Σαουδική Αραβία: η λογοτεχνία, όπλο της απελευθέρωσης...

Η βαθειά θρησκευτική δομή της Σαουδικής Αραβίας την καθιστά ίσως την συντηρητικότερη από άποψη πολιτικών θεσμών και αυστηρότητας εφαρμογής τους χώρα στον κόσμο. Στην πρωτεύουσα της χώρας πρωτοεμφανίστηκε η «βιβλιοθήκη της παράδοσης», όπως έντεχνα ονομάστηκε το βιβλιοπωλείο, που επεδίωκε την νομιμοποίησή του σαν προϋπόθεση κυκλοφορίας και διάδοσης νέων Σαουδαράβων συγγραφέων. Η «λέσχη του βιβλίου», όπως μετονομάστηκε ο πρωτοποριακός για την Σαουδαραβική πραγματικότητα χώρος φιλοξενεί μεταξύ άλλων έργα του πιο σημαντικού ίσως εθνικού συγγραφέα του Αμπντούλ Ραχμάν Μουνίφ με γνωστότερο έργο του στην παγκόσμια κοινότητα τις «Πόλεις του Αλατιού», που αφηγείται την άφιξη των πρώτων Αμερικάνων στην αραβική χερσόνησο για αναζήτηση πετρελαίου, όπως την βίωσε ένα χωριό Βεδουϊνων. Ο συγγραφέας δεν υπήρξε αγαπημένος της ντόπιας ολιγαρχίας, αφού περιγράφει τις διαπλοκές της με τους Αμερικανούς. Ο Μουνίφ στερήθηκε την εθνικότητά του από το 1963 και πέθανε εξόριστος το 2004. Τα βιβλία του ήταν απαγορευμένα στην Σαουδική Αραβία. Σήμερα ορισμένα έργα του γίνονται ανεκτά στην «λέσχη του βιβλίου» αν και, κατά περιόδους, γεννειοφόροι αστυνομικοί της θρησκευτικής αστυνομίας εισβάλλουν και αφαιρούν όσα βιβλία θεωρούν… θρησκευτικά «απρεπή».
Στην πραγματικότητα, η χώρα ζει έναν πυρετό λογοτεχνικής δημιουργίας αφού 50-100 μυθιστορήματα Σαουδαράβων συγγραφέων εκδίδονται κάθε χρόνο στην Βηρυτό ή στο Κάϊρο. Ανάμεσά του ο Χαμάντ, που σε αντίθεση με τον Μουνίφ, ζει μέσα στην χώρα, παρά την απαγόρευση πολλών έργων του. Ο ίδιος λέει για το έργο του «Τα φαντάσματα των έρημων δρόμων»: Εκεί, που ζω υπάρχουν τρία θέματα-ταμπού. Η θρησκεία, η πολιτική και το σεξ. Εγραψα αυτή την τριλογία για να κάνω τα πράματα να κινηθούν…
Η τέχνη, στην υπηρεσία της ελευθερίας…. Δεν είναι πρωτότυπο αλλά είναι κάθε φορά συγκλονιστικά όμορφο, ιδιαίτερα όταν είναι αποτελεσματικό…
ΥΓ. Πηγή πληροφόρησης: Courier International, τεύχος 7-13 Μάη, 2009.

Σχόλια