Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των Γάλλων εργαζόμενων σε επίμαχους τομείς της Γαλλικής κοινωνίας και οικονομίας (ενέργεια, μεταφορές, εκπαίδευση) είναι ίσως το πιο ελπιδοφόρο (αν όχι και το μόνο) μήνυμα ανθρώπινης αντίστασης στον επιχειρούμενο μαζικό εκβαρβαρισμό του πλανήτη. Είναι την ίδια ώρα μία κραυγαλέα απόδειξη των τεράστιων διαφορών και ανισοτήτων στην παράδοση αλλά και στο επίπεδο ανάπτυξης των εργατικών κινημάτων στις δύο όχθες του Ατλαντικού. Στην Γαλλία οι εργαζόμενοι αγωνίζονται οι ίδιοι με όλες τους τις δυνάμεις για να ματαιώσουν τα σχέδια και τα οράματα της νεοφιλελεύθερης κερδοσκοπικής λαίλαπας. Στις ΗΠΑ, οι οδηγημένοι σε βιοτική εξουθένωση από τα κόλπα των μεγαλοτραπεζιτών, αναζητούν … καλύτερους υποψήφιους εκπροσώπους στις επικείμενες εκλογές του Νοέμβρη 2010 για να διαχειριστούν εκ μέρους τους την κρίση. Επιλογές σε θολά νερά με επαπειλούμενη την ακόμη συντηρητικότερη στροφή του εκλογικού σώματος μαρτυρούν για την ριζωμένη -δυστυχώς- αποξένωση των εργαζόμενων από τα αυτονόητα και φυσικά τους δικαιώματα.
Είναι αλήθεια, ότι οι εκλογές του 2007 στην Γαλλία μας είχαν φοβίσει… Η καλλιεργημένη από τα διεθνή ΜΜΕ γοητεία του Σαρκοζύ, πλαισιωμένου από ετερόφωτους εκσυγχρονιστές τύπου Κουσνέρ, έμοιαζε να βάζει στροφή στην συνολική πορεία της Γαλλικής κοινωνίας προς νεοφιλελεύθερα προστάγματα. Μας είχε ανησυχήσει η… καρτερικότητα, που ανέδιδε κομμάτι των εργαζόμενων σε πρωτοφανείς για την Γαλλία συνθήκες εργασιακής αλληλοεξόντωσης στο όνομα της …παραγωγικής αναβάθμισης. Σύντομα, όμως η χλιδή του επικαλύμματος κατέρρευσε και ο βασιλιάς αναδείχθηκε καθημερινά και γυμνότερος, χωρίς ίσως να το έχει συνειδητοποιήσει. Οι Γάλλοι εργαζόμενοι, έχουν βάλει τον δικό τους το μόχθο δεκαετίες τώρα και κρατούν στην πρώτη γραμμή της παραγωγικής απόδοσης, τις δημόσιες ΔΕΚΟ (τραίνα, αεροπλάνα, τηλεπικοινωνίες), που ανήκουν κυριολεκτικά στην πρωτοπορία των τεχνολογικών εξελίξεων και της κοινωνικής προσφοράς. Δεν πρόκειται δηλαδή για προβληματικές επιχειρήσεις, φορτωμένες από σκάνδαλα και χρέη στην πλάτη του φορολογούμενου πολίτη, στην καμπούρα της υποβιβασμένης ποιότητας της ζωής. Οι Γαλλικοί σιδηρόδρομοι π.χ., κάτοχοι του παγκόσμιου ρεκόρ ταχύτητας (585 χλμ/ώρα) διασχίζουν το γεωγραφικό εξάγωνο της χώρας σε συντριπτικά σύντομο χρόνο με εξαιρετική ποιότητα υπηρεσιών, που αναδεικνύουν τα φυσικά δικαιώματα του επιβάτη. Η αυθημερόν τοποθέτηση τηλεφωνικής σύνδεσης, η σπανιότητα βλαβών η άμεση επιδιόρθωσή τους είναι δεδομένα για την France Telecom και τον εξυπηρετούμενο από αυτήν πολίτη. Με λίγα λόγια, ο Δημόσιος Τομέα της Γαλλίας δεν είναι ο κακός αδελφός στο δίπολο: κρατικό- ιδιωτικό, ο συνήθως παρασιτικά απομυζούμενος από τον φιλελεύθερο ομογάλακτό του… Συμμετέχει …επί «ίσοις όροις» στο παιγνίδι και αυτό δεν είναι ασήμαντο ή και αδιάφορο για την διαμόρφωση της κοινωνικής συνείδησης και κουλτούρας των Γάλλων εργαζόμενων.
…Τους λείπει ο ρεαλισμός λένε τα διεθνή ΜΜΕ φερέφωνα της μαζικής εκστρατείας εξανδραποδισμού στον πλανήτη. Αφού αυξήθηκε ο μέσος όρος ζωής, μπορεί να παραταθεί και ο εργάσιμος χρόνος, κηρύσσουν οι εκσυγχρονισμένοι αρλεκίνοι των αφεντικών… Αφού έχει αυξηθεί η παραγωγικότητα και το ακαθάριστο εθνικό προϊόν, οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα σε περισσότερο ελεύθερο χρόνο και μπορούν και τον χρηματοδοτούν, απαντούν οι Γάλλοι εργαζόμενοι, αρθρώνοντας πολιτικό λόγο απελευθέρωσης για όλους της γης τους κολασμένους…
Είναι αλήθεια, ότι οι εκλογές του 2007 στην Γαλλία μας είχαν φοβίσει… Η καλλιεργημένη από τα διεθνή ΜΜΕ γοητεία του Σαρκοζύ, πλαισιωμένου από ετερόφωτους εκσυγχρονιστές τύπου Κουσνέρ, έμοιαζε να βάζει στροφή στην συνολική πορεία της Γαλλικής κοινωνίας προς νεοφιλελεύθερα προστάγματα. Μας είχε ανησυχήσει η… καρτερικότητα, που ανέδιδε κομμάτι των εργαζόμενων σε πρωτοφανείς για την Γαλλία συνθήκες εργασιακής αλληλοεξόντωσης στο όνομα της …παραγωγικής αναβάθμισης. Σύντομα, όμως η χλιδή του επικαλύμματος κατέρρευσε και ο βασιλιάς αναδείχθηκε καθημερινά και γυμνότερος, χωρίς ίσως να το έχει συνειδητοποιήσει. Οι Γάλλοι εργαζόμενοι, έχουν βάλει τον δικό τους το μόχθο δεκαετίες τώρα και κρατούν στην πρώτη γραμμή της παραγωγικής απόδοσης, τις δημόσιες ΔΕΚΟ (τραίνα, αεροπλάνα, τηλεπικοινωνίες), που ανήκουν κυριολεκτικά στην πρωτοπορία των τεχνολογικών εξελίξεων και της κοινωνικής προσφοράς. Δεν πρόκειται δηλαδή για προβληματικές επιχειρήσεις, φορτωμένες από σκάνδαλα και χρέη στην πλάτη του φορολογούμενου πολίτη, στην καμπούρα της υποβιβασμένης ποιότητας της ζωής. Οι Γαλλικοί σιδηρόδρομοι π.χ., κάτοχοι του παγκόσμιου ρεκόρ ταχύτητας (585 χλμ/ώρα) διασχίζουν το γεωγραφικό εξάγωνο της χώρας σε συντριπτικά σύντομο χρόνο με εξαιρετική ποιότητα υπηρεσιών, που αναδεικνύουν τα φυσικά δικαιώματα του επιβάτη. Η αυθημερόν τοποθέτηση τηλεφωνικής σύνδεσης, η σπανιότητα βλαβών η άμεση επιδιόρθωσή τους είναι δεδομένα για την France Telecom και τον εξυπηρετούμενο από αυτήν πολίτη. Με λίγα λόγια, ο Δημόσιος Τομέα της Γαλλίας δεν είναι ο κακός αδελφός στο δίπολο: κρατικό- ιδιωτικό, ο συνήθως παρασιτικά απομυζούμενος από τον φιλελεύθερο ομογάλακτό του… Συμμετέχει …επί «ίσοις όροις» στο παιγνίδι και αυτό δεν είναι ασήμαντο ή και αδιάφορο για την διαμόρφωση της κοινωνικής συνείδησης και κουλτούρας των Γάλλων εργαζόμενων.
…Τους λείπει ο ρεαλισμός λένε τα διεθνή ΜΜΕ φερέφωνα της μαζικής εκστρατείας εξανδραποδισμού στον πλανήτη. Αφού αυξήθηκε ο μέσος όρος ζωής, μπορεί να παραταθεί και ο εργάσιμος χρόνος, κηρύσσουν οι εκσυγχρονισμένοι αρλεκίνοι των αφεντικών… Αφού έχει αυξηθεί η παραγωγικότητα και το ακαθάριστο εθνικό προϊόν, οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα σε περισσότερο ελεύθερο χρόνο και μπορούν και τον χρηματοδοτούν, απαντούν οι Γάλλοι εργαζόμενοι, αρθρώνοντας πολιτικό λόγο απελευθέρωσης για όλους της γης τους κολασμένους…
Σχόλια