Η τελευταία εγκληματική επιχείρηση του Ισραηλινού Στρατού στην Γάζα στις αρχές του χρόνου, ήταν -μεταξύ πολλών άλλων- αποκαλυπτική για την μετά πολλής ευχαριστήσεως εκτέλεση του … έργου τους από μεριάς Ισραηλινών στρατιωτών. Φάνηκε, ότι ξεπέρασαν τον εαυτό τους σε απόλαυση μαζικών εκτελέσεων αμάχων, που όπως έλεγαν «ευφυολογώντας», …τους έστελναν πιο γρήγορα να συναντήσουν τον Αλλάχ!!!Τέτοια αποτρόπαια συμβάντα έγιναν τόσο συχνά ώστε υποχρεώθηκε η ίδια η Ισραηλινή κυβέρνηση να συστήσει επιτροπή έρευνας. Ο Ντάνυ Ζαμίρ, επικεφαλής αυτής της έρευνας, που συγκέντρωσε τις μαρτυρίες των στρατιωτών, εκφράζει την ανησυχία του για τον πολλαπλασιασμό των ακραίων θρησκευτικών εθνικιστών στον στρατό. Να τι λέει ένας από αυτούς: Οι ραβίνοι μας τροφοδοτούσαν με το κατάλληλο υλικό με μπροσούρες και άρθρα (στην διάρκεια της επιχείρησης). Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: Είμαστε ο Ιουδαϊκός λαός, βρισκόμαστε εδώ από θαύμα, Ο θεός μας έχει οδηγήσει εδώ και πρέπει να συγκρουστούμε με όλους τους μη-Εβραίους, που μας αντιστέκονται στην κατάκτηση της ιερής γης. Αυτό είναι το ουσιαστικό περιεχόμενο του μηνύματος και γι’ αυτό πολλοί στρατιώτες θεωρούν αυτή την επιχείρηση ως ιερό πόλεμο…
Ο Ισραηλινός στρατός στήριξε την συγκρότησή του στα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του νέου κράτους στον ίδιο τον λαό, του κατοίκους των Κιμπούτζ. Ετσι, αρκετοί λαϊκοί, «αριστεροί» βρισκόταν σε κρίσιμες θέσεις του. Όμως από πολύ ενωρίς και με κλιμακούμενη ένταση κατά τα τελευταία 20 χρόνια, οι ακροδεξιοί αποικιστές πραγματώνουν την ιδεολογία τους με την ένταξή τους στον στρατό. Ο Μωσέ Χάλμπερταλ, καθηγητής φιλοσοφίας και συν-συγγραφέας του ηθικού στρατιωτικού κώδικα τονίζει: η άκρα δεξιά επιχειρεί την διαμόρφωση της κοινωνίας με ενδιάμεσο τον στρατό.
Στην διάρκεια της τελευταίας Ισραηλινής επιχείρησης, η οδηγία των ραβίνων ήταν σαφής: καμία ευσπλαχνία προς τον εχθρό. Η σχετική συζήτηση στο Ισραηλινό κοινοβούλιο έθεσε το θέμα της μετατροπής του στρατιώτη σε …ιερό πολεμιστή.
Η δράση των θρησκευτικών οργανώσεων μέσα στον στρατό ήταν ήδη γνωστή από χρόνια και είχε πολλές φορές καταγγελθεί ως παράγοντας …παρέκκλισης των στρατιωτών από τους βασικούς κανόνες του ουμανισμού. Σήμερα η δράση αυτή είναι πανίσχυρη και μη αναστελλόμενη. Τώρα, μάλιστα, που η επιτροπή Ζαμίρ ολοκλήρωσε το ανακριτικό της έργο έχει ξεκινήσει μία συστηματική προπαγάνδα αμφισβήτησης των μαρτύρων, που κατήγγειλαν τις φρικαλεότητες των ισραηλινών στρατιωτών. Παράλληλα τονίζεται η ανάγκη απόλυτης αφοσίωσης στον θρησκευτικό νόμο, την περιβόητη Torah. Ετσι π.χ. ένας Ισραηλινός γιατρός δεν πρέπει να φροντίσει έναν μη εβραίο τραυματία την ημέρα του Σαββάτου…Αυτή η θρησκευτική – εθνικιστική έξαψη οδηγεί την ισραηλινή κοινωνία σε «προβληματισμούς», που εγγυώνται έναν ανεπανάληπτο θεοκρατικό φονταμενταλισμό. Ζητήματα, όπως η αγιότητα της γης ενάντια στην αγιότητα της ζωής, η σχέση ανάμεσα στον μεσσιανισμό και τον σιωνισμό ή η θέση των μη Εβραίων μέσα στο κράτος του Ισραήλ, εξετάζονται μεταξύ πολλών ακροδεξιών θρησκευτικών ομάδων και κινημάτων με ανταγωνιστικό σε συντηρητισμό και ακρότητα τρόπο.
Η ανησυχία δυτικών παραγόντων, για τις ιδεολογικοπολιτικές εξελίξεις στο Ισραήλ, μόνον θυμηδία μπορούν να προκαλούν μετά από πολλές δεκαετίες συστηματικής και βαθειάς στήριξης και ανοχής.
ΥΓ. Πηγή πληροφόρησης: Courrier International, τεύχος 1-8 Απρίλη.
Σχόλια