Αυτοί ξέρουν τι κάνουν...

Πάντοτε αγαπημένος φίλος της ΦΑΙΑΚΙΑΣ ο Νίκος Μητσιάλης μας έστειλε ένα κείμενο, που μας εκφράζει κατά λέξη (πολύ περισσότερο κατά νόημα). Δεν αναρτάμε βέβαια μόνον όσα σημειώματα συμφωνούμε μαζί τους...Αλλά εδώ θέλουμε να υπογραμμίσουμε την επικαιρότητα και τη σημασία του κειμένου...

Αυτοί ξέρουν τι κάνουν… Εμείς?

Ναι, μην το αμφισβητείτε οι εσωτερικοί και οι εξωτερικοί «τροϊκανοί» ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν… Απλά το κάνουν με δόσεις… Ακρωτηριασμός σε στάδια με αναισθητικό την ελπίδα της επιμήκυνσης, της ανάπτυξης, την εκκίνηση της αγοράς, την αποκρατικοποίηση, στο εκ νέου κούρεμα και στο βάθος οι αγορές στο 2050 μ.Χ.!

Ναι, χωρίς αντίρρηση αυτοί ξέρουν τι κάνουν και πως το κάνουν, ακόμα και αυτό το σήριαλ των συναντήσεων των αρχηγών, οι δηλώσεις, οι «διαφωνίες» και κυρίως οι κόκκινες γραμμές…

Να και τα σκάνδαλα με τις λίστες των ληστών για να κοιτάξουμε αλλού και ολίγον από το πραξικόπημα του Ψυχάρη που ποτέ δεν έγινε, για να αλλάξουμε κουβέντα, γάτα ο φίλος εκ παλαιόθεν…

Οι μάχες του βουτυράνθρωπου Στουρνάρα με τον «σκληρό και απάνθρωπο» Τόμσεν έχουν και αυτές την ακροαματικότητά τους στα βραδινά πανέλ της πολιτικής τόλμης και γοητείας που αναδεικνύουν τους πρωταγωνιστές που έρχονται και παρέρχονται από το πρώτο μνημόνιο…

Μέχρι και σήμερα οι σκιές τους εκεί… Και είναι τόσοι πολλοί αυτοί που ανέλαβαν εργολαβία τη σωτηρία μας που σιγά, σιγά ξεχνάμε ονόματα και πρόσωπα των βιαστών μας…

Έτσι λοιπόν ήρεμα και απλά ξεκινώντας από τον ανεκδιήγητο τότε πρωθυπουργό μας και τώρα…καθηγητή του Χάρβαρντ ανεχθήκαμε την μέθοδο του σαλαμιού! Κοιτάζαμε την… πανσέληνο όλοι εμείς όταν διέλυαν εκείνοι τον ιδιωτικό τομέα και στη συνέχεια πυροβολούσαν τον δημόσιο κλαίγοντας με τηλεοπτικούς λυγμούς για τον ιδιωτικό!!! Τότε η μεσαία τάξη  διαμαρτύρονταν για τις πορείες που νέκρωναν την πιάτσα… Τώρα θα παρακαλεί να γίνει καμιά πορεία για να δει λιγάκι κόσμο στην πιάτσα, ο μικρομεσαίος αστούλης που βλέπει  πως εκείνη - η πιάτσα δηλαδή - έχει στεγνώσει εντελώς…

Βέβαια εκείνοι του ειδικού μισθολογίου ζώντας μέχρι χθες στον πλανήτη μιας κάποιας ειδικής προστασίας! Άλλοι σχετικά υπολογίσιμης και άλλοι αρκετά οικονομικά σοβαρής, τώρα εξεγείρονται… Όπως εκείνοι της θεότυφλης θέμιδας που όταν προσέφυγαν σ’ αυτήν συμπατριώτες μας για το συνταγματικό ή μη του πρώτου μνημονίου αυτή αποφάνθηκε για το άκρως συνταγματικό του μαζικού μας θανάτου σε αντίθεση με το σήμερα που μιλούν για το αντισυνταγματικό της μνημονιακής μείωσης των αποδοχών τους!

Αυτοί ξέρουν τι κάνουν και το κυριότερο πως το κάνουν…

Για τους δολοφόνους μας εννοώ… Ξέρουν πως ακόμα και για πολύ καιρό θα κυριαρχεί δυστυχώς το Εγώ μας και το Εσείς θα το χειρίζονται αυτοί, αφού το Εμείς το έχουμε ξεχάσει από καιρό… Και εκείνοι θα εξακολουθούν να μας κουνάν το δάκτυλο για τα όσα «αμαρτήματα» διαπράξαμε και καταντήσαμε την πατρίδα, όπως σε κάθε ευκαιρία υποστηρίζουν,  στο χάλι που βρίσκεται  και για τούτο  μας κάνουν κιμά για σουτζουκάκια στο μεγάλο φαγοπότι της αποκρατικοποίησης…

Ενώ οι γνωρίζοντες απλά μαθηματικά ξέρουν ότι η αρρώστια μας είναι κατά βάση συστημική που εξαπλώθηκε καταρχήν στον ευρωπαϊκό νότο όπου ομολογουμένως ενδημούσε και μια… χρόνια δυσπεψία από τη βουλιμία της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Όμως η κρίση είναι κυρίως χρηματοπιστωτική και που γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο αντιμετωπίζεται από τη ομάδα της Φρανκφούρτης με τα ίδια ακριβώς θανατηφόρα οικονομικά μέτρα για τους λαούς όλων αυτών των χωρών συμπεριλαμβανομένης και της Ιταλίας, μένοντας ανοικτός προς το παρόν αυτός ο κατάλογος…

Τα ανόητα, ότι καταναλώσαμε περισσότερα από ότι παρήγαμε, ότι τεμπελιάσαμε, ότι το σπάταλο και διογκωμένο δημόσιο φταίει για το κακό μας το ριζικό, κρύβουν έντεχνα εκτός των άλλων και τον αδηφάγο τραπεζικό δράκο που ενώ μας χρωστά τον ξεπληρώνουμε συνεχώς… Το δε παραμύθι ότι όλα αυτά θα τα «γιατρέψουμε» ξεπουλώντας, πετώντας στη ανεργία και άλλες ζωντανές υπάρξεις, καταργώντας ωράρια, συμβάσεις, μισθολόγια, αργίες, συντάξεις και τελικά σκοτώνοντας κορμιά και ανθρώπινες ψυχές, όσοι το αναπαράγουν σε ρυθμό παπαγαλίας λίγο το κακό, το ηλίθιο το προσπερνάς… Τους στρατευμένους στο ψεύδος του συστήματος αυτοί είναι το κυρίως πρόβλημα, «Πες , πες και κάτι θα μείνει…» Του Γκέμπελς το αξίωμα έγινε στις μέρες μας τηλεοπτικό εργαλείο και έντυπο αγγελτήριο θανάτου!

Αυτοί ξέρουν τι κάνουν…Εμείς?

Εμείς? Έτσι πριν από τρεις και κάτι μήνες ξανά, μανά όλοι αυτοί ψηφίστηκαν από ανθρώπους που βίωναν ήδη τη μνημονιακή φτώχεια και απελπισία και μια τεράστια αποχή συμπλήρωσε το σκηνικό ανοχής στους δημίους…

Δικαιολογημένο λοιπόν το σημερινό μούδιασμα, εικόνα που εκτός των άλλων και η υποτονική προχθεσινή διαμαρτυρία για τα νέα δολοφονικά μέτρα, συμπλήρωσε…

Βέβαια η ζωή δεν σταματάει εδώ ιδίως όταν η Ιβηρική χερσόνησος έχει πάρει φωτιά για τα καλά, με μια Ισπανία που απειλείται εκτός των άλλων και με διοικητική διάσπαση και μια Πορτογαλία που ο πρωθυπουργός της αναγκάστηκε κάτω από την πίεση της Λαϊκής αγανάκτησης αλλά και της ανακοίνωσης του στρατιωτικού συνδέσμου, που τον καλούσε να εγκαταλείψει τη χώρα, να ανακαλέσει προς το παρόν και κυρίως προσωρινά τα αντιλαϊκά μέτρα.  Ίδωμεν…