Το σύνθημα ακούστηκε. Ηταν σχεδόν απαγορευμένο στην Ρωσία της τελευταίας 20ετίας, που προσπαθούσε να μπει ραγδαία και επιθετικά στον κόσμο των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών. Δρόμος, που χαράχτηκε μέσα από τρομαχτικές κοινωνικές ανισότητες. Στρατιές οι εξαθλιούμενοι μεταναστεύοντες Ρώσοι την ίδια ώρα της ανάδειξης των ισχυρότερων στον κόσμο αστέρων του καπιταλισμού.Και μετά τα χρυσά χρόνια της ανεξέλεγκτης ανόδου των πετρελαϊκών τιμών, ήλθε η παγκόσμια κρίση, που εκτός των άλλων συγχρονίστηκε με υποτριπολλαπλασιασμό των τιμών των υγρών καυσίμων. Κρίση σε συνδυασμό με διαχειριστικές αυθαιρεσίες και λάθη, οδήγησαν αρκετά εργοστάσια στα πρόθυρα του κλεισίματος… Αυτό συνέβηκε και στην μικρή πόλη του Πικάλιοβο, όπου η κατάρρευση της παραγωγικής μηχανής απείλησε με ολική ανεργία το εργατικό δυναμικό της πόλης.
Και τότε ακούστηκε η απαγορευμένη λέξη: «Εθνικοποίηση». Ακούστηκε στην Δούμα, όχι από χείλη κομμουνιστών βουλευτών αλλά από κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους του κόμματος της Ενωμένης Ρωσίας, δηλαδή του κόμματος του Πούτιν.
Οι εθνικοποιήσεις, όχι μόνον προτάθηκαν αλλά αποφασίστηκαν και υλοποιήθηκαν ήδη στην Μ. Βρετανία και στις ΗΠΑ. Καμία από τις δύο δεν έχει βεβαρυμμένο …¨κομμουνιστικό» παρελθόν. Η πρόταση της εθνικοποίησης προκαλεί κρίση πανικού στους φιλελεύθερους κύκλους της Μόσχας, που εκμεταλλευόμενοι θέσεις-κλειδιά στον παλιό κρατικό-κομματικό μηχανισμό και μέσα από διαδικασίες όχι και τόσο διαφανείς κατάφεραν να προσποριστούν τεράστια κεφάλαια του Ρωσικού παραγωγικού δυναμικού. Τώρα, όμως…
Οι κάτοικοι του Πικάλιοβο βγήκαν στους δρόμους. Εκλεισαν τους δρόμους της πόλης και τον εθνικό δρόμο, που τους συνέδεε με το υπόλοιπο της Ρωσίας. Η ανησυχία γενικεύεται. Φαίνεται, ότι το Πικάλιοβο δεν είναι μοναδική περίπτωση. Υπάρχει έκδηλος φόβος, ότι μπορεί να ακολουθήσει ντόμινο καταρρεύσεων τουλάχιστον σε περιφερειακό επίπεδο. Η απάντηση ήλθε στην Δούμα την επόμενη κιόλας μέρα: Εθνικοποίηση. Και ο Πρόεδρος Πούτιν; Με δεξιοτεχνικούς χειρισμούς απέφυγε άμεσα την εθνικοποίηση αλλά επέβαλλε στα αφεντικά να πληρώσουν το σύνολο των χρεών προς τους εργαζόμενους ενώ, σαν κυβέρνηση, εγγυήθηκε όλες τις θέσεις εργασίας…
Όμως η ιδέα των εθνικοποιήσεων βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε πολλούς διαφορετικούς κύκλους, που έχοντας την εμπειρία του παρελθόντος προχωράνε πιο πέρα. Η εθνικοποίηση, λένε, είναι το πρώτο βήμα. Χρειάζεται στην συνέχεια αποφασιστικός εκσυγχρονισμός του παραγωγικού δυναμικού και επαναπροσανατολισμός προς χρήσιμες κοινωνικά και κερδοφόρες δραστηριότητες, ταυτόχρονα με βάθεμα των μηχανισμών κοινωνικού ελέγχου και εγρήγορσης της δικαιοσύνης… Φαίνεται, λένε πολλοί δημοσιογράφοι, πώς πλησιάζει η ώρα της λαϊκής συμμετοχής και πρωτοβουλίας.
Λέτε;
Σχόλια