Το βαθύ κράτος της Τουρκίας βγήκε στην επιφάνεια; Υπερβολή… Ενα μικρό μόνο μέρος του, που αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου αποτελούν οι 24 δικαζόμενες προσωπικότητες με αρκετούς στρατηγούς ανάμεσά τους. Εργκενεκόν ονομάζεται ο μυθικός τόπος στα βάθη της Ασίας, όπου γεννήθηκε το Τουρκικό έθνος. Η ίδρυσή της παραπέμπει από άποψη ομοιοτήτων και αναλογιών στην Gladio μία οργάνωση, από τις «πρωτοπόρες» του αντικομμουνισμού στα χρόνια του ψυχρού πολέμου. Σε αντίθεση με τις ΔυτικοΕυρωπαϊκές ομόλογες, το δίκτυο Εργκένεκον δεν εξαρθρώθηκε ποτέ. Από την ίδρυσή της ο μοναδικός της σκοπός παραμένει η περικύκλωση και ο έλεγχος των νόμιμων κρατικών θεσμών, η πρόκληση φόβου στις λαϊκές μάζες με στόχο την υποταγή τους. Ετσι, η Εργκένεκον εγκαταστάθηκε στο κέντρο τηςω εξουσίας της χώρας.Οι μέθοδοι του δικτύου διέφεραν ανάλογα με την εποχή. Ετσι στην 10ετία του 1970 οι συγκρούσεις αριστεράς - δεξιάς και Σουνιτών - Αλεβιτών (ετερόδοξοι Σιϊτες της Ανατολίας) υπήρξαν τα πεδία δράσης της οργάνωσης Πλήθος αποπειρών δολοφονίας αριστερών διανοούμενων, ποκγρόμ κατά των Αλεβιτών -όπως αυτό του Μαράς το 1978 με 100 νεκρούς- προβοκάτσιες σε μαζικές λαϊκές εκδηλώσεις όπως την πρωτομαγιά του 1977 στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης με 34 νεκρούς είναι μερικές από τις επιφανέστερες «παρεμβάσεις» της οργάνωσης. Στόχος: η δημιουργία συνθηκών αστάθειας, ευνοϊκώνμ για την ευόδωση ενός πραξικοπήματος. Νεαροί Εθνικιστές Τούρκοι είναι οι ενεργοί στρατολογούμενοι εκτελεστές. Από την 10ετία του 1990 η οργάνωση επιδιώκει και πετυχαίνει την συσπείρωση κρατικών παραγόντων, πολιτικών, άκρας δεξιάς και Μαφίας. Αντικείμενο εκμετάλλευσης του Κουρδικό ζήτημα. Στο όνομα δίωξης του ΡΚΚ, η οργάνωση επιδιώκει την Τουρκο-Κουρδική αντιπαράθεση. Το θέμα του «Ενωμένου Κράτους σε κίνδυνο» είναι το αγαπημένο της οργάνωσης. Οι εθνικιστικές κορώνες και η πατριδοκαπηλεία προκαλούν την στήριξη ή/και ένταξη συνταξιούχων Τούρκων ακροδεξιών αξωματικών, συγκεντρώνουν την ενίσχυση της μαφίας, εξάπτουν το λαϊκό συναίσθημα ενεργοποιώντας ακόμη και τον Κουρδικό υπόκοσμο.
Από το 2000 και μετά και ενώ συνεχίζεται η αξιοποίηση του Κουρδικού ζητήματος, στο προσκήνιο μπαίνει ο «κίνδυνος του Ισλαμικού Θεοκρατισμού». Ζήτημα, που συντηρεί και εξάπτει η άνοδος των μετριοπαθών Μουσουλμάνων. Σο όνομα της προστασίας της εθνικής ακεραιότητας, το βαθύ κράτος προωθεί την συσπείρωση φαινομενικά αντιφατικών τάσεων (φασίστες, Κεμαλιστές της αριστεράς και της Δεξιάς, αντιευρωπαίοι κ.λ.π.) και καταφέρνει να κερδίσει την ηθική στήριξη μεγάλου μέρους των Τούρκων, που είναι ευαίσθητοι υπέρ του λαϊκού (αντιθρησκευτικού) χαρακτήρα του κράτους. Το βαθύτερο όμως όφελος της Εργκένεκον και των δυνάμεων που εκφράζει είναι η βαθειά πόλωση μέσα στην Τουρκική κοινή γνώμη. Αυτή ακριβώς η κατάσταση της εξασφαλίζει καλύτερο και αποτελεσματικότερο έλεγχο των πολιτικών πραγμάτων και κυρίως των μαζών, που μέσα από δευτερεύουσες αντιθέσεις (Σαρία) ή εθνικιστικούς μεγαλοϊδεατισμούς (συντριβή Κούρδων, ξέκομα από την Ευρώπη) δεν καταφέρνουν να φτάσουν σε μία ενωμένη και αποτελεσματική δράση κατά των δικτύων της εγκληματικότητας και υπέρ ενός κράτους δικαίου.
Αντληση πληροφοριών: Courier International, τεύχος 29/1-4/2/2009
Σχόλια