ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ...

Γράφει ο φίλος της ΦΑΙΑΚΙΑΣ Νώντας Φαρμάκης και προθυμότατα δημοσιεύουμε το σημείωμά του, που θερμώς προτείνουμε το διάβασμά του... Τα καλά ιστορικά σημειώματα είναι ουσιαστικά διαχρονικής αξίας και μπροστά σας έχετε ένα τέτοιο. 


ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ


Η μείωση των δαπανών για την υγεία πρωταρχικά θίγει τους ασθενείς που χαρακτηρίζονται ως βαρέως πάσχοντες, χρονίως πάσχοντες, ανιάτως πάσχοντες, και ψυχικά πάσχοντες. Αυτό επειδή η προς θεραπεία ή η προς ανακούφιση αγωγή και νοσηλεία, έχει διάρκεια, απαιτεί συνδιασμό φαρμάκων και τεχνικών, οικογενειακή και κοινωνική υποστήριξη και ως εκ τούτου έχει κόστος. Η λογική της κοστολόγησης της νοσηλείας ασθενών που για λόγους ανεξάρτητους της βούλησής τους, δεν εντάσονται στην παραγωγική διδικασία (ιδίως σε συνθήκες οικονομικής κρίσης) οδηγεί αναπόφευκτα σε αντιλήψεις « περιττού πληθυσμού» που δεν είναι ούτε πρωτόγνωρες ούτε ιστορικά ανάδελφες. Σε διάφορες περιόδους υπάρχουν αναφορές για πρακτικές της εξουσίας των επικρατουσών τάξεων, να οικονομίσει πόρους με λογικές περικοπών ή «ιεράρχησης προτεραιοτήτων σε δαπάνες».
Στην αρχαία Σπάρτη αναφερόταν μεγάλο βάραθρο παρά το όρος Ταΰγετος με το όνομα Καιάδας όπου υπήρχαν οι «αποθέτες», όπου οι αρχαίοι Σπαρτιάτες λέγεται ότι έριχναν τα ανάπηρα ή καχεκτικά βρέφη προκειμένου έτσι να διασφαλίσουν οχι μόνο την μιλιταριστική αναγκαιότητα της εποχής αλλά και να διατηρήσουν την ευγονική της φυλής τους. Υπάρχουν όμως τουλάχιστον 2 περιπτώσεις που τραβούν την προσοχή του μελετητή.
Ο Μέγας Αγησίλαος βασιλιάς της Σπάρτης ήταν ανάπηρος εκ γενετής και ο εθνικός ποιητής της αρχαίας Σπάρτης ο Τυρταίος ήταν τυφλός επίσης εκ γενετής. Θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος πως τόσο η ευγονική αντίληψη όσο και η μιλιταριστική αναγκαίοτητα λειτουργούσαν εμφανέστατα υπο ταξική διαλογή.
Αργότερα αποθετήριο αναπήρων τέκνων λειτούργησε επί Βυζαντίου (τα ανάπηρα τέκνα τα απέθεταν στα “άντρα”, τα οποία ήσαν σπηλιές.
Η «ευγονική» και η απάνθρωπη αντίληψη περί αρτιμέλειας, ψυχικής ισοροπίας και οικονομίας προς όφελος της «υγειούς κοινωνίας», κατέστει η αιχμή του δόρατος της ναζιστικής ιδεολογίας. Οι επιπτώσεις της εφαρμοσμένης αυτής θεωρίας χαρακτήρισαν μια ολόκληρη εποχή και αποτέλεσαν τις πιο μαύρες σελίδες της νεώτερης ιστορίας. Προπαγανδιστικές αφίσες περι περιττού πληθυσμού βρήκαν κοινωνικό έρεισμα στην ναζιστική κοινωνία Η ανέχεια που προκλήθηκε από την ήττα της Γερμανίας στον Α! πόλεμο αλλά και οι ανάγκες της συντήρησης ενός νέου πολέμου που θα εκτόνωνε την οικονομική κρίση, αποτέλεσαν πρόσφορο έδαφος εδραίωσης των παραπάνω αντιλήψεων ως επικρατούσες.
Στην κατεχόμενη Ελλάδα, με την αλληλεγγύη που αναπτύχθηκε υπό τον διαρκή αγώνα και την παρουσία του ΕΑΜ, πολυάριθμοι ανάπηροι πολέμου και άγνωστος αριθμός φυματικών οχι μόνο δεν χαρακτηρίστηκαν περιττοί, αλλά τουλάχιστον 15.000 απ’ αυτούς νοσηλεύονταν στα νοσοκομεία ως το1943. Τα σοβαρά τραύματα τους απαιτούσαν μακροχρόνια νοσοκομειακή περίθαλψη . Η μαζική λαική συμμετοχή και η μεγαλειώδης αλληλεγγύη βόηθησαν τους χρονίως πάσχοντες να οργανώσουν την ζωή τους μέσα στα νοσοκομεία συστήνοντας επιτροπές που διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Οι ίδιοι ανέλαβαν τη διαχείριση των τροφίμων και των φαρμάκων παραγκωνίζοντας τους διορισμένους μαυραