Κείμενο ελάχιστα ...τεχνοκρατικό, ελάχιστα αναπτυξιακό με το μειονέκτημα της κατάθεσης ψυχής και της διάχυσης ανθρωπιάς... Παρά το σοβαρά αυτά μειονεκτήματα η ΦΑΙΑΚΙΑ σας καταθέτει το κείμενο της Λιάνας Βραχλώτη και σας προτείνει την ανάγνωσή του... Αντιληπτό, ότι δεν το προτείνουμε σε "προοδευτικούς" και " τολμηρούς" διανοούμενους, που υπερασπίζονται τον τύπο της νομιμότητας στο όνομα τη αναπτυξιακής προσπάθειας των μνημονιακών Ελλήνων και φιλελλήνων...
Εχουμε ξαναγράψει για το θέμα στην ΦΑΙΑΚΙΑ, γι' αυτό το συγκυριακά αλλά και διαχρονικά επίκαιρο ζήτημα...
Δεκαπενταύγουτος στην
Ελλάδα του 2013
Φέρνουν στη μάνα το μαντάτο.
- Ο γιός σου κυρία μου, είναι νεκρός
- Νεκρός; Μα είναι μόλις 18 χρονών. Λάθος κάνετε. Εμένα ο
γιός μου είναι νέος και γερός. Και δεν έχει μηχανή αν και θέλει. Οι νέοι
σκοτώνονται με τις μηχανές. Αλλά ο γιός μου μηχανή δεν έχει. Όταν είχαμε λεφτά,
έπαιρνε το λεωφορείο. Τώρα, μόνο με τα πόδια. Με τα πόδια δεν κινδυνεύεις.
Εκτός κι αν... Μήπως έπεσε πάνω του κανένα αυτοκίνητο; Καμιά μηχανή από
αυτές που
θα θελε να είχε, αλλά δεν έχει;
- Όχι κυρία μου. Ο γιός σου μπήκε στο τρόλει.
-Δόξα το Θεό! Είδατε που σας το είπα; Λάθος κάνετε. Στο
τρόλει δεν κινδυνεύει!
-Κι όμως κυρία μου! Στο τρόλει που μπήκε, δεν είχε
εισητήριο. Και τον έπιασε ο ελεγκτής. Και ήθελε να του κόψει πρόστιμο. 40 ευρό
το πρόστιμο κυρία μου. Γιατί έχει παραγίνει το κακό τελευταία με τους
τζαμπατζήδες. Το ταμείο πάει
να γίνει μείον. Οι έλεγχοι πρέπει να ενταθούν. Γιατί το
ταμείο πρέπει να έχει λεφτά. Για να μπορεί να πληρώνει τους εργαζόμενους.
Οδηγούς, εισπράκτορες, ελεγκτές.
Ο ελεγκτής κυρία μου, εκείνη την ώρα έκανε τη δουλειά του.
Και σκεφτόταν τα έσοδα της εταιρείας, που μειώνονται από τους τζαμπατζήδες. Τη
δική του θέση, που κινδυνεύει αν μειωθούν κι άλλο τα έσοδα της εταιρείας.
Γινόταν και μια φασαρία εκείνη την ώρα! Να χει τον
τζαμπατζή, ναχει τον καημό του για τη δουλειά του και την εταιρεία, να χει και
τον κόσμο να του φωνάζει πως θα πληρώσουν αυτοί το εισητήριο του νεαρού για να
τελειώσει
το θέμα.
Αν είναι δυνατόν κυρία μου, να τελειώσει εκεί το θέμα.
Πληρώνοντας οι επιβάτες το 1.40.
Ο ελεγκτής, κυρία μου, είναι ένας εργαζόμενος κι αυτός. Με
μισθό κατά πάσα πιθανότητα κάτω του χιλιάρικου. Ίσως έχει κι αυτός γιό ή
γυναίκα άνεργους. Ίσως πάλι να μην έχει ούτε γιό, ούτε γυναίκα.
Έχει όμως ευθύνη.
Και φόβο έχει. Για τα έσοδα της εταιρείας. Από τα οποία
εξαρτάται η δική του μισθοδοσία. Από την οποία εξαρτάται ο δικός του γιός και η
γυναίκα, αν έχει γυναίκα και γιό.
Γι αυτό κάνει σωτά τη δουλειά του. Και αυτοί οι περίεργοι
του λένε να του δώσουν 1.40 και να τελειώσει εκεί το θέμα. Λες και το θέμα
είναι το 1.40.
Όχι κυρία μου! Το θέμα είναι ο παραδειγματισμός. Γιατί οι
τζαμπατζήδες πληθαίνουν τελευταία.
Ο ευσυνείδητος υπάλληλος της εταιρείας, ζήτησε από τον γιό
σου το νόμιμο πρόστιμο των 40 ευρό. Ο γιός σου κάτι έπαθε όταν το άκουσε. Μετά,
του είπε για την αστυνομία. Και ήρθαν στα χέρια. Κι αυτός, ο γιός σου, τότε
τράβηξε το μοχλό κινδύνου. Και η πόρτα άνοιξε. Κι αυτός πήδηξε έξω.
Τα μαντάτα στις άλλες μάνες, ίσως να μην έφτασαν
ακόμα.
Είναι μακριά. Ίσως τα παιδιά τους να μην είχαν χαρτιά, ίσως
εκεί που είναι οι μάνες τους να μην έχει φαξ, ίσως ούτε τηλέφωνο.
Κάποτε όμως θα φτάσουν. Και θα μάθουν κι αυτές, πως τα
παιδιά τους μαχαιρώθηκαν επειδή ήταν μαύρα, από κάποιους λευκούς που φορούσαν
μαύρα
ρούχα. Σε ένα νησί, σε μια χώρα που το παραδοσιακό άσπρο
αντικαθίσταται σταδιακά από το μαύρο. Στο θυμικό των ανθρώπων, στις καρδιές και
το μυαλό μερικών, στις οθόνες.
Τέτοια μέρα πριν πολλά - πολλά χρόνια, πέθανε μια άλλη
πονεμένη μάνα.
Αυτής τον γιό τον σκότωσαν, γιατί τόλμησε να τα βάλει με την
αδικία της εποχής του και να ονειρευτεί έναν κόσμο χωρίς πλούσιους και φτωχούς,
χωρίς διακρίσεις χρώματος και φυλής, χωρίς τελώνες και φαρισαίους.
Αυτόν, τον σταύρωσαν.
Άλλες εποχές, άλλα έθιμα. Όχι όμως και ήθη.
Μπορεί να καταργήθηκαν οι σταυροί.
Όμως οι τελώνες αντικαταστάθηκαν από ευσυνείδητους ελεγκτές.
Οι φαρισαίοι από υπουργούς που συλλυπούνται.
Οι πειθήνιοι σταυρωτές από νομοταγείς πολίτες.
Οι Χριστοί βαστούν μολότωφ.
Και οι μάνες συνεχίζουν να κλαίνε.
14 Αυγούτου 2013
Λιάνα Βραχλιώτη
Σχόλια