Γράφει το επίκαιρο σημείωμά του ο Νίκος Μητσιάλης και σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα... Για την εμπεριστατωμένη αναδρομή του στην αγωνιζόμενη καθολική Λατινική Αμερική και τους μάρτυρες-ήρωές της. Για τις αναζητήσεις του σήμερα στους κόλπους των λαϊκών πιστών αλλά και φυσικά και των μη πιστών αφού τα δισεκατομύρια των θρησκευόμενων ανά τον πλανήτη δεν αντιμετωπίζονται με προγραφές και ειρωνίες... Την επιτυχία τέτοιων τακτικών την είδαμε... Την βλέπουμε...
Διαβάστε το!!!
Ο Λευκός καπνός…
Ο Αργεντίνος Καρδινάλιος Χόρχε Μάριο Μπερκόλιο είναι από την περασμένη Τετάρτη ο θρησκευτικός
ηγέτης των δύο περίπου δισεκατομμυρίων χριστιανών καθολικών…
Ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο θα έχει εφεξής το όνομα
Πάπας Φραγκίσκος, που ίσως προσπαθεί να θυμίζει μ’ αυτό, τον Φραγκίσκο της Ασίζης,
τον Φτωχούλη του Θεού δηλαδή…
Είναι λοιπόν ο πρώτος Ποντίφικας
από μια αμερικανική ήπειρο που καλύπτει το 40% του συνόλου των πιστών του Βατικανού…
Αυτό το σημαντικό, για τον
καθολικισμό και όχι μόνο, γεγονός της εκλογής του προκαθήμενου της Αγίας Έδρας από
την περιοχή της Λατινικής Αμερικής, γυρίζει αναπόφευκτα τη μνήμη μας στη δεκαετία
του 60.
Τότε που η Θεολογία της Απελευθέρωσης
του περουβιανού κληρικού Γκουστάβο Γκουτιέρρες, επηρεάζει καθοριστικά μεγάλες μορφές όπως του Χέλντερ Καµάρα, των Αντόνιο Φραγκόζο,
Όσκαρ Ροµέρο, Φράι Μπέττο και άλλων, που
μάχονται καθηµερινά με όπλο αυτή τη θεωρία μαζί με το ουσιαστικό «αγαπάτε αλλήλους»
για τα δίκαια των καταπιεσμένων λαών. Μαζί
τους χιλιάδες κληρικοί, λαϊκοί, µοναχοί, µοναχές. Είναι φυσικό ο αγώνας τους να
κατασυκοφαντείται από τους ανθρώπους των αυταρχικών καθεστώτων της περιοχής τους
και από υποστηρικτές ρασοφόρους και μη στο εξωτερικό. Αυτοί όµως δεν δειλιάζουν,
δεν υποχωρούν. Ο πατέρας της Θεολογίας της Απελευθέρωσης, Γκουστάβο Γκουτιέρρες
γεννήθηκε το 1929 στη Λίμα, σπούδασε ιατρική και λογοτεχνία στην πατρίδα του, φιλοσοφία
και ψυχολογία στη Λουβαίν και θεολογία στη Λυών, ενώ το 1959 έγινε ιερέας σε μια
φτωχογειτονιά της Λίμας, γεγονός που επηρέασε καθοριστικά τη θεολογική του σκέψη!
«Είµαι µια φωνή γι’ αυτούς που δεν
έχουν καµιά» έλεγε ο Καµάρα.
Άλλοι απ’ αυτούς
φυλακίζονται, άλλοι περιθωριοποιούνται, άλλοι δολοφονούνται, άλλοι συλλαµβάνονται
και βασανίζονται χωρίς έλεος.
Ο Αρχιεπίσκοπος του Σαλβαδόρ Όσκαρ
Ροµέρο δολοφονείται κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας από παρακρατικές ακροδεξιές
οµάδες. Στην κηδεία του θα δώσουν το παρόν περισσότερα από 100.000 άτοµα. Παρακρατικοί
και δυνάµεις ασφαλείας θα επιτεθούν στο πλήθος. Περισσότεροι από 20 άτοµα θα δολοφονηθούν
και άλλοι 200 θα τραυµατιστούν σοβαρά.
