Η επιτροπή Chilcot διερευνά μετά από 7 χρόνια, την νομιμότητα συμμετοχής της Βρετανίας στην επέμβαση εναντίον του Ιράκ. Και φυσικά, πρώτος και καλύτερος, που καλείται να δώσει εξηγήσεις ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός Τόνυ Μπλαίρ, που έσπευσε με απίστευτη προθυμία να συμπαρασταθεί στους Υπερατλαντικούς φίλους του και ειδικότερα στον Τζώρτζ Μπους…Η εξέλιξη της ιστορίας γνωστή και τραγική. Λουτρό αίματος, μαζική καταστροφή, διαφυλετικά μίση και αλληλοεξόντωση χωρίς προηγούμενο είναι μερικά από τα … «αγαθά» της φιλελεύθερης παρέμβασης και παρουσίας στο Ιράκ. Η παγκόσμια κοινή γνώμη δεν χρειάζεται βέβαια τα αποτελέσματα νομικής έρευνας για να αποφανθεί για τον χαρακτήρα της επέμβασης στο Ιράκ. Εντούτοις, η νομική διερεύνηση του ζητήματος δεν στερείται ενδιαφέροντος αφού το ίδιο το επίσημο κράτος υποχρεώνεται να διερευνήσει έστω και τα αυτονόητα… Να λοιπόν τι επισημαίνει στην Gaurdian ο Philip Sands καθηγητής του δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου σε σχέση με τις προφανείς νομικές παραβιάσεις του κ. Μπλαίρ:
-Ο σκοπός του πολέμου. Διακηρύχθηκε η ανάγκη καταστροφής του οπλοστασίου μαζικής καταστροφής. Στην συνέχεια, όμως έγινε ανοιχτή παραδοχή της επιδίωξης ανατροπής της Ιρακινής κυβέρνησης, πράγμα, που συνιστά ωμή παραβίαση της ανεξαρτησίας και της κρατικής ακεραιότητας του Ιράκ.
-Τα όπλα μαζικής καταστροφής. Πως ερμηνεύονται οι δηλώσεις του κ. Μπλαίρ για κατοχή από μεριάς Σαντάμ οπλοστασίου μαζικής καταστροφής, χωρίς «καμία αμφιβολία» μάλιστα;
-Η δεύτερη λύση. Αρκετές φορές ο Τ. Μπλαίρ αναφερθηκε στην πιθανότητα εναλλακτικής λύσης αν αυτή ήταν δυνατή. Τι στοιχεία του προσέφερε ο Τζ. Μπους, που έκαναν ανέφικτη μια τέτοια τακτική;
-Η νομική κατοχύρωση. Από τον Λόρδο Goldsmith (παλιό γενικό εισαγγελέα) στάλθηκε δικαστική εισήγηση, που τόνιζε την νομική …αδυναμία της επέμβασης χωρίς προηγούμενη χρησιμοποίηση μιας εναλλακτικής επιλογής. Γιατί έναν τέτοιο κείμενο, που αμφισβητούσε την νομιμότητα της στρατιωτικής επέμβασης δεν τέθηκε ποτέ υπόψη της κυβέρνησης και του κοινοβουλίου;
-Η ασφάλεια των στρατευμάτων. Στην επιτροπή υπάρχουν αρκετά στοιχεία, που δείχνουν, ότι δεν χρηματοδοτήθηκε στο αναγκαίο βαθμό η ασφάλεια των Βρετανικών στρατευμάτων.
-Η προετοιμασία του μετα-πολέμου. Στις 31 Ιανουαρίου 2003, ο Τζ. Μπους δήλωνε, πως θεωρεί απίθανο έναν πόλεμο μεταξύ φυλετικών και θρησκευτικών ομάδων. Η δήλωση αυτή επιβεβαιώνει τον προβληματισμό για την κατάσταση στη χώρα μετά το τέλος του πολέμου αλλά και την πρακτική αδιαφορία για αυτήν.
-Η ατομική ευθύνη. Ηδη μία σχετική έρευνα στην Ολλανδία έχει χαρακτηρίσει την επιχείρηση στο Ιράκ παράνομη με σοβαρές απώλειες των Αμερικανο-Βρετανικών στρατευμάτων αλλά και των πολιτών του Ιράκ. Στην Μ. Βρετανία, με την ευκαιρία της υπόθεσης Πινοσέτ έχει αναγνωρισθεί, ότι οι παλιοί ηγέτες δεν μπορούν να υποστηρίζουν την αθωότητά τους για συγκεκριμένα διεθνή εγκλήματα. Αναρωτιέται ο κ. Μπλαίρ μήπως κάποια μέρα ζήσει μία στιγμή παρόμοια με εκείνη του δικτάτορα της Χιλής…
Πηγή πληροφόρησης: Courrier International, τεύχος 1004, 28/1-3/2/2010
Σχόλια