Αφγανιστάν: το νέο Βιετνάμ

Από την προεκλογική περίοδο στις ΗΠΑ, πριν ακόμη ο Ομπάμα επιλεγεί ως υποψήφιος των Δημοκρατικών τονίζαμε, ότι ο φιλειρηνισμός του είναι …μισός. Μπορεί –σε αντίθεση με την Χίλαρι Κλίντον- να υποστήριζε την άμεση (;) απεμπλοκή από το Ιράκ αλλά παρουσιάζονταν ήδη ως ένθερμος οπαδός της επέκτασης του πολέμου στο Αφγανιστάν και ως προς αυτό, ο Αμερικανός Πρόεδρος αποδεικνύεται συνεπής. Η αποστολή 21000 πρόσθετων στρατιωτών αντιστοιχεί σε μία απότομη αύξηση του στρατιωτικού δυναμικού των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν κατά περίπου 30%, φτάνοντας έτσι τις 68000. Παράλληλες πιέσεις ασκούνται προς τους συμμάχους για να συντονίσουν τον βηματισμό τους προς την κατεύθυνση της εντονότερης συμμετοχής. Οι τελευταίοι δεν κρύβουν την απογοήτευση αλλά και την ανησυχία τους από τις κλιμακούμενες επιτυχίες των Ταλιμπάν. Στο πολιτικό επίπεδο εκτιμάται ως ιδιαίτερα αποτελεσματική η πειθώ τους πάνω σε χιλιάδες νέους Αφγανούς για να δώσουν την ζωή τους στον «ιερό» πόλεμο. Στον στρατιωτικό τομέα, η κατοχή Αφγανικού εδάφους μέχρι τα περίχωρα της Καμπούλ με απόλυτο έλεγχο της ζωής των περιοχών τους (έχουν ήδη εγκαταστήσει και Ισλαμικά δικαστήρια). Ο ηγέτης τους, Μολά Ομάρ σαρκάζει την στρατιωτική κατάσταση των Δυτικών, δίνοντας …εγγύηση για ομαλή αποχώρησή τους, όπως έκαναν οι Μοντζαχεντίν με τους Σοβιετικούς, πριν από 20 χρόνια.
Ουσιαστικά αποτυχημένες είναι και οι προσπάθειες των Δυτικών σε πολιτικό επίπεδο. Η «Εθνική Επιτροπή για την Ειρήνη και την Συνεννόηση» που άρχισε την δράση της υπό την ηγεσία του Σιμπγκατουλάχ Μοτζαντεντί (παλιού πολεμιστή της Τζιχάντ) έχει οδηγηθεί σε παταγώδη αποτυχία. Κάποιοι παλιοί Ταλιμπάν, που θα ήθελαν ενδεχομένως να συνεργαστούν με την επιτροπή διστάζουν έντονα εξαιτίας αδυναμίας προστασίας από την εκδίκηση των Ταλιμπάν αλλά και από την γραφειοκρατία και την διαφθορά της κυβέρνησης.
Πρακτικά, οκτώ χρόνια από την ήττα των Ταλιμπάν, οι αμερικανοί πίστευαν σε ένα γρήγορο τέλος του πολέμου. Τραγικό σφάλμα, όπως ομολογούν και τα εγκυρότερα ΜΜΕ στις ΗΠΑ. Αντίθετα, όλο και περισσότερο αρχίζει να πλανιέται το φάντασμα του Βιετνάμ πάνω από τοα άγρια βουνά του Αφγανιστάν.

ΥΓ. Πηγή πληροφόρησης: Courrier International, 23-29/7/09

Σχόλια

Ο χρήστης Πολυχρόνης Ιωάννου είπε…
Ερώτηση που ζητά απάντηση.
Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι ο πόλεμος της παπαρούνας είναι τουλάχιστον εξ ίσου ισχυρός με τον πόλεμο των πετρελαίων;;;
Ο χρήστης Μίλτος Βασιλείου είπε…
Συμφωνώ γενικά αλλά νομίζω, οτι στην πρώτη γραμμή του συγκεκριμένου θέματος παίζουν γεωστρατηγικοί λόγοι και πολεμική βιομηχανία