..."Τα διάφορα κομμάτια της Αριστεράς μας θέλουν χωρίς κρίση. Ζητούν από μας σήμερα να τους δοξάσουμε άκριτα, να συμπαραστεκόμαστε άκριτα, σαν να είμαστε στο παραπέντε της εκτέλεσης. Η αριστερά, όμως έχει σήμερα παίρνει επιχορήγηση, έχει τους βουλευτές της στη Βουλή, τους συνδικαλιστές στα παράθυρα, μπορεί να κάνει τις δηλώσεις της και σε μας δεν επιτρέπει να διατυπώσουμε, να δούμε με έναν άλλο τρόπο, κάπως και τα δικά της πεπραγμένα. Ακόμα και όταν το κάνουμε με αληθινό σπαραγμό και λυγμό μέσα μας"...Τάδε έφη η Ιωάννα Καρυστιάνη σε συνέντευξή της στην "Καθημερινή της Κυριακής" Πασίγνωστη για τους αγώνες της στους παλιότερους... Ηταν η πασιονάρια μας εκείνα τα δύσκολα χρόνια... Και έμεινε σταθερά από την εδώ πλευρά... Την πλευρά της ανησυχίας, της αγωνίας, της πίκρας... Αξίζει να διαβάσετε τα λόγια της και οι νεότεροι... Οσοι πιθανόν την γνωρίζετε απλά σαν καταξιωμένο χειριστή του συγγρραφικού λόγου... Μακάρι να καταλάβαιναν το βαθύτερο, το ουσιαστικό νόημα του λόγου της, όσοι θα αναλάβουν να τις πετάξουν λασπίτσα "ορθολογισμού" ή τόνους λάσπης ιδεολογικής auto da fe... Μακάρι... Και μακάρι να αντιληφθούν την αξία αυτών των λόγων όσοι σήμερα εκ του ασφαλούς διατηρούν το χρυσόβουλον για το δικαίωμα της κριτικής, πριν η σπάθη της σαλαμοποίησης τους στείλει και τους ίδιους στα τάρταρα της απαξίωσης... Οπως και να το κάνουμε, το ..."μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες" έχει διαχρονική αξία...
Σχόλια