Αιολική ενέργεια από… χαρταετούς...

Η ιδέα ωριμάζει σε διάφορα μέρη του κόσμου θεωρητικά και πρακτικά. Πρωτοπόρος ο Νεοζηλανδός Peter Lynn, το 2003. Τα πρώτα πρωτότυπα έχουν ήδη δοκιμασθεί στην Ιταλία και Ολλανδία. Βασική αρχή: στα 80 μέτρα μέσου ύψους από το έδαφος, που λειτουργούν οι συνήθεις «ανεμόμυλοι» των αιολικών πάρκων, η ταχύτητα του ανέμου φτάνει περίπου 4.6 μέτρα/ δευτερόλεπτο. Στα 800 μέτρα ύψους από το έδαφος η ταχύτητα αυτή φτάνει στα 7.2 μέτρα/δευτερόλεπτο. Επειδή η ενέργεια, που αποδίδεται με αυτό τον τρόπο εξαρτιέται από την τρίτη δύναμη της ταχύτητας του αέρα, η απόδοση ενέργειας με ανεμογεννήτριες μεγάλου ύψους θα τετραπλασίαζε την προσποριζόμενη ενέργεια. Κι’ αν φτάσουμε στο ύψος των 1000 μέτρων, η ενεργειακή απόδοση θα οκταπλασιαζόνταν. Αρκεί λοιπόν ένας χαρταετός με ένα πολύ μακρύ νήμα. Μία πρώτη επίδειξη στην Ολλανδία το 2007 με έναν χαρταετό 10 τ.μ. απέδωσε ενέργεια 3kW. Τηλεχειριστήριο, λογισμικό και ένας επίγειος ηλεκτρονικός σταθμός πλοήγησης του αετού ήταν τα υλικά μέρη του πρωτοτύπου. Παραπλήσια αποτελέσματα έδωσαν οι έρευνες του Πολυτεχνείου του Τορίνο. Πιστεύουμε, ότι οι βασικές τεχνικές αρχές έδωσαν θετικές αποδείξεις και το μόνο, που χρειάζεται είναι η χρηματοδότηση, ώστε τα βιομηχανικά πρωτότυπα να παραχθούν σε 2-3 έτη, δηλώνει ο Μάριο Μιλανέζε, του Πολυτεχνείου του Τορίνο. Ηδη η Google χρηματοδοτεί σχετικό πρόγραμμα στις ΗΠΑ με 10 εκατομμύρια δολάρια.
Πρακτικά, το νήμα του χαρταετού, ξετυλίγεται και προκαλεί την λειτουργία των γεννητριών. Με κατάλληλους χειρισμούς από την ηλεκτρονική μονάδα του εδάφους προκαλούνται οι συνεχείς μετακινήσεις του αετού, που συνεπάγονται τροφοδοσία των γεννητριών ενώ το ενεργειακό κόστος αυτών των μετατοπίσεων αντιστοιχεί στο 12% της παραγόμενης ενέργειας.
Παρακάμπτουμε για προφανείς λόγους τεχνικές λεπτομέρειες της όλης ιδέας, που σαν σύλληψη αλλά και σαν πρακτική εφαρμογή γνωρίζει συνεχή εξέλιξη. Για παράδειγμα, βρίσκεται υπό κατασκευή μία ολόκληρη ιπτάμενη ρόδα με διάμετρο τριών χιλιομέτρων, που συμπεριλαμβάνει 60-70 χαρταετούς, αιωρούμενους σε υψόμετρο 800 μέτρων. Το όλο σύστημα ελέγχεται από μία επιφάνεια 500 τ.μ. Η παραγωγή μπορεί έτσι να φτάσει σε εκατοντάδες MW. Το σημαντικότερο: το κόστος θα έπεφτε σε 15 Ευρώ η Κιλοβατώρα, συγκρινόμενο με τα 100 ευρώ της συμβατικής αιολικής ενέργειας και τα 60 Ευρώ της πυρηνικής Ενέργειας !!! Εγκαταστημένος, λοιπόν, στον χώρο ενός παλιού πυρηνικού εργοστασίου ένας τροχός με «χαρταετούς» θα μπορεί να αποδίδει ενέργεια ίση με εκείνη του απενεργοποιημένου εργοστάσιου!!!
Ο Μάριο Μιλανέζε προγραμματίζει την έναρξη λειτουργίας μιας γεννήτριας 100 kW την πρώτη χρονιά και μίας άλλης 1 MW την δεύτερη χρονιά.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως ο δρόμος για την μαζική εφαρμογή αυτής της μορφής εναλλακτικής ενέργειας είναι ακόμη μακρύς γεμάτος πολλές δυσκολίες επιστημονικές, τεχνικές και πολιτικές. Σημασία, όμως έχει, ότι υπάρχει και αναπτύσσεται τώρα έρευνα, που υπό όρους αληθινού ενδιαφέροντος για την κοινωνία και γνήσιας οικολογικής ευαισθησίας έπρεπε και μπορούσε να είχε αναπτυχθεί και εξελιχθεί πριν από αρκετές 10ετίες… Σε όφελος του πλανήτη, σε όφελος του πολίτη…

Σχόλια

Ο χρήστης Πολυχρόνης Ιωάννου είπε…
Άλλη μια μορφή παραγωγής ενέργειας, που είναι όχι μόνο ανανεώσιμη, αλλά και ανεξάρτητη από μεταλλεύματα (συνήθως σπάνια) είτε αυτά αφορούν στον άνθρακα ή σε πυρηνικά.
Μια προσπάθεια που μπορεί να εξυπηρετήσει λύσεις μακράς προοπτικής, με σεβασμό στο περιβάλλον αλλά και στην ενεργειακή απεξάρτηση μιας χώρας από άλλες.
Επαναλαμβάνω παλαιότερη τοποθέτηση μου:
«Οι τεχνοκράτες έχουν υποχρέωση να βρουν τις κατάλληλες λύσεις μέσα από τις γνωστές και ίσως άγνωστες σήμερα ανανεώσιμες πηγές. Οι πολιτικοί έχουν υποχρέωση να χρηματοδοτήσουν τις απαραίτητες έρευνες για τον προηγούμενο σκοπό. Εμείς δε οι απλοί πολίτες, έχουμε υποχρέωση με τις κινητοποιήσεις και τους αγώνες μας, να αναγκάσουμε τους πολιτικούς να το πράξουν.»