Η δράση των ανθρώπων της Θεολογίας της Απελευθέρωσης και ο ριζοσπαστισµός
τους θα προκαλέσει το θαυµασµό του προοδευτικού πολιτικού κόσµου, των στοχαστών
και των φιλοσόφων σε παγκόσµια κλίµακα και θα οδηγήσει τον Φιντέλ Κάστρο να δηλώσει
τότε, πως «ζούµε σ’ ένα παράξενο κόσµο, όπου οι Καθολικοί γίνονται ριζοσπάστες και
οι Κοµµουνιστές αντιδραστικοί». Την άποψη αυτή του Κάστρο θα υιοθετήσει λίγο αργότερα
και ο Χέρµπερτ Μαρκούζε στη συνέντευξη που έδωσε σε µια οµάδα συντακτών του
παρισινού περιοδικού L’
Express. Στην ίδια συνέντευξη θα συµπληρώσει µεταξύ των άλλων:«Μου φαίνεται ότι εδώ (στο χώρο της Εκκλησίας) διαφαίνονται εκπληκτικά ρεύµατα
φιλελευθερισµού. Πριν από καιρό διάβασα ένα ντοκουμέντο, που υποβλήθηκε
στο αρχιερατικό συνέδριο της Λατινικής Αµερικής. Μιλούσε για µια αναθεώρηση πάνω
στο δικαίωµα της επανάστασης εναντίον της τυραννίας. Έλεγε πως η τυραννία δεν είναι
απαραιτήτως προσωποπαγής, αλλά ότι µπορεί να εδραιωθεί επίσης και πάνω στις βάσεις
µιας κοινωνικής διάρθρωσης, όπου µια µονάχα κοινωνική τάξη έχει τη δυνατότητα να
καταπιέζει ολόκληρη την κοινωνία… Η καθολική εκκλησία – κι όχι µόνο αυτή – διαπνέεται
από απελευθερωτικές τάσεις»
Βέβαια η θεωρία
αλλά κυρίως η πράξεις της Θεολογίας της Απελευθέρωσης
συνάντησε λυσσαλέα αντίδραση μέσα στους οργανωμένους
εκκλησιαστικούς κύκλους προκειμένου να τεθεί αυτή τελικά «εκτός επίσημης ζωής του
καθολικισμού και καθημερινής ιεραποστολικής πράξης…»
Όμως η σπορά του
Γκουστάβο Γκουτιέρρες που
ποτίστηκε στη συνέχεια με το αίμα του δολοφονημένου αρχιεπίσκοπου του Σαλβαδόρ,
μάρτυρα Όσκαρ Ρομέρο καθώς και με την συνεχή προσφορά των Καμάρα, Φραγκόζο, Μπέττο
κ.ά. ανώνυμων χιλιάδων κληρικών και μοναχών και των δύο φύλων, βλάστησε καρπούς
απελευθέρωσης, αγκαλιάζοντας τους κοινωνικούς αγώνες των Λαών της Κεντρικής και
Λατινικής Αμερικής μέσα στη διαδρομή μισού
και πλέον αιώνα…
Από την άλλη η αγαστή συνεργασία
αξιωματούχων του καθολικισμού με τα εκεί δικτατορικά καθεστώτα ήταν η άλλη όψη της
συνεργασίας κράτους και εκκλησίας για την…πρόοδο των πολυεθνικών!!!
Μένει λοιπόν να δούμε αν η
εκλογή του νέου Αργεντινού ποντίφικα έχει κάποια σχέση και με τις πολιτικό οικονομικές
εξελίξεις στον ευαίσθητο αυτόν γεωγραφικό χώρο. Κυρίως δε με τις συνεχείς ριζοσπαστικές
αλλαγές που συντελούνται εκεί, καθιερώνοντας τα χαμηλά στρώματα του πληθυσμού σε
καθοριστικό παράγοντα αυτών των εξελίξεων…
Ας περιμένουμε λοιπόν να δούμε
το αληθινό χρώμα του καπνού!
Σχόλια