπου αλλού στην Ελλάδα να ξεσπάσει έστω και κάποιο ευκαιριακό κίνημα διαμαρτυρίας πολιτών, αφού ο σιδηρόδρομος στην Ηπειρο δεν είναι τοπικής μόνον σημασίας αλλά εθνικής εμβέλειας. Μακάρι να είμαι εγώ απληροφόρητος αλλά δεν νομίζω να υπάρχει οργανωμένο και μακροπρόθεσμα δρών κίνημα στην χώρα σχετικό με τα μέσα μαζικής τροχιάς (Δεν αναφέρομαι σε συλλόγους φίλων αλλά σε πολιτικά ενεργά κινήματα). Φοβούμαι ότι για ορισμένους Γιαννιώτες, κατοίκους μίας πόλης με υψηλότατο δείκτη οχημάτων ανά πληθυσμιακή μονάδα με όλα τα τελευταία μοντέλα σε διαρκή κίνηση από την Δουρούτη μέχρι την λίμνη η είδηση της κατάργησης των σχεδίων για την σιδηροδρομική ζεύξη της Ηπείρου είναι παγερά αδιάφορη. Αντίθετα, η ολοκληρούμενη οσονούπω και με καθυστέρηση υπερδεκαετίας Εγνατία θα είναι ο χώρος, που θα δικαιωθούν τα πολλά άλογα των Gti, SUV, XSF κ.λ.π. της υπαρξιακής μας ταυτοποίησης και της κοινωνικής μας καταξίωσης. Τα πράματα δεν είναι καλύτερα βέβαια στην Κέρκυρα, που θάπρεπε να ενδιαφέρεται ΑΜΕΣΑ για την σιδηροδρομική ζεύξη της Ηπείρου, αφού κάτι τέτοιο θα καθιστούσε άνετο, άκοπο, φτηνότερο και ακριβές σε χρονοδιάρκεια των ταξίδι προς Αθήνα, Θεσσαλονίκη κ.λ.π.. Μήπως εμείς κινητοποιηθήκαμε, μήπως αντιδράσαμε, μήπως φωνάξαμε όταν η κυβέρνηση –στο όνομα του εκσυγχρονισμού μάλιστα του ΟΣΕ- καταδίκασε την Δυτική Ελλάδα και μαζί της και εμάς σε υπανάπτυξη και μαρασμό; Αντιθέτως, πολύ χαιρόμαστε, που όπου νάναι θα μπορούμε και εμείς όμως και οι της απέναντι ακτής ιθαγενείς να ξαμολήσουμε τα turbo μας στην Εγνατία άσφαλτο…
Αυτή είναι η θεμελιώδης διαφορά της μικρής ιστορίας του Bazancourt και της Ψωροκώσταινας: ο βαθμός κοινωνικής συνείδησης του πολίτη…
Σχόλια