Μετά από λίγα χρόνια "ομαλών" διακυβερνήσεων φαίνεται, ότι στην Αφρική ξανάρχεται η εποχή πραξικοπημάτων. Υστερα, από την Κομόρες, την Μαυριτανία, την Γουϊνέα Κόνακρυ και την Γουϊνέα Μπισάου ήλθε η σειρά της Μαδαγασκάρης... Είναι φυσικό, η παγκόσμια οικονομική κρίση να επωάζει σοβαρές κοινωνικές κρίσεις, πάνω στις οποίες συχνότατα επωχούνται πολιτικές φιλοδοξίες.Υπάρχουν πολλές διαφορές βέβαια μρεταξύ των χωρών, που αποσταθεροποιούνται. Υπάρχει όμως και ένα ενδκιαφέρον σκηνικό, που θυμίζει τις "βελούδινες" επαναστάσεις στην Μετασοβιετική Ανατολική Ευρώπη. μαζικές διαδηλώσεις, επιλογή ενός τόπου συμβόλου (στην Μαδαγασκάρη, η Πλατεία της 13ης Μάη) και ένα χρώμα - το πορτοκαλί -, που γίνεται σημαία - σύμβολο. Μοντέλο δοκιμασμένο στην Σερβία και στην Γεωργία, που εξήχθη και στην Ουκρανία, στην Κένυα, στον Λίβανο και στην Λευκορωσία. Σε κάθε μία από τις περιπτώσεις αυτές, παρ' όποιες εθνικές διαφορές υπάρχουν κοινά συστατικά: μαζικές διαδηλώσεις στηριγμένες σε πραγματικά προβλήματα, υπόθαλψη από Αμερικανικών συμφερότων εταιρείες και οργανισμούς και επίσπευση νομιμοποίησης από την "διεθνή κοινότητα"... Στην ουσία, τα κινήματα αυτά ανατρέπουν κάθε νομιμότητα, από αυτές, που με "ιερή" αφοσοίωση επικαλείται η Δύση και οι ΗΠΑ ειδικότερα, όταν τις βολεύουν.
Σημαντικό στοιχείο, παραμένει και μία παράλληλη όχι ευχάριστη πορεία. Η βαρύτατη φθορά του Γεωργιανού προέδρου, ο "εμφύλιος" των Ουκρανών ομολόγων του, η συνεχής αστάθεια στον Λίβανο μαρτυρούν του λόγου το ασφαλές... Η Μαδαγασκάρη δεν έχει κριθεί ακόμη... Πρώτο εμπόδιο ο Οργανισμός Αφρικανικής Ενότητας, που -θεωρητικά τουλάχιστον- απορρίπτει τις πραξικοπηματικές αναλήψεις τις εξουσίας αλλά που βρίσκεται μπροστά σε μία κατάσταση ..."συνεχούς πραξικοπήματος".
ΥΓ. Πλροφοριακό υλικό προέρχεται από το περιοδικό Courier Intrnational, τεύχος 26-31 Μαρτίου 2009
Σχόλια