Ποιος δεν το θυμάται αυτό το κυρίαρχο πολιτικό σύνθημα στις 10ετίες 1970-1980 να εκφέρεται από τον αρχηγό και από το πλήθος με ουρανομήκη ένταση υπό τους ήχους του προσφάτως απαγορευθέντος για το κυβερνόν κόμμα «καλημέρα, Ηλιε, καλημέρα»… Το εξόχως επιτυχές ως μπαλκονάτο αυτό σύνθημα, υπογράμμιζε την αταλάντευτη εθνική πολιτική, που δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί της… Είναι αλήθεια, ότι κάποιες ημιτονοειδείς αντιδράσεις του τύπου «βυθίσατε το χώρα» ακολουθούμενο από την … ουρά στα σκέλια με το “mea culpa” δημιουργούσαν κάποιους προβληματισμούς και ερωτηματικά αλλά το κλίμα της λαϊκής ευφορίας συντηρούσε το γράμμα και του πνεύμα του: Δώστα Όλα…Για κάθε φυσιολογικώς σκεπτόμενο, η άσκηση κοινωνικής πολιτικής συνοδεύεται υποχρεωτικά από τουλάχιστον ανακατανομή του εθνικού εισοδήματος με όποια μέτρα είναι πρόσφορα προς τούτο στα πλαίσια του ισχύοντος κοινωνικο-πολιτικού συστήματος (εθνικοποιήσεις, αναλογικό φορολογικό σύστημα, έργα κοινωνικών υποδομών κ.λ.π.). Σε εμάς όμως η υλοποίηση «κοινωνικής» πολιτικής έγινε μέσω… δανεισμού… «Ασφαλής» επιλογή αφού, χωρίς να θίγεται ούτε τριχούλα από την κεφαλή των μέχρι τότε προνομιούχων έδωσε την ευκαιρία οικονομικο-κοινωνικής ανάδειξης και στους …μη προνομιούχους… Στα λεγόμενα «νέα Τζάκια», δηλαδή, που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια πλάϊ στα παλιά, όχι για να αμφισβητήσουν στο παραμικρό την προνομιακότητά τους αλλά για να την συμμεριστούν… Το κλασσικό δηλαδή οραματικό πρόταγμα: «γιατί αυτός και όχι εμείς», αντικαταστάθηκε από το: «γιατί αυτός και όχι εγώ»… Το πρώτο εμπεριέχει αληθινή κοινωνικότητα ενώ το δεύτερο φέρει την σημαία του απόλυτου ατομικισμού ή επί το λαϊκότερο: της πάρτης μου… Μαζί με την απυθμενοποίηση της διαφθοράς, η λογική της "πάρτης μου" σε όλες τις πλευρές της καθημερινής ζωής προήγαγε ως μαζικός λαϊκός διαμορφωτής την ουσιαστική αποκοινωνικοποίηση παρ' όποιες επενδύσεις φραστικής αγωνιστικότητας και πατριωτισμού… Η πολιτική αυτή φόρμα υπήρξε πανίσχυρη κατά την τελευταία 30ετία, παρά όποιες ενδιάμεσες κομματικές εναλλαγές στο κυβερνητικό τιμόνι… Εξασφάλισε «πολιτική σταθερότητα» και αποθέωση της αντικοινωνικότητας…
Στα δανειακά συμβόλαια, όμως, της ευδαιμονίας υπήρχαν ψιλά γράμματα, προσεκτικά κρυμμένα: Σε καμιά τριανταριά χρόνια, δανειζόμενε, εσύ θα πληρώσεις τα δανεικά, μαζί με όλα τα πανωτόκια… Ηλθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου… ‘Η, πιο σωστά, έτσι αποφάσισαν οι δανειστές μας… Στα πλαίσια σημαντικών ενεργειακών γεωπολιτικών ανακατατάξεων στον χώρο της Μεσογείου, που βρίσκονται σε εξέλιξη…
Μνημόνιο 1 και μέτρα απίστευτης οικονομικής οπισθοχώρησης συναντούν απίστευτα περιορισμένης εμβέλειας αντιδράσεις. Ο διδαχθείς στην πράξη ατομικισμός αποδίδει καρπούς και ο «αγώνας τώρα δικαιώνεται»… Ως την ώρα, που οι αγανακτισμένοι, χαλάνε το κυρίαρχο σκηνικό της αντιπροσωπευτικότητας, οι αντιδράσεις επηρεάζονται αποφασιστικά από το «ξύγκι» της παραοικονομίας και την λογική του ατομικού βολέματος.
Μνημόνιο 2, ως απλός ενδιάμεσος σταθμός για το Μνημόνιο 3… Δεν είμαστε πεσιμιστές, ιδιαίτερα σήμερα… Απλά, ακούγοντας τον Ζαν Κλώντ Γιούνκερ να μας εγκαλεί και να μας προτρέπει να αποδεχθούμε την λογική της περιορισμένης εθνικής κυραρχίας θυμηθήκαμε τα υπόγεια νήματα, που συνδέουν την τραγωδία του σήμερα με την ευδαιμονία των διακηρύξεων του χτές, με όχημα την διαφθορά και την αρπαχτή…
Σχόλια