Πριν από λίγα χρόνια οι εργαζόμενοι διεκδικούσαν -στους καθημερινούς τους αγώνες- την ελάττωση του συνολικού εργάσιμου χρόνου… Αίτημα απολύτως δίκαιο και ώριμο ακόμη και υπό συνθήκες φιλελεύθερου καπιταλισμού, αφού η παραγωγική δύναμη των εργαζόμενων είναι αυτή, που εξέθρεψε και ανέδειξε την εξαιρετικά αυξημένη παραγωγικότητα του κεφαλαίου…Ατυχώς, οι ουσιαστικές ήττες των εργατικών κινημάτων σε Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο είχαν –μεταξύ άλλων- τις συνέπειές τους και στο συνολικό ιδεολογικό εποικοδόμημα της κοινωνίας. Ετσι, το αδιάψευστο γεγονός της εκθετικής αύξησης της κερδοφορίας απωθήθηκε από το προσκήνιο της κοινωνικής συνειδητότητας… Με την βοήθεια πανίσχυρων ιδεολογικών μηχανισμών συσκότισης και αποπροσανατολισμού, με την ενεργό στήριξη εξαγορασμένων «ιδεολόγων» και ΜΜΕ, ο ορίζοντας της επιχειρηματολογίας γέμισε με απόψεις περί …δημογραφικής κρίσης, μεγάλης και απρόβλεπτης παράτασης του χρόνου ζωής κ.λ.π… Ολοι αυτοί κατάφεραν να μεταφέρουν την συζήτηση …«εντός έδρας». Ετσι, η καταναγκαστική εργασία έγινε δημιουργικότητα, ενεργητικότητα κ.λ.π. Και το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο, που έχει καταχτηθεί με αίμα σε αγώνες και σε χαμένες αρτιμέλειες, σε ανήλιαγες γαλαρίες και σε ηλιοκαμένες οικοδομές έσβησε από τον καταστατικό χάρτη της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Η φυσική ανάγκη του ανθρώπου για ελεύθερη δημιουργία και βιωματική ζωή, καταχώθηκε κάτω από στοίβες οδηγιών μάναντζμεντ, πίσω από εντολές στριμώγματος σωμάτων και ψυχών… Κι' εμείς, αποσβολωμένοι από το παιγνίδι των λάμψεων της κατανάλωσης, υποταγμένοι στις εντολές του φαίνεσθαι, αδιάφοροι στις ανάγκες του είναι… Σ’ αυτό το κλίμα, ως φυσικότερο πράγμα αναγνωρίζεται η αδηφάγα τάση του κεφαλαίου για αύξηση του ποσοστού κέρδους του, που σαν διεγερμένος packman κατατρώει όλο και περισσότερα ανθρωπάκια, που συναντάει στον δρόμο του.
Συνταξιοδότηση στα 67 χρόνια για όλους του εργαζόμενους προτείνουν η εύσπλαχνη ηγεσία της ΕΕ, σοσιαλιστική, φιλελεύθερη και σοσιαλφιλελεύθερη… Και λίγο είναι, παρατηρεί η ισχυρά Γερμανία, που θεωρεί, ότι μπορεί να παραταθεί ακόμη περισσότερο ο εργάσιμος χρόνος… Αφού έχει παραταθεί το προσδόκιμο επιβίωσης, λένε οι Τεύτονες ηγέτες της σύγχρονης Ευρώπης, γιατί να μην παραταθεί κι’ άλλο η διάρκεια του εργάσιμου βίου… Η απειλή της ανεργίας και της φτώχιας είναι το πειστικότερο επιχείρημα υποταγής. Στο όνομα των … αναλλοίωτων αρχών της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικότητας και της ανάπτυξης, ο μολλώχ της κερδοσκοπίας ισοπεδώνει τις βασικότερες κατακτήσεις της εργαζόμενης ανθρωπότητας.
Το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο είναι η μεγάλη, η μεγαλύτερη απώλεια των σύγχρονων ταξικών αγώνων… Η ανθρώπινη ζωή τείνει να αποκτήσει αξία res (πράγματος) της δουλοκτησίας... Ένα γρανάζι, που η επιστήμη και η τεχνολογία παρέτεινε την προσδοκώμενη διάρκεια της λειτουργίας του έχει αξία μόνον σαν εξάρτημα της μηχανής…
Καλή μας νύχτα γρανάζια…
Σχόλια