Να θυμόμαστε και κυρίως να θυμίζουμε...

Πέρασαν 50 χρόνια από τότε, που ο κρατικός και ο παρακρατικός βόρβορος της Θεσσαλονίκης σχεδίασαν και υλοποίησαν την στυγερή δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Το έγκλημα του: αγωνιστής της ιδέας της πανανθρώπινης Ειρήνης... Και το σύστημα δεν συγχρωρούσε τέτοιες αναρχοκομμουνιστικές ιδέες...
Πενήντα χρόνια μετά, ίσως έχει αξία περισσότερη να θυμίζουμε το έγκλημα, και τους όρους διάπραξής του. Γιατί τώρα είναι που πάνω στην ιστορική αμνησία επιχειρείται το ξαναγράψιμο της ιστορίας... Για τον εμφύλιο, τα μετεμφυλιακά χρόνια και τη χούντα... Για τα αίτια και τους ενόχους, που συσπειρώνονται και αντεπιτίθενται... Οι νέοι πρέπει να ξέρουν πριν επιλέξουν. Γι' αυτό κάθε προσφορά μνήμης προς την νεολαία είναι de facto πράξη εξαιρετικά προοδευτική... Ασυγκρίτως προοδευτικότερη από τις προοδευτικόμορφες μεγαλοστομίες, που μάλλον απέχθεια προκαλούν με τον τετριμμένο λόγο και την στενή λογική... Γνώση χρειαζόμαστε, για να μην κλωσσάει το φίδι τα αυγά του...

Σχόλια