Τώρα κλείνει ο κύκλος...





… της μεταπολίτευσης… Κι’ αυτό δεν είναι σχήμα λόγου… Ούτε σχηματοποιημένη οριοθέτηση… Είναι η πραγματικότητα, που ορίζεται από την αυθόρμητη αλλά και μαζική ενεργοποίηση των πολιτών, που διεκδικούν την έξοδο από την αποξένωση και την αυτόνομη παρουσία τους στο προσκήνιο της ιστορίας… Εξω και πέρα από κομματικές ντιρεκτίβες. Χωρίς κομματική καθηκοντολογία και συνταγή πλάνων. Χωρίς προεγκατεστημένα δόγματα ιδεολογικής αποστέωσης, μη επιδεχόμενα επι ποινή ιεροσυλίας την αμφισβήτηση και την δοκιμασία στον χώρο και τον χρόνο... Οι πολίτες αρνούνται να αντιπροσωπεύονται ή να εκπροσωπούνται… Αρχίζουν να καταθέτουν προτάσεις… Με φαντασία και ευαισθησία, η άμεση δημοκρατία διαμορφώνει το διεκδικητικό πλαίσιο… Ζητούν τέλος στο παιγνίδι των «εκλεγμένων» αντιπροσώπων, που ως τώρα αποτελούσε το όριο- ταμπού της συμβατικής δημοκρατικότητας… Κρατικοί και αυτοδιοικητικοί άρχοντες με κλήρωση !!! Για να μπορεί ο κάθε πολίτης να αναλάβει την φυσική του υποχρέωση απέναντι στο σύνολο των ομοιόβαθμών του πολιτών και να ασκήσει τα φυσικά του δικαιώματα… Οραμα και ουτοπία; Πόσο ουτοπική είναι η κοινωνική πραγματικότητα της Αρχαίας Αθήνας 2500 χρόνια πριν, σήμερα, που η επιστήμη και η τεχνολογία συμμαχούν για την ευόδωσή της… Χάθηκε όμως η ιδεολογική απήχηση του πραγματικής άμεσης δημοκρατίας κάτω από την κοινωνικοπολιτική πιεστική εξουσία των imperia, που διαδέχτηκαν αυτή την πρωτοπόρα κοινωνική οργάνωση… Η εκλογιμότητα των αρχόντων ανέβηκε στο πάνθεο του ιδεολογικού επικοδομήματος τόσο του φιλελευθερισμού όσο και του συμβατικού σοσιαλισμού… Η αντιπροσώπευση των πολιτών, ακόμη και κάτω από τις καλύτερες προϋποθέσεις ή τις ιδανικότερες προθέσεις μετατράπηκε σε πηγή αποξένωσης και σταδιακής απομάκρυνσης από το προσκήνιο των κοινωνικών εξελίξεων …λίγες ώρες μετά την συμμετοχή των μαζών στα κοινωνικά δρώμενα… Ο πολίτης-μάζα, ο πολίτης-εργαλείο αποτέλεσαν τα τέλεια υποκατάστατα του ενεργού πολίτη… Η λογική της «φωτισμένης μειοψηφίας» ως πολιτικού υποκείμενου διαμορφώνει το οργανόγραμμα των «προοδευτικών», που καθορίζουν την «προοδευτικότητά» τους σε κλίμα απόλυτης βουλησιαρχίας … Εν «ονόματι του λαού» με εγκεφαλικά σχήματα και λεξιλαγνικές επαναστατικότητες…
Κάπου 30 χρόνια ο υπογραφόμενος οραματίζεται ένα γνήσιο κίνημα πολιτών με την κυριολεκτική του σημασία… Κάπου τότε είναι που η άνοδος πολιτικού κόμματος στην κυβέρνηση ταυτίστηκε με την …λαϊκή εξουσία για να δυναμώσουν στην ουσία τα δεσμά της κοινωνικής αλλοτρίωσης και της μαζικής διαφθοράς… Ηταν τότε, που οι παραδοσιακοί προοδευτικοί κομματικοί φορείς της αριστεράς μπλέχτηκαν στα γρανάζια των μετωπικών σχημάτων της κλασσικής σοσιαλδημοκρατίας με όποιες κατά περιόδους ημιτονοειδείς διακυμάνσεις έρωτα και μίσους… Και είναι τώρα η πρώτη φορά, που στους αγανακτισμένους διαδηλωτές μπορεί κανείς να διακρίνει μία αυθόρμητη, φυσική και αναγκαία παράκαμψη του συστήματος καθοδήγησης-αντιπροσώπευσης…
Καμία αυταπάτη, καμία σιγουριά για μεγάλες νίκες και θριαμβευτικές πορείες με ροδοπέταλα στολισμένες… Κίνδυνοι πολλοί σε κάθε γωνία… Κίνδυνοι αυτονόητοι, φυσικοί, Κίνδυνοι ωριμότητας, κίνδυνοι εκτροπών… Κίνδυνοι από το σύστημα πολιτικής εκπροσώπησης, που αμφισβητεί. Ο,τι και να γίνει πάντως, το μαζικό, αυθόρμητο κίνημα των αγανακτισμένων εδήλωσε την γέννησή του στο ληξιαρχείο της κοινωνικής ιστορίας στην Ευρώπη του αναπτυγμένου καπιταλισμού… Και επιτέλους και στην Ελλάδα…

Σχόλια