Οπως συχνότατα συμβαίνει, συνυπογράφουμε το κείμενο του φίλτατου της ΦΑΙΑΚΙΑΣ Νίκου Μητσιάλη. Κριτικό σημείωμα για τις Ιταλικές εκλογές. Κριτικό προς όλες τις κατευθύνσεις... Και τις προοδευτικές... Προς τα εκεί αξίζει περισσότερο... Οποιαδήποτε αναλογία με δικά μας συμβαίνοντα, φαντάζομαι καθόλου τυχαία... Διαβάστε το...Διότι δεν συνεμορφώθει…
Προς τας υποδείξεις του Σόιμπλε ο Ιταλικός Λαός και έτσι με το εκλογικό αποτέλεσμα τις περασμένης Δευτέρας έβαλε σε μπελάδες τόσο το διευθυντήριο των Βρυξελλών αλλά πρωτίστως τους Γερμανούς επικυρίαρχους… Ο θρίαμβος του Κινήματος (MS5) του Μπέμπε Γκρίλο, είναι αυτός που τους χαλάει προς στιγμή την ομαλή συνέχιση της πορείας στη εξοντωτική άγρια λιτότητα - αφού είναι πολύ πιθανόν και στην Ιταλία για την…σωτηρία της πατρίδος να δούμε μέχρι 15 Μάρτη να συνάπτεται η μεγάλη συμμαχία Μπερσάνι – Μπερλουσκόνι ! Σ΄ αυτή την περίπτωση χαρά ο Γκρίλο!!! Δεν ήταν λοιπόν κεραυνός εν αιθρία, ή μια παραξενιά των Ιταλών που αγγίζει το όμοιο της… Τσιτσιολίνας, όπως προσπαθούν να γελοιοποιήσουν τα ξένα και εγχώρια ΜΜΕ, αλλά και «σοβαροί αριστεροί» αναλυτές, τη νίκη Γκρίλο. Και αυτό γιατί μια σειρά από σημαντικές επιτυχίες αυτού του κινήματος στις προηγούμενες τοπικές εκλογές οδηγούσαν στο συμπέρασμα, όχι βέβαια για το ύψος του αποτελέσματος, αλλά για τον καθοριστικό ρόλο που θα έπαιζε αυτό στα πολιτικά πράγματα της χώρας του. Το MS5 λειτουργώντας από τα μέσα του 2009 αρχίζει να επικοινωνεί και να οργανώνεται κυρίως μέσα από το διαδίκτυο αλλά και από τις τοπικές συνελεύσεις με κορμό πάντα τη νεολαία… Λαϊκές συνελεύσεις που απλώνονται με ταχύτητα σε ολόκληρη την Ιταλία… Παράλληλα η σπουδαιότητα χρήσης του ηλεκτρονικού εργαλείου άμεσης επικοινωνίας είναι προφανής… Φάνηκε ο ρόλος του και στην Αιγυπτιακή άνοιξη και γενικότερα στις πρόσφατες νεολαιίστικες κατά βάση αραβικές μαχητικές κινητοποιήσεις, αλλά και στις Ισπανικές πλατείες! Σύμφωνα με το «μη-καταστατικό» λοιπόν του MS5, το αρχηγείο του κινήματος είναι η ιστοσελίδα του Γκρίλο, η οποία κατά κοινή ομολογία είναι το πιο πολυδιαβασμένο ιστολόγιο στην Ιταλία. Η επιλογή αυτού του κινήματος να ακολουθήσει επιθετική πολιτική κόντρα στα ΜΜΕ της διαπλοκής, από την αρχή της εμφάνισής του, καθώς και η γραμμή της αποχής των μελών του από τηλεοπτικές εμφανίσεις κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος, επιτυχής. Ο Μπέμπε Γκρίλο και το επιτελείο του με αυτό τον τρόπο άφηναν σ΄ αυτούς το πρώτο λόγο να διαλέγουν το χώρο και τον χρόνο που θα δίνουν την μάχη της επικοινωνίας ενάντια στο ληστρικό τραπεζικό σύστημα, στο σάπιο πολιτικό σύστημα και στη πολιτική άγριας λιτότητας και πάντα μακριά από τα τηλε-πάνελ προπαγάνδας των Ιταλών Πρετεντέρηδων… Πολλά λέγονται γύρω από την προσωπικότητα του αρχηγού αυτού του κινήματος και τα ΜΜΕ της διαπλοκής είναι φυσικό μετά και την άρνησή του Γκρίλο να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στον Μπερσάνι, να τον «πυροβολούν» με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία… Έτσι από τον ειρωνικό προσδιορισμό του κλόουν, πέρασαν στον ψίθυρο του κρυπτό φασίστα ή του μηδενιστή ή ακόμα και του ανισόρροπου…Βεβαίως όταν κάποιος δεν προσκυνά το «ναό» της λαμογιάς και τους «ιερείς» της ξεφτίλας, ανεξαρτήτως πολιτικού χρώματος, και αρνείται το καθιερωμένο της κωλοτούμπας την επομένη των εκλογών τότε είναι οπωσδήποτε ύποπτος για το σύστημα… Πάντως δίπλα στον Γκρίλο βρέθηκε από την αρχή αυτού του πολιτικού του εγχειρήματος, ο Ντάριο Φο! Ο συγγραφέας εκτός των πολλών, αλλά και εκείνου του βιβλίου, «Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού» που το 1973 στις 8 Μαρτίου μια νεοφασιστική ομάδα απήγαγε τη σύντροφό του Φράνκα Ράμε, βασανίζοντάς την και βιάζοντάς την… Πως θα μπορούσε λοιπόν να βρίσκεται δίπλα στον Γκρίλο μαζί και με άλλους Ιταλούς διανοούμενους έστω και αν υπήρχε μια στο εκατομμύριο, τέτοια υποψία? Ας μην βιάζονται λοιπόν να ρίχνουν λάσπη ακολουθώντας και το παράδειγμα του σοσιαλδημοκράτη Στάινμπρουκ, υποψηφίου για την Γερμανική καγκελαρία, που χρησιμοποίησε το απαξιωτικό του «κλόουν», δείχνοντας πόσο εκνευρισμένος είναι γιατί δεν ήρθαν τα Ιταλικά εκλογικά αποτελέσματα σύμφωνα με τα Γερμανικά σχέδια… Κανείς δεν πρέπει να προτρέχει κατηγορώντας τους Γκρίλο του νότου, τους αγανακτισμένους των πλατειών, τους αριστερούς ανένταχτους ακτιβιστές κ.τ.λ… Όλοι και όλα θα κριθούν όχι από τις ταμπέλες, τα λάβαρα και τα ξύλινα «επαναστατικά» λόγια αυτή τη φορά, αλλά από τη στάση που θα κρατήσουν τα κόμματα, τα συνδικάτα, οι κοινωνικές και επιστημονικές οργανώσεις και το είδος των αγώνων που θα ακολουθήσουν… Χόρτασαν πλέον οι κολασμένοι από 24ωρες απεργίες και από χωριστές πορείες-λιτανεύσεις που διευκολύνουν στην ουσία το σύστημα και δικαιώνουν τη λειτουργία της «δημοκρατίας» του…
Σχόλια