Το έλλειμμα εκπαίδευσης…

Πολύς λόγος έγινε τις μέρες αυτές, με την ευκαιρία της δολοφονίας του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, για την λειψή εκπαίδευση αστυνομικών, ειδικών φρουρών κ.λ.π. Σε καμία σχεδόν από αυτές τις περιπτώσεις δεν μπήκαν στον κόπο οι εισηγητές να πουν, με δύο λόγια έστω, σε ποιό τομέα της εκπαίδευσης εντοπίζουν το έλλειμμα: Στην σκοπευτική ικανότητα; Στην χρήση των χημικών; Πού άραγε; Βάζουμε τα ρητορικά αυτά ερωτήματα για να υπογραμμίσουμε, ότι κατά την γνώμη μας η μέγιστη και αποφασιστική αδυναμία της αστυνομικής εκπαίδευσης στην χώρα μας είναι το επίπεδο δημοκρατικής ευαισθητοποίησης και διαπαιδαγώγησης των σπουδαστών των αστυνομικών σχολών. Αυτό, που θα έπρεπε να είχε συμβεί από την πρώτη μέρα της μεταπολίτευσης παραμένει ακόμη ζητούμενο σε απόλυτη ανεπάρκεια, όπως μας δείχνουν ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα της τελευταίας 35ετίας. Αυτό το δημοκρατικό έλλειμμα κυριαρχεί στο κατασταλτικό έργο της αστυνομίας σε πολιτικού χαρακτήρα κοινωνικές εκδηλώσεις. Γεμάτη είναι η μνήμη μας από εξοργιστικές αυθαιρεσίες βιαιοπραγίας σε βάρος διαδηλωτών, που παρατείνονταν επί μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την σύλληψη. Σε χρόνο δηλαδή, που -θεωρητικά- ο συλληφθείς θα έπρεπε να θεωρείται πρόσωπο σεβαστό και τα πολιτικά του δικαιώματα απαραβίαστα. Τα διδάχτηκαν σε ικανοποιητικό βαθμό αυτά τα δικαιώματα οι μαθητευόμενοι αστυφύλακες; Γνωρίζουν -όσο γίνεται πιο αντικειμενικά- την ιστορία της Ελληνικής Αστυνομίας και ιδιαίτερα τις σκοτεινές σελίδες της, αυτές που την κάνουν απεχθή σε μεγάλο μέρος Ελλήνων, έστω και αν η πολιτική ευθύνη ανήκε (και ανήκει) στους πολιτικούς προϊστάμενους; Κάποιοι από τους τελευταίους ακόμη και πρόσφατα δεν δίστασαν να αναγνωρίσουν στην αστυνομία απεριόριστες εξουσίες χωρίς καμία, έστω και απλή, νύξη για την βασική της αποστολή, δηλαδή την προστασία των δημοκρατικών δικαιωμάτων του πολίτη. Σε ένα τέτοιο κλίμα παιδείας και διαμόρφωσης κοινωνικής συνείδησης, σε ένα πολιτιστικό περιβάλλον παγκοσμιοποιημένων ράμπο με διαρκώς προβαλλόμενο από τα ΜΜΕ το Αμερικάνικο πρότυπο αστυνομικού, που ξυλοφορτώνει ή και πυροβολεί για απλή τροχαία παράβαση αν έτσι του γουστάρει, είναι μαθηματικά βέβαιο, ότι ελλειμματικές προσωπικότητες (γεμάτη από τέτοιες η κοινωνία μας) μπορούν να αξιοποιούν το νομίμως φερόμενο κουμπούρι ως φυσικό προτεταμένο συμπλήρωμα της ύπαρξής τους. Αυτό είναι το κατά τη γνώμη μας ουσιαστικό έλλειμμα της αστυνομικής παιδείας. Και για να είμαστε ειλικρινείς δεν είμαστε αισιόδοξοι, πως το αίμα του Αλέξη θα επιτρέψει την διείσδυση της δημοκρατική πολιτικής αγωγής στις αστυνομικές σχολές. Η απαισιοδοξία μας στηρίζεται πολύ απλά στην γνώση της πολιτικής για την αστυνόμευση και την κοινωνική καταστολή, που ακολούθησαν, εφάρμοσαν και με θρησκευτική ευλάβεια εξακολουθούν να εφαρμόζουν οι πολιτικές δυνάμεις, που κυριάρχησαν και κυριαρχούν στο μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό. Η ανάγκη πραιτοριανών του συστήματος καθιστούν την δημοκρατική αγωγή των σωμάτων ασφαλείας ανόητη και επικίνδυνη πολυτέλεια, που πιθανότατα θα θεωρείται ως ...ανασχετικός παράγοντας της αποτελεσματικότητας.

Συγκλονιστική -αν είναι ακριβής- η κατατεθείσα από συγκεκριμένο κοινοβουλευτικό χώρο πληροφορία, ότι τον τελευταίο καιρό οι αστυνομικές σχολές αποτελούν χώρο επιλογής και οργανωμένης δράσης ακροδεξιών. ΑΝ, λέμε, γιατί δεν το ξέρουμε. Ανεξάρτητα βέβαια από την ακρίβεια της πληροφορίας, δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι για ένα οργανωμένο ακροδεξιό, η είσοδός του σε αστυνομική σχολή είναι η …δικαίωση του αγώνα του. Εκτός και γνωρίζει, ότι η αστυνομική εκπαίδευση είναι θεσμικά και αποκλειστικά προσανατολισμένη στην διαμόρφωση ενός δημοκρατικού υπηρέτη του κοινωνικού συνόλου… Τέτοια «ξενέρωτα» οι ακροδεξιοί δεν τα γουστάρουν εξ ορισμού.