... με τον θάνατο του μεγάλου Γάλλου δημιουργού Claude Chabrol. Μόλις συμπλήρωσε τα ογδόντα χρόνια του ο μεγάλος έφηβος της nouvelle vague έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του στο σινεμά σαν κριτικός στά περίφημα Tετράδια του Kινηματoγράφου (cahiers de cinema). Η κινηματογραφική του πρώτη έγινε το 1958 με τον Beau Serge και πρωταγωνιστή τον Jean-Claude Brialy. Πλούσια φιλμογραφία του. Την αναζητήσαμε στην Wikipedia και σας την παραθέτουμε χρονολιγικά Les Cousins (1959), À double tour (1959), Les Bonnes Femmes (1960), Les Godelureaux (1961), Les Sept péchés capitaux (short) (1962), L'Œil du Malin (1962), Ophelia (1963), Landru (1963), Les plus belles escroqueries du monde (short) (1964), Le Tigre aime la chair fraiche (1964), La Muette (short) (1965), Marie-Chantal contre le docteur Kha (1965), Le tigre se parfume à la dynamite (1965), La Ligne de démarcation (1966), Le Scandale (1967), La Route de Corinthe (1967), Les Biches (1968), La Femme infidèle (1969), Que la bête meure (1969), Le Boucher (1970), La Rupture (1970), Juste avant la nuit (1971), La Décade prodigieuse (1971) (based on Ten Days Wonder by Ellery Queen), Dr. Popaul (1972), Les Noces rouges (1973), Nada also known as The Nada Gang (1974), Une Partie de Plaisir (1975), Les innocents aux mains sales (1975) , Les Magiciens (1976), Folies bourgeoises (1976), Alice ou la Dernière Fugue (1977), Les Liens de sang (1978), Violette Nozière (1978), Le Cheval d'orgueil (1980), Les Fantômes du chapelier (1982), Le Sang des autres (1984), Cop au Vin (1985), Inspecteur Lavardin (1986), Masques (1987), Le Cri du hibou (1988, from a novel by Patricia Highsmith), Une affaire de femmes (1989), Jours tranquilles à Clichy (1990), Docteur M (1990),Madame Bovary (1991), Betty (1992), L'Œil de Vichy (1993), L'Enfer (1994), La Cérémonie (1995), Rien ne va plus (1997), Au cœur du mensonge (1999), Merci pour le chocolat (2000), The Flower of Evil (2002), La Demoiselle d'honneur (The Bridesmaid) (2004), L'ivresse du pouvoir also known as Comedy of Power (2006), La Fille coupée en deux (2007), Bellamy (2009). Μία ζωή γεμάτη δημιουργία με πολύ και σπουδαίο έργο και λιγότερα λόγια...
Γαλλία 1995... Γνώριζα καλά την λεκτική λιτότητα του Κλώντ Σαμπρόλ και εντυπωσιάστηκα, όταν σε πρωϊνή εκπομπή σε γαλλικό ραδιόφωνο παροσίασε την ταινία του: Η τελετή (la ceremonie). Ξέρετε, είπε, εγώ δεν είμαι Μαρξιστής αλλά νομίζω ότι έφτιαξα μία Μαρξιστική ταινία... Το ίδιο απόγεμα χώθηκα στο σινεμά και απόλαυσα μία από τις καλύτερες στιγμές του σινεμά, μία προφητική ταινία, που συνάμα ήταν ένα βαρύτατο κατηγορώ κατά του "στρατευμένου" αμοραλισμού, που χρησιμοποιούν τα μεσαία και ανώτερα στρώματα για να εξορίζουν τον λαό στο παρασκήνιο της κοινωνίας και να διασφαλίζουν την παραμονή τους στο προσκήνιο της κοινωνίας. Προσέξτε, ανόητοι, ήταν το μήνυμα του Κλώντ Σαμπρόλ στην Τελετή... Αυτοί, που τους αποβλακώνετε συτστηματικά, που τους απαξιώνετε καθημερινά, μπορεί και να σας φάνε κάποια στιγμή... Εστω και κατά λάθος... Εστω και για πλάκα...
Μήνυμα με πολλές αναγνώσεις για πολλούς παραλήπτες...
Ο Κλώντ Σαμπρόλ κατέχτησε την πραγματική και μόνη αθανασία, που εξασφαλίζει η σοβαρή και καθημερινή δημιουργία.
Σχόλια