Μπούρκα: οι υπέρ, οι κατά και η ουσία

Στις 22 Ιούνη, ο Νικολά Σαρκοζύ κήρυξε τον πόλεμο κατά της Μπούρκας: «Δεν μπορούμε να ανεχθούμε στην χώρα μας γυναίκες φυλακισμένες, πίσω από ένα ρούχο, κομμένες από την κοινωνική ζωή, στερημένες από κάθε ταυτότητα». Με θερμά χειροκροτήματα στις Βερσαλλίες έγινε δεκτή η δήλωση του Γάλλου προέδρου… Αντιφατική η υποδοχή του κοινού και των ΜΜΕ στον κόσμο. Ο ίδιος ο πρόεδρος Ομπάμα, μιλώντας στο Κάϊρο, εμμέσως πλην σαφώς, κατηγόρησε κυβερνήσεις Δυτικών χωρών, που θέλουν να παρέμβουν στον τρόπο ένδυσης των Μουσουλμάνων… Οι Βρετανικές εφημερίδες χαρακτηρίζουν την γαλλική απόφαση ως «κακή ελευθερία», που παραβιάζει τις συνήθειες του Μουσουλμάνων, ομολογουμένως αρκετά σεβαστές στην Μ. Βρετανία. Ως άσκοπη πρόκληση την περιγράφουν γερμανικά ΜΜΕ. Αντιφατική είναι και η στάση αραβικών ΜΜΕ… Δεν λείπουν και αραβικής καταγωγής φωνές, που αναγνωρίζουν στην Γαλλία να έχει τον δικό της τρόπο ζωής. Αλλοι Αραβες, επίσης μετριοπαθείς, προτείνουν διάλογο για την αντιμετώπιση του ζητήματος και –φυσικά- δεν λείπουν οι θερμοί κατήγοροι του Σαρκοζύ, προερχόμενοι κυρίως από τον χώρο του Ισλαμικού φονταμενταλισμού… Αρκετά ΜΜΕ πάντως στην Ευρώπη συγχαίρουν τον Σαρκοζύ για την πρωτοβουλία του… «Η μπούρκα είναι ένα απεχθές ένδυμα, που υποβιβάζει την γυναίκα στο επίπεδο μιας σκιάς» γράφει η Ισπανική Vanguardia.
Μεγάλη είναι και η σύγχηση προοδευτικών και συντηρητικών, αριστεράς και δεξιάς… Ο λόγος προφανής… Δεν μπορεί ένα μεσαιωνικό ένδυμα να κρατάει δέσμια την γυναίκα αναχρονιστικών φονταμενταλιστικών αντιλήψεων, λένε κάποιοι προοδευτικοί… Είναι δικαίωμα των Μουσουλμάνων να επιλέγουν τον τρόπο της ένδυσής τους, λένε άλλοι και υπογραμμίζουν, ότι η απόφαση απαγόρευσης αμφισβητεί καίρια την αρχή της ανεκτικότητας, που χαρακτηρίζει την Γαλλία, από την εποχή της γαλλικής Επανάστασης.
Πλούσιος διάλογος για το ένδυμα, ελάχιστος λόγος για το κύμα μαζικής μετανάστευσης από Αφρική, Εγγύς, Μέση και Απω Ανατολή προς την Ευρώπη. Από χώρες- θύματα δηλαδή άγριας εκμετάλλευσης πλουτοπαραγωγικών πηγών και γεωστρατηγικής σπουδαιότητας, που οι «Δυτικοί ελευθερωτές» δεν διστάζουν να τους … «πνίξουν στο αίμα δείχνοντάς τους την θα πει ελευτεριά», όπως έλεγε εθνοπατριωτικό άσθμα κατά τον πόλεμο στην Κορέα, 60 χρόνια πριν αλλά πάντοτε «επίκαιρο» (βλ. Ιράκ, Αφγανιστάν). Ούτε ίχνος πολιτικής για την χειραφέτηση χωρών και λαών καταδικασμένων στην έσχατη πενία, στις βαρύτερες επιδημίες, στον θάνατο πείνας…
Η κοινωνική ανισότητα στο ζενίθ της δεν κρύβεται από κανένα ένδυμα…

Σχόλια