...Είναι η "απειλή" επέκτασής του μέσα στο κεντρικό πολεοδομικό ιστό της αθήνας (Πατησίων, Λ. Αλεξάνδρας κ.λ.π.) Ατυχώς, ατυχέστατα, η μετεμφυλιακή Αθήνα κατασκευάστηκε σύμφωνα με την εθναρχική κατεύθυνση του: χτίστε...χτίστε... χτίστε... Που στην πράξη σημαίνει ανεξέλεγκτη και άναρχη δόμηση με στενούς δρόμους, που τους κάνει ακόμη στενότερους η αγρία επίθεση κατά των μέσων σταθερής τροχιάς στις δεκαετίες 1950-2000 και η μετατροπή τους κατά ένα ή δύο τρίτα σε χώρους στάθμευσης... Ενδεικτικοί αριθμοί: η Αθήνα το 1936 είχε 400 χιλιάδες κατοίκους και περίπου 170 χιλόμετρα σε σιδηροτροχιές... η Αθήνα του σήμερα έχει 5 εκατομύρια κατοίκους και λιγότερο από 50 χιλιόμετρα (ΗΣΑΠ, μετρό, προαστειακός, τραμ) σε σιδηροτροχιές.Η κατάσταση αυτή, μεταξύ των άλλων καθιστά σχεδόν απαγορευτική την διάδοση του τραμ στους κεντρικούς Αθηναϊκούς δρόμους, που δεν έχουν την ... πολυτέλεια απώλειας έστω και χιλιοστών ασφαλτοστρωμένου οδοστρώματος. Ταυτόχρονα επιβάλλει ως σχεδόν υποχρεωτική την -όντως ακριβή σε κόστος- κατασκευή του μεγαλύτερου δυνατού δικτύου υπόγειων μεταφορών, δηλαδή μετρό. Το τραμ δυστυχώς πλέον δεν μπορεί να αποτελεί λύση παρά μόνον σε περιφεριακές διασυνδέσεις ή ειδικές περιπτώσεις, όπως π.χ. κατα μήκος της Νότιας παραλίας της Αττικής στον Σαρωνικό, πάνω σε προσχωσιγενές έδαφος, εκτός του οδικού δικτύου... Η διαδρομή Σύνταγμα-Βούλα είναι προβληματική σε διάρκεια ταξιδιού ακόμα και κάτω από τις καλύτερες ηλεκτρονικές σηματοδοτήσεις, ενώ η σύνδεση του Κέντρου με το Φάληρο ήταν απλά έργο επέκτασης της γραμμής 3 του μετρό κατά δύο στάσεις μετά τον Σταθμό του Νέου Κόσμου (Νέα Σμύρνη & Φάληρο)...
Υπάρχει βέβαια το επιχείρημα, πως η επέκταση του τραμ θα επιβάλλει και άλλο κυκλοφοριακό ήθος στους πολίτες... Πρόκειται κατά τη γνώμη μας για επιχείρημα απόλυτα βουλησιαρχικό... Μόνον η ταχύτητα και η άνεση μεταφοράς του μετρό, μπορούν να αποτελέσουν αντικίνητρο στο συνεχώς επεκτεινόμενο, με τις ευλογίες της πολιτείας και παρά την κρίση, ΙΧ. Και μάλιστα με σωστό δίκτυο χώρων στάθμευσης στους ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΟΥΣ (όχι στους κεντρικούς) σταθμούς του μέσου...
Την ίδια ώρα η προοπτική δημιουργίας τραμ σε μεγάλα περιφερειακά κέντρα (Πάτρα, Γιάννενα, Ηράκλειο Λάρισσα, Καβάλα, Καλαμάτα), που θα μπορούσε να ξανασυνδέσει το νήμα με μία παράδοση των αρχών του 20ου αιώνα και να δώσει πραγματικές λύσεις στο καθημερινά επιδεινούμενο κυκλοφοριακό πρόβλημα, φαίνεται πως πάει στις καλένδες του Ελληνικού μικρο και μεγαλο-συμφεροντισμού. Εδώ το τραμ θα μπορούσε να αναδείξει τα πλεονεκτήματά του και να αποβεί σε ένα θαυμάσιο επίγειο μέσο σταθερής τροχιάς, όχι βέβαια χωρίς προβλήματα αφού η πολιτική του: χτίστε... χτίστε... χτίστε αφορά πλέον ακόμη και την μακρυνή ...Πετρομαγούλα...
Ο ... καλύτερος τρόπος για να δυσφημίζεις μία πρόταση, μία λύση είναι η αδόκιμη εφαρμογή της...
Σχόλια