Η France-Telecom υπήρξε για πολλά χρόνια κρατική επιχείρηση τηλεπικοινωνιών, πρότυπο από άποψη τεχνολογικής υποδομής, ποιότητας παροχών και οικονομικής αποτελεσματικότητας. Ο υπογράφων εβίωσε την υψηλή εξυπηρετική ικανότητα της εταιρείας, αποκτώντας -το 1994- μέσα σε λίγες ώρες τηλεφωνική σύνδεση πολλαπλών παροχών, που περιλάμβανε και υπηρεσίες οπτικής ενημέρωσης μέσω του minitel, ενός πρωτοπόρου συστήματος τηλε-οπτικής πληροφόρησης γαλλικής έμπνευσης και εφαρμογής αρκετά πριν από το Internet.H France-Telecom, μαζί με τα Γαλλικά ταχυδρομεία, τους σιδηροδρόμους και την Ρενώ, ήταν οι καλύτερες απαντήσεις -σε ιδεολογικό και όχι μόνον επίπεδο- για το πώς κρατικές επιχειρήσεις μπορούν να υπάρχουν σε μητροπολιτική καπιταλιστική παραγωγική χώρα και να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της παραγωγικότητας χωρίς να είναι –λόγω κρατικότητας- … «χώροι εργασίας αργόμισθων επαγγελματιών του συνδικαλισμού και της πολιτικής», όπως συχνά κατηγορούνταν οι κρατικές επιχειρήσεις σε πολλές καπιταλιστικές χώρες.
Το παράδειγμα των Γαλλικών Εταιρειών είχε στο επίπεδο του παγκόσμιου εποικοδομήματος πολύ σημαντική επίπτωση για τους παραπάνω λόγους. Γι’ αυτό και η επιθυμία κατάρρευσής του υπερέβαινε τα όρια του Γαλλικού Καπιταλισμού. Η άνοδος Σαρκοζύ περιέλαβε και την δέσμευση για … «επαναδομήσεις» (έτσι ονομάστηκαν στην Γαλλία τα περάσματα στο ιδιωτικό κεφάλαιο γιατί οι ιδιωτικοποιήσεις ηχούν άσχημα, στην Γαλλική κοινωνική παράδοση).
Οι «επαναδομήσεις» λοιπόν άρχισαν εδώ και περίπου δύο χρόνια και αποδίδουν ήδη τα …κοινωνικά επωφελή αποτελέσματα τους. Είκοσι τέσσερες οι αυτόχειρες-ο τελευταίος τώρα, που γράφονται οι γραμμές αυτές- όλοι με τον ίδιο τρόπο: πήδημα στο κενό από κάποιο κτίριο της Εταιρείας. "Σήμερα το βράδυ θα είμαι η 23η υπάλληλος που θα αυτοκτονήσει", έγραψε η Στεφανί, υπάλληλος της France Telecom, σε ηλεκτρονικό μήνυμα που έστειλε στον πατέρα της λίγα λεπτά πριν πηδήξει από τον 4ο όροφο του γραφείου της, στις 17 Σεπτέμβρη, σε ηλικία 32 ετών με συμπληρωμένα 9 χρόνια εργασίας…. Δεύτερη στην λίστα αυτοκτονιών η άλλοτε κραταιά κρατική Ρενώ… Και έχουμε δρόμο ακόμη… Αυτές τις μέρες ετοιμάζεται να περάσει αντίστοιχο νομοσχέδιο για τα Γαλλικά ταχυδρομεία...
Σχόλια
Το ιδεολόγημα υπηρετεί κυρίως δύο στόχους:
1ον. Δημιουργεί τον μύθο περί της ανεπανάληπτης και καθοριστικής αξίας της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στον τομέα της οικονομικής ανάπτυξης. Βεβαίως αποκρύπτουν συστηματικά της καταστροφές που προκαλεί στην οικονομία η ιδιωτική πρωτοβουλία. Εσείς στην Κέρκυρα έχει γευτεί την αναπτυξιακή μεγαλοσύνη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, στην τουριστική «ανάπτυξη» του νησιού με παράλληλη εκμηδένιση κάθε άλλης οικονομικής δραστηριότητας. Αλλά και ολόκληρη η χώρα πρόσφατα έχει βιώσει την «ανάπτυξη» στον κλάδο των ασφαλίσεων, σε μια περίοδο, που από τις ακολουθούμενες πολιτικές από τις κυβερνήσεις στον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας και ασφάλισης θα έπρεπε να έχουν ευνοηθεί.
2ον. Αποκρύπτουν επιμελώς το γεγονός, ότι χρησιμοποιούν τον δημόσιο τομέα σαν αποθήκη ρουσφετολογικών, νεποτιστικών διορισμών, προαγωγών και τοποθετήσεων κομματικών και άλλων ημετέρων μεν ανίκανων δε, με μόνη υποχρέωση να παίρνουν κάθε πρώτη και δεκαπέντε το μισθό τους και όταν συμπληρώσουν τα χρόνια να συνταξιοδοτηθούν χωρίς ποτέ να έχουν κάποιο αντικείμενο εργασίας, πλην της ρουφιανιάς και της ψήφισης των κομματικών εγκάθετων «συνδικαλιστών». Φυσικά κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν είναι δυνατή όχι μόνο η ανάπτυξη αλλά ούτε καν η τρέχουσα λειτουργία των δημόσιων οργανισμών. Στο τελευταίο έρχεται να συμβάλλει τα μέγιστα, η σχετική νομοθεσία που περιβάλλει την λειτουργία των οργανισμών αυτών, που εκμεταλλεύονται κατάλληλα οι κυβερνητικές διοικήσεις, ώστε να απαξιωθούν οικονομικά, να καταστούν ζημιογόνοι, με στόχο την πώληση σε ιδιώτες έναντι ευτελούς αντιτίμου, με το αζημίωτο όπως φαίνεται.