Ο προαστιακός της Πάτρας δείχνει τον δρόμο…

Το ζωντανό πετυχημένο παράδειγμα του προαστιακού της Πάτρας αποδεικνύει, ότι αρκετές Ελληνικές περιφερειακές μεγάλες πόλεις έχουν ανάγκη από μέσο σταθερής τροχιάς για να αντιμετωπίσουν -στα πλαίσια βέβαια ολοκληρωμένου σχεδιασμού- το κυκλοφοριακό τους πρόβλημα, που σε αρκετές περιπτώσεις ανταγωνίζεται με … επιτυχία το κυκλοφοριακό του λεκανοπεδίου και της συμπρωτεύουσας. Το παράδειγμα της πριν από λίγους μήνες εγκαινιασμένης σιδηροδρομικής γραμμής Πάτρας-Ρίου, πείθει και τους πιο αλλοτριωμένους οπαδούς της κουλτούρας του ΙΧ, ότι σε μία μεγαλούπολη, όπως η Πάτρα, υπάρχει και άλλος τρόπος κυκλοφορίας πιο ξεκούραστος, πιο γρήγορος, πιο οικονομικός… Η Πάτρα, βέβαια έχει παρελθόν στα μέσα σταθερής τροχιάς αφού ήταν μία από τις Ελληνικές πόλεις (Αθήνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Καλαμάτα, Βόλος, Καρλόβασι Σάμου), που διέθεταν τραμ στις αρχές του 20ου αιώνα… Χρειάστηκε να επιπέσει η κουλτούρα του … «χτίστε παντού» και του Ι.Χ. για να εξοντώσει το τραμ και μαζί να αφανίσει την προοπτική ανθρώπινης οικιστικής και πολεοδομικής ανάπτυξης στην χώρα…
Μέσα σε λίγους μήνες ένα ατελές εγχείρημα (λίγες στάσεις, περιορισμός της γραμμής στην Ανατολική πλευρά του πολεοδομικού ιστού της πόλης) έφτασε για να δείξει, ότι ΑΝ στον τόπο επικρατούσε το ενδιαφέρον για την ποιοτική αναβάθμιση της ζωής των πολιτών πάνω από μικρά και μεγάλα μικροσυμφέροντα, η προώθηση των μέσων σταθερής τροχιάς θα ήταν στην πρώτη γραμμή της κυβερνητικής πολιτικής για τα μέσα μαζικής μεταφοράς… Ζούμε, όμως σε έναν τόπο, -τον πιο υπανάπτυκτο σιδηροδρομικά στην Ευρώπη-, που οι μισές γραμμές και δρομολόγια περνάνε στην αχρησία, την ίδια ώρα, που (παρά τα προσχήματα της κρίσης) το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην διευκόλυνση ανανέωσης του στόλου των ΙΧ με μέτρα, που εμπεριέχουν οικονομικό κόστος για το …πενόμενο κράτος. Τυχαίο; Δεν νομίζω…