«… Ζητώ συγγνώμη από τους αδελφούς μου και τις αδελφές μου Αρμενίους…»

Σε καιρούς χαλεπούς, όπου οι εθνικιστικοί και άλλοι φανατισμοί βρίσκονται στην πρώτη γραμμή είναι κυριολεκτικά συγκινητικό να βρίσκεται κανείς μπροστά σε ανθρώπινες καταθέσεις λόγου και ήθους, που τιμούν το ανθρώπινο γένος. Να, λοιπόν τι γράφει στο διαδίκτυο ο χρονικογράφος Αλή Μπαϋράμογλου, που μαζί με άλλους 3 Τούρκους διανοούμενους κατέθεσαν στο διαδίκτυο ένα κείμενο συγγνώμης στα θύματα της σφαγής του 1915. Το κείμενο αυτό έχει ως εξής:
"Η συνείδησή μου δεν μου επιτρέπει να μείνω αδιάφορος για την μεγάλη καταστροφή του 1915, που θύματά της υπήρξαν οι Αρμένιοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ούτε να αρνούμαι αυτή την πραγματικότητα. Αρνούμαι αυτή την αδικία και από την μεριά μου μοιράζομαι τα συναισθήματα και το πόνο των αδελφών μου Αρμενίων και τους ζητάω συγγνώμη."
Ο Αλή Μπαϋράμογλου δημοσιεύει πλήρες αναλυτικό συνοδευτικό σημείωμα, που τα κύρια του σημεία είναι:
-Η Τουρκική κοινωνία καλείται να τολμήσει μία βαθειά άσκηση αυτοελέγχου.
-Κατά τον αιώνα, που προηγήθηκε από την ανακήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας (23/10/1923) πραγματοποιήθηκε μαζική έξοδος Μουσουλμανικών μαζών προς την Ανατολία από τα Βαλκάνια και τον Καύκασο. Η μετακίνηση αυτή προκάλεσε κοινωνικές αλλαγές με μετατόπιση του πλούτου αλλά και την έξαψη εθνικιστικών παθών. Ετσι η γη της Ανατολίας εκκενώθηκε από πληθυσμούς μη τουρκικούς, μη Μουσουλμανικούς.
-Η Τουρκική κοινωνία αρχίζει να αντιλαμβάνεται έστω και αν δεν το αποδέχεται ανοιχτά, πως αυτή η περίοδος διαμόρφωσης της εθνικής συνείδησης συνοδεύτηκε από τραγικά γεγονότα. Είναι καιρός να ξανακοιτάξουμε την Ιστορία χωρίς φόβο και ταμπού. Αυτό θα μας ελευθερώσει. Αν πραγματικά επιθυμούμε τον εκσυγχρονισμό μας πρέπει να βγούμε και να σκουπίσουμε έξω από την πόρτα μας τα βάσανα, που προκαλέσαμε όπως και αυτά που υποστήκαμε. Αυτό το αίτημα συγγνώμης είναι ανάληψη ευθύνης απέναντι στην ιστορία. Είναι πράξη ωρίμανσης και εκδημοκρατισμού για την Τουρκική συνείδηση.
- Πίσω από τις εθνικιστικές εκκαθαρίσεις κρύβεται η οικιοποίηση της περιουσίας των μειονοτήτων, που εκκαθαρίστηκαν. Ετσι, οι εγκαταλειμμένες περιουσίες και αγαθά 1 200 000 Αρμενίων ιδιοποιήθηκαν από Μουσουλμάνους. Το 1934 οι Εβραίοι υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την Ευρωπαϊκή Τουρκία σε δύο εβδομάδες. Και πάλι περιουσίες και αγαθά πωλήθηκαν σε εξευτελιστικές τιμές. Το 1942 ο «φόρος περιουσίας» ουσιαστικά αφάνισε πολυάριθμους εμπόρους μη Μουσουλμάνους και ευνόησε τον εκτουρκισμό του κεφαλαίου. «Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα» λέει ο Αλή Μπαϋράμογλου και συνεχίζει: «Στην Τουρκία, η δημιουργία του πλούτου και η δόμηση των κοινωνικών τάξεων είναι στενά συνδεδεμένη με διαδικασίες αποστέρησης περιουσιών. Ολος, λοιπόν, ο κόσμος είναι ανακατεμένος…».
Ο Αλή Μπαϋράμογλου καταλήγει: « η φωνή της συνείδησης, είναι το μέλλον της χώρας μας».
Συγκλονιστικές τοποθετήσεις από Τούρκους διανοούμενους του κόσμου, που έχουν το θάρρος να ανοίξουν δύσκολους δρόμους. Ηδη ο «μετριοπαθής» πρόεδρος Γκιούλ δήλωσε, πως αυτή η αίτηση συγγνώμης εντάσσεται στο πλαίσιο της ελευθερίας έκφρασης. Σκληρότερος αλλά όχι ριζικά απορριπτικός ο πρωθυπουργός Ερντογκαν εκτιμά, ότι αυτή η εκστρατεία θα δημιουργήσει φασαρίες.
Στο μεταξύ 25000 Τούρκοι έχουν ήδη συνυπογράψει το αίτημα συγγνώμης προς τους Αρμενίους.
ΥΓ Πηγή πληροφόρησης: Courier International, τεύχος 1-7/1/2009

Σχόλια