Ένα απλό ερώτημα…

Πολλά ακούγονται αυτές τις μέρες και τις ώρες της κρίσης για τις σπατάλες στον χώρο του Δημοσίου. Δεν μιλάμε για τις ατέλειωτες μίζες, που με διαδικασίες … δημοκρατικής διεύρυνσης και νομιμοποίησης επέπεσαν ως ακρίδες στο δημόσιο κορβανά. Μιλάμε για μία διαδικασία ανεξέλεγκτων, ρουσφετολογικών διορισμών αργόμισθων ημετέρων, αχρείαστων για τις ανάγκες του λαού και της κοινωνίας. Μιλάμε, γι’ αυτούς, που κατάφεραν να μετατρέψουν τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ σε διάτρητο φερεντζέ, την ίδια ώρα, που το σύστημα ΑΣΕΠ μετατράπηκε σε άλλοθι και βραχνά για τους πιο επίμαχους τομείς της δημόσιας ζωής (Υγεία-Παιδεία). Μιλάμε γι’ αυτούς, που μετέτρεψαν τους πιο κρίσιμους θεσμούς λαϊκής κυριαρχίας -όπως π.χ. την τοπική αυτοδιοίκηση- σε άντρα μαζικής διφθοράς (έτσι τουλάχιστον ισχυρίζονται πολλές σχετικές έρευνες πολλαπλών προελεύσεων). Μιλάμε γι’ αυτούς, που πρόσφεραν μας απλόχερα εθνικό ενθουσιασμό για την ανάληψη της περίφημης Ολυμπιάδας, που μετατράπηκε σε αποθέωση του συστήματος πάρε-δώσε, φορτώνοντας την χώρα με αβάσταχτο χρέος και άχρηστες κατασκευές καισσαρικού μεγαλοϊδεατισμού.
Τελικά μιλάμε γι’ αυτούς, που στήριξαν την κοινωνική τους πολιτική και τις προοδευτικόμορφες υποσχέσεις τους όχι σε δίκαιες και αναγκαίες ανακατανομές του πλούτου αλλά στα ΔΑΝΕΙΚΑ, που παμπόνηρα και μεθοδευμένα τα φόρτωσαν (κεφάλαιο και τόκους) στους τυπικά ωφελημένους. Αυτά καλούμαστε τώρα να πληρώσουμε... Τον συστηματικό εμπαιγμό μιας ολόκληρης 30ετίας, που ο λογαριασμός του έφτασε επιτέλους στα χέρια των προγραμματισμένων από την αρχή αφελών παραληπτών του…
Και το ερώτημα: Ετσι θα την βγάλουν, όλοι αυτοί; Με μία συγκαλυμμένη, υποβόσκουσα υποψία συγγνώμης; Με δήθεν λυσσαλέες αλληλοκατηγορίες ευθυνών ενώ τρίβουν τα χέρια τους στην … υγειά μας;