Χτές, ο Ζαν Φερρά ξανασυνάντησε τον Λουΐ Αραγκόν


Στα 79 του χρόνια ο Jean Ferrat (κατά κόσμον Jean Tenenbaum), στις 13 Μαρτίου αποχαιρέτησε τα εγκόσμια και πέρασε στην αιωνιότητα. Γεννημένος από μίας πολυμελή Εβραϊκή οικογένεια στο Παρίσι, γιός Ρωσσοεβραίου εμιγκρέ, που πέθανε στο Αουσβιτς, ο Jean Ferrat δέθηκε πρόωρα με την αντιφασιστική αντίσταση και την αριστερά. Αγωνιστής, τραγουδοποιός και τραγουδιστής, αφιέρωσε το μέγιστο μέρος της καλλιτεχνικής του δημιουργίας στην μελοποίηση της ποίησης του μεγάλου Γάλλου δημιουργού Louis Αragon. Κομμουνιστής και ερωτικός ο Jean Ferrat επένδυσε με μοναδικό τρόπο τους στίχους του Αραγκόν με τρόπο μοναδικό και ανυπέρβλητα «πιστό». Αυτός και ο Leo Ferré στάθηκαν οι μεγάλοι υμνωδοί του Αραγκόν…
Μία ζωή αφιερωμένη στην τέχνη και στην κοινωνία με έργο σπουδαίο και πολύ. Απόστολος του στρατευμένου τραγουδιού, με σεμνότητα, απλότητα και αγαπητικότητα. Χωρίς απόκοσμους αφορισμούς, ελιτίστικους σεχταρισμούς ή λαϊκίστικες καρικατούρες. Ο «τελευταίος των μεγάλων» γράφουν ειδικοί και μη στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο. Χαρακτηριστικός ο πλούτος της δουλειάς του. Ενδεικτικά παραθέτουμε την δισκογραφία του:
1961: Deux enfants au soleil ("Ma Môme", "Federico Garcia Lorca", etc.)
1963: Nuit et brouillard ("C'est beau la vie", "Nous dormirons ensemble", etc.)
1964: La Montagne ("Que serais-je sans toi", "Hourrah !", etc.)
1965: Potemkine ("C'est toujours la première fois", "On ne voit pas le temps passer", etc.)
1966: Maria ("Heureux celui qui meurt d'aimer", "Un enfant quitte Paris", etc.)
1967: À Santiago ("Cuba si", "Les Guérilleros", etc.)
1969: Ma France ("Au printemps de quoi rêvais-tu ?", "L'Idole à papa", etc.)
1970: Camarade ("Sacré Félicien", "Les Lilas", etc.)
1971: La Commune ("Les touristes partis", "Aimer à perdre la raison", etc.)
1971: Ferrat chante Aragon ("Le Malheur d'aimer", "Robert le Diable", etc.) sold more than 2,000,000 copies
1972: À moi l'Afrique ("Une femme honnête", "Les Saisons", etc.)
1975: La femme est l'avenir de l'homme ("Dans le silence de la ville", "Un air de liberté", etc.) sold 500,000 copies
1979: Les Instants volés ("Le Tiers chant", "Le chef de gare est amoureux", etc.)
1980: Ferrat 80 ("Le Bilan", "L'amour est cerise", etc.) certified platinum record
1985: Je ne suis qu'un cri ("La Porte à droite", "Le Chataîgnier", etc.)
1991: Dans la jungle ou dans le zoo ("Les Tournesols", "Nul ne guérit de son enfance", etc.)
1995: Ferrat chante Aragon Vol. 2 ("Complainte de Pablo Neruda", "Les feux de Paris", "Lorsque s'en vient le soir", etc.)
2002: Ferrat en scène

Είχαμε την χαρά και την τιμή να τον συνατήσουμε τυχαία στην διάρκεια μιας ολιγόωρης παραμονής του στην Κέρκυρα, το καλοκαίρι του 2006 στα πλαίσια μιας κρουαζιέρας στην Ανατολική Μεσόγειο. Τον αναγνωρίσαμε καθισμένο στα «τίλια» κοντά στο πεντοφάναρο μαζί με την σύντροφό του. Συγκινήθηκε, που υπάρχουν Ελληνες που τον γνωρίζουν γιατί θεωρούσε -όπως μας είπε-, πως η φήμη του περιορίζονταν στην Γαλλία, Ισπανία και Πορτογαλία. Διαβεβαιώνοντάς τον για το αντίθετο χαρήκαμε τον σεμνό και νηφάλιο δημιουργό, που δεν φαινόνταν διαθέσιμος για απόσυρση παρά το ολοφάνερο αναπνευστικό του πρόβλημα. Το συνοδέψαμε ως την προβλήτα του κρουαζιερόπλοιου με μία αόριστη υπόσχεση για προσεχή συνάντηση, που δεν πρόλαβε να πραγματοποιηθεί…
Τώρα ο Ferrat πορεύεται στην αιωνιότητα της ανθρώπινης δημιουργίας, φαντάζομαι συντροφευμένος από τον φίλο του τον Aragon, που με τόση αφοσοίωση υπηρέτησε. Ενας διάλογος, που διακόπηκε τα τελευταία 18 χρόνια, όταν ο Louis πέρασε την Αχερουσία (1982) θα συνεχιστεί στην μνήμη των αξίων…

Σας προτείνουμε ένα από τα πολλά videos, που θα βρείτε στο διαδίκτυο. Είναι το τραγούδι: η Γαλλία, πατριωτικό και συνάμα οικουμενικό http://www.youtube.com/watch?v=CN3O6vZh_Mk

και ένα άλλο αφιερωμένο στην Παρισινή κομμούνα: http://www.youtube.com/watch?v=vlcvxjB5bXM

Φυσικά υπάρχει ο δικός του ιστότοπος: http://www.jean-ferrat.com/

Θα βρείτε και πολλά άλλα στο διαδίκτυο, που -νομίζουμε ότι- επικυρώνουν την εκτίμηση, την αγάπη και το σεβασμό στον Jean Ferrat ... Καλοτάξειδος...

Σχόλια