Όταν μετά την δημιουργία της ΔΗΜΑΡ, κάποιοι προβλέπαμε την σαφή προοπτική σύγκλισής της με το ΠΑΣΟΚ, φανήκαμε σαν φανατισμένοι, δογματικοί αντίπαλοί της… Είναι τότε, που ο εξαιρετικά εύστροφος χαρακτηρισμός του φίλτατου Γιώργου Ρούση (ΠΑΣΟΚοι με πολιτικά) έμοιαζε ακραίος και εμπαθής… Πριν όμως αλέκτωρ φωνήσαι τρις, η συγκεκριμένη πολιτική πρακτική του χώρου … εβεβαίου του λόγου τα ασφαλές…
Ηδη μεγάλα ΜΜΕ, όπως η Καθημερινή της Κυριακής (29/7/12) κάνουν σαφή αναφορά σεναρίων σύγκλισης ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και σύντηξης …εις σάρκα μία, που βέβαια μπορεί και να διαψευσθούν ως …κακόβουλα… Ας ξαναδούμε, λοιπόν σήμερα τα δεδομένα εκείνης της πρόβλεψης, που σήμερα μοιάζει να πλησιάζει σε …δικαίωση.
Η λογική της ουράς (ρωσικά: σβόχα, εξού και η αντίστοιχη βαρύτατη ιδεολογικά κατηγορία: σβοχτιστής, που πολλάκις χρησιμοποιήθηκε σε …ιδεολογικόμορφες ενδοαριστερές διενέξεις) εισχώρησε στον χώρο της Ελληνικής αριστεράς κατά τα δυσκολότατα μετεμφυλιακά χρόνια. Λογική συνέπεια μιας αγριότατης επίθεσης, που δεχόνταν ο λαός και ειδικότερα οι αριστεροί… Λογική αντίδραση ακόμη στον τραγέλαφο της «καθαρότητας», που κήρυσσε «το όπλο παρά πόδα» μετά την εμφύλια συντριβή… Ετσι ή αλλιώς, η λογική και το απ’ αυτήν προκύπτον και αναπτυσσόμενο ήθος του ουραγού δεν μπορεί να δράσει προωθητικά… Ας θυμηθούμε για λίγο κάποιες χαρακτηριστικές στιγμές της πολιτικής μας ιστορίας.
Το 1958 σημαδεύεται από την συγκλονιστικά ηρωϊκή και περήφανη μαζική ψήφο του λαού στην ΕΔΑ. Δυστυχώς, πολύ λίγο η ίδια η αριστερά κατάλαβε την αξία της… Την σημασία αυτής της ενέργειας του λαού μας, μόλις 9χρόνια μετά το επίσημο τέλος του εμφυλίου και με αγωνιστές στα ξερονήσια σε «υπό εκτέλεσιν» καθεστώς κράτησης την κατάλαβαν πολύ καλύτερα οι υπερατλαντικοί μας προστάτες. Γι’ αυτό και εναγωνίως σχεδίασαν και επιχείρησαν την αντικατάσταση της ΕΔΑ στο πολιτικό δίπολο της εξουσίας με έναν άλλο κομματικό φορέα «προοδευτικό» στα μάτια του λαού αλλά και ουσιαστικά ενταγμένο και πειθαρχικό στο σύστημα… Οσοι αγνοούν ή αμφισβητούν τον ρόλο του συμμαχικού παράγοντα στην δημιουργία της Ενωσης Κέντρου, ας μπουν στον κόπο να διαβάσουν λίγες γραμμές για την δράση του τότε μορφωτικού ακολούθου των ΗΠΑ, στο μνημειώδους σημασίας έργο του καθόλου κομμουνιστή ή αριστερού J. Meynaud με τίτλο: «Οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα 1946-1965» Jean Meynaud, Π. Μερλόπουλος, Γ. Νοταράς, μετάφραση: Π. Μερλόπουλος επανέκδοση: Σαββάλας, 2002. Τα περιγραφόμενα στο έργο δεν αποτελούν έκπληξη. Είναι απολύτως λογικό, ένα σοβαρό αφεντικό, όπως οι ΗΠΑ, να αγωνιούν, όταν οι … αυτόχθονες ιθαγενείς (Χάρρυ Κλύν) δείχνουν σημεία αντίδρασης και μάλιστα σε βαθμό άθλου… Για την αριστερά, δυστυχώς, αυτός ο άθλος, αντί να αποτελέσει εφαλτήριο για μαζική ριζοσπαστικοποίηση αγώνων και στόχων, μετατράπηκε σύντομα σε διαπραγματευτικό χαρτί για μία συντεταγμένη υποταγή σε δυνάμεις βαθύτατα υπεύθυνες και χρεωμένες με την εξάρτηση της χώρας από Ιμπεριαλιστικά κέντρα, ουσιαστικά «πρωτοπόρες» στην συγγραφή και εφαρμογή των αντιδραστικότερων νόμων και μέτρων (509, 375 κ.λ.π.). Η υποτακτική αυτή εξάρτηση έγινε αργότερα, μετά την χούντα, ακόμη ισχυρότερη… Κι’ αυτό, παρά την αντικειμενικά καλύτερη συγκυρία για την αριστερά (Κυπριακή προδοσία, πτώση της χούντας κ.λ.π.) και οι δύο συνιστώσες του πάλαι ποτέ ενιαίου ΚΚΕ ανταγωνίζονταν για τον έρωτα με το κεντρώο σχήμα, που τώρα είχε φορέσει σοσιαλιστικό μανδύα και ανέξοδα πλειοδοτούσε σε μη δεσμευτική αριστερόμορφη συνθηματολογία, που ποδοπατούσε την επόμενη στιγμή. Η ανάγνωση εκλογικών αποτελεσμάτων εκλογών τοπικής αυτοδιοίκησης με την συντομογραφία: ΠΑΣΟΚ και άλλες Δημοκρατικές Δυνάμεις, περιγράφει αλλά και συμβολίζει την στάση ιδιαίτερα ενός κομματιού της αριστεράς απέναντι στην για πρώτη φορά μαζικά αναδυθείσα, όχι τυχαία, σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα. Το «ιδεολογικό» πλαίσιο αυτής της προσέγγισης έκανε εύκολες τις αρκετά συχνές μεταπηδήσεις από την μικρή και εις το περιθώριο αριστερά στο μεγάλο κυβερνητικό εταίρο… Ετσι άρχισε να εμφιλοχωρεί και στο ευεπίφορο κομμάτι της αριστεράς η δήθεν εκσυγχρονιστική λογική, που απαιτούσε … ευρύτερες συγκλίσεις μέχρι την κυβερνητική διανομή «υπευθυνότητας»… Ταυτόχρονα, έμοιαζε τόσο βαθειά η αλλοτρίωση του Ελληνα αλλά και τόσο μαζική η προσέλκυση σε παραοικονομικές προσοδοφόρες διεργασίες, που χρειάστηκε η απροκάλυπτη επίθεση της τελευταίας 3ετίας για να μπορέσει ένας πολιτικός φορέας με ουσιαστικά αριστερό, αντιμονοπωλιακό, αντιμνημονιακό πολιτικό περιεχόμενο και αντίστοιχη συνθηματολογία να περάσει στην κύρια σκηνή της πολιτικής ζωής.
Η εκλογική συντριβή του ΠΑΣΟΚ μετά από την ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική του ήταν αναμενόμενη ακόμη και για τα πιο πιστά του στελέχη… Επεσαν στον «αγώνα» και το εγνώριζαν εκ των προτέρων… Και δικαιούνται να ισχυρίζονται, ότι έφεραν τον αγώνα εις πέρας, όπως πολλάκις έχει υποστηρίξει ο πρώην πρωθυπουργός… Το σημερινό πολιτικό σκηνικό, όμως είναι αρκετά προβληματικό για τους τροϊκανούς εσωτερικού και εξωτερικού… Ισως η σοβαρότερη «διαταραχή» του είναι η ουσιαστική αποδόμηση του δικομματισμού, που κυριάρχησε επί πολλές 10ετίες της Ελληνικής Ιστορίας και τουλάχιστον σε όλο το μάκρος της μεταπολίτευσης … Η παρουσία ενός σχεδόν ισότιμου δίπολου δεξιάς-αριστεράς καταστρέφει τα οφέλη του προηγούμενου δικομματικού επικοδομήματος… Αυτό, πρώτοι το αντιλήφθηκαν διάφοροι πολιτικοί του μεταρρυθμιστικού παρασκηνίου, που ξαναπέρασαν στο προσκήνιο της πολιτικής δράσης με την ίδρυση της ΔΗΜΑΡ… Προσέβλεπαν και προσβλέπουν στην ένταξή της σε ένα «μεταρρυθμιστικό» μπλοκ, που θα μπορούσε με αντίστοιχες δυνάμεις, κυρίως του ΠΑΣΟΚ ή και μερικές άλλες πιο μικρές (π.χ. οικολόγοι) να συστήσουν το δεύτερο συστατικό του δικομματισμού με σημαία τον αστικό «εκσυγχρονισμό» της χώρας, της δημόσιας διοίκησης, της αυτοδιοίκησης κ.λ.π. Κυρίαρχο στοιχείο αυτού του χώρου εμφανίζεται ο «Ευρωπαϊκός» του προσανατολισμός, που στο μεταξύ έχει χάσει κάθε φιλολαϊκό του χαρακτηριστικό και τύποις και ουσία αναφέρεται στην προσπάθεια του Ευρωπαϊκού κεφαλαίου (σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης) και ιδιαίτερα του χρηματοπιστωτικού να συντρίψει, όποια λαϊκά δικαιώματα κατακτήθηκαν στην διάρκεια αιώνων μα πολύ αίμα. Όμως, με απόλυτο δογματισμό εξακολουθούν να μιλούν για Ευρώπη, χωρίς καμία κριτική της πορείας του μορφώματος της ΕΕ, ειδικότερα να μη τι άλλο, στα χρόνια της κρίσης… Χαρακτηριστική η ρήση βουλευτή της ΔΗΜΑΡ, μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων: όπως για το ΚΚΕ η έξοδος από την ΕΕ είναι μονόδρομος, για μας η παρουσία μας στην ΕΕ είναι μονόδρομος…. Ένα κομμάτι οπαδών της ΔΗΜΑΡ, πιθανόν καλοπροαίρετα, υπερτονίζουν τις γραφειοκρατικές, ρουσφετολογικές και μιζαδόρικες παραμορφώσεις της κρατικής μηχανής και ανάγουν σε αυτές την ρίζα της Ελληνικής κακοδαιμονίας… Η προσπάθεια όμως αυτή είναι τουλάχιστον ατυχής, σε μία εποχή που η κρίση του καπιταλισμού έχει παγκόσμια και δομικά χαρακτηριστικά. Ασφαλώς και χρειάζεται εξυγίανση η κρατική μηχανή από την σαπίλα, που δημιούργησαν συνειδητά, σταθερά και επίμονα όσα χρόνια κυβέρνησαν οι ίδιοι οι εμφανιζόμενοι σήμερα ως κήρυκες της κάθαρσης… Αυτή η κάθαρση θα μπορέσει να γίνει μόνον κάτω από συνθήκες άμεσου και τακτικού λαϊκού-εργατικού ελέγχου, δηλαδή με όρους εξουσίας ριζικά διαφορετικούς από αυτούς, που ευαγγελίζεται το φιλελεύθερο- σοσιαλδημοκρατικό μπλοκ.
Ας τονισθεί επ’ ευκαιρία, ότι η Ελλάδα ΔΕΝ διαθέτει υπέρογκο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων, αφού σύμφωνα με Ευρωπαϊκά στατιστικά στοιχεία, βρίσκεται περίπου στην μέση της ΕΕ. Ασφαλώς διαθέτει έναν άθλιο, αντιπαραγωγικό, βαθειά ανορθολογικό και μισάνθρωπο κρατικό μηχανισμό, που δομήθηκε με τις στρατιές «ημετέρων» διορισμένων κατά τις 3 τελευταίες 10ετίες σε θέσεις μειωμένου απαιτούμενου εργασιακού κόπου, με πλήρη αδιαφορία για τις πραγματικές ανάγκες και με κριτήριο την ψηφοθηρία από τον παρέχοντα Μαυρογιαλούρο και την διευκόλυνση σε … αλλοτρία ακολασία από τον ευεργετούμενο… Είναι επίσης πλέον ή βέβαιον, ότι όλοι όσοι απομυζούν το κράτος σε εξυπηρέτηση αντιλαϊκών συμφερόντων δε διορίσθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας τονισθεί και πάλι επ’ ευκαιρία, ότι όσο και αν είναι πολυεπίπδα χρήσιμη η αναζήτηση προσωπικών ενόχων και ευθυνών, η λερναία ύδρα της ρεμούλας και της λαμογιάς δεν θα καταπολεμηθεί παρά μόνον κάτω από άλλους όρους πολιτικής.
Ας επανέλθουμε στον αρχικό θέμα, δηλαδή την δημιουργία ενός άλλου κομματικού σχηματισμού, ικανού να αντικαταστήσει το … πεσόν εις τον αγώνα ΠΑΣΟΚ. Η εμφάνιση της ΔΗΜΑΡ ως σχήμα, που αποσπάσθηκε από τον τελματωμένο τότε ΣΥΡΙΖΑ, δεν προοιώνιζε κάποια τεράστια εκλογικά οφέλη, αφού το νέο σχήμα κινούνταν με επικαλύψεις ιδιαίτερα στο ΠΑΣΟΚ… Ετσι είναι τυπικά, στατικά… Όμως, στο παρασκήνιο, δυνάμεις ΠΑΣΟΚογενείς αλλά και αριστερογενείς, που είχαν πρωταγωνιστήσει στα μεγάλους «εκσυγχρονιστικούς» άθλους της ένταξης στο ΕΥΡΩ, στην ανάληψη της Ολυμπιάδας κ.λ.π. διαβλέποντας την επερχόμενη εκλογική και πολιτική συντριβή του ΠΑΣΟΚ, βρήκαν την χρυσή ευκαιρία για να προωθήσουν αυτό το υπερπολύτιμο σχήμα για τους ίδιους και το σύστημα…
Εχουμε την αίσθηση, ότι δεν είναι άσχετες με τις προωθούμενες αργά, υπόγεια αλλά αρκετά ορατά διεργασίες οι τελευταίες συγκρούσεις εντός του ΠΑΣΟΚ, όπου μέγα μένος κατέλαβε τους συνεπείς εκσυγχρονιστές, Διαμαντοπούλου, Λομβέρδο, Χρυσοχοΐδη και Γ. Παπανδρέου (τις οίδε ποίους και πόσους άλλους) μετά από κάποιες ελάχιστες εξωτερικές μικροαλλαγές του Νόμου για την Παιδεία, που αποτελεί το απαύγασμα της προηγηθείσας διακομματικής «υγιούς» και «εκσυγχρονιστικής» συνεννόησης, ως «θεϊκό» προμήνυμα της σημερινής συγκυβέρνησης… Εχουμε την αίσθηση, ότι πρόκειται για παιγνίδια ηγεσίας του μέλλοντος φορέα… Αλλιώς πώς να ερμηνευθούν οι «αντιμονοπωλιακές» νύξεις του Ευάγγελου Βενιζέλου, που προεκλογικά κατηγορούσε τις αντίστοιχες τότε νύξεις του Αντώνη Σαμαρά ως μέγα εθνικό και πολιτικό θέμα…
Ιδωμεν… Προφήτες δεν είμαστε αλλά χρόνια τώρα έχουμε γνωρίσει έναν αφόρητα δογματικό φραγκολεβαντίνικο εκσυγχρονιστικό Σουσουδισμό, που όταν …η περίστασις το απαιτεί χρησιμοποιεί και τον μακαρίτη Μπερλιγκουέρ, την θετική γνώμη του οποίου κάποιοι έχουν εξασφαλίσει ποιος ξέρει σε ποιο αυτοκινούμενο πνευματιστικό τραπεζάκι ή σε ποια άλλη διαδικασία επικοινωνίας με το υπερπέραν… Χωρίς μηχανιστικές μεταφορές, δυσκολευόμαστε να διακρίνουμε τα οφέλη υπέρ του Ιταλικού λαού, που επέφερε η εκουσία ιδεολογική αυτοδιάλυση της Ιταλικής αριστεράς και η κομματική της ενσωμάτωση με …κάθε καρυδιάς καρύδι…
Ελπίζουμε, πάντοτε, ότι ο Ελληνικός λαός που μοίρασε ελπίδα και αισιοδοξία στους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου θα έχει και πάλι τον λόγο… Αυτός και μόνον αυτός μπορεί να ανατρέψει σχέδια μακροχρόνιου εξανδραποδισμού του…
Σχόλια