Αφιερωμένο στους κάποτε...

Αυτούς, που μας εδραίωναν την πίστη στην κοινωνική και προσωπική αξία της ανιδιοτέλειας.

Αυτούς, που ισχυρίζονταν, πως ο άνθρωπος είναι πάνω από το χρήμα.

Αυτούς, που ύψωναν φωνή, γροθιά και ήθος αντίστασης.

Αυτούς, που ....διάβαζαν και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία.

Αυτούς, που ανακάλυπταν λίγο-λίγο την αξία των προσαρμογών.

Αυτούς, που αναγνώρισαν την ...καθαρτήρια δύναμη των γκρίζων ρελαστικών αποφάσεων.

Αυτούς, που αρνήθηκαν το στρατηγικό όραμα καλυπτόμενοι πίσω από δήθεν αναγκαίες τακτικές μεταβολές...

Αυτούς, που ξέρουν-δεν είναι βλάκες- και γι' αυτό  υβρίζουν ή σαρκάζουν για ...πουρο-νεανικό ενθουσιασμό.

Αυτούς, που δικαίωσαν και δικαιώνουν πανηγυρικά την ...λογική Τσώρτσιλ, ξέρετε, περί ηλικιακής εξέλιξης της ιδεολογικής τοποθέτησης...

Γι' αυτούς τους όψιμα δογματίσαντες θιασώτες του φραγκο-λεβαντινισμού...

Γι' αυτούς, που μας ξαναφέρνουν στο νου την εικόνα, που τρέφαμε σαν νέοι για τους συντηριτικούς υπερήλικες συγγενείς μας και που την επαναλαμβάνουν σχεδόν με διαδικασία copy-paste.

Γι' αυτούς, που αναβάθμισαν πρόσφατα την ταξική τους συνειδητότητα μέσα στον πανικό του απειλούμενου ψιλοβολέματός τους...

Ω!!! επαμφοτερίζοντες, κυρίαρχοι, μικροί μικρομεσαίοι!!!
H ΦΑΙΑΚΙΑ του αφιερώνει το έργο του Sergio Endrigo: η μπαλάντα του πρώην (la ballada del ex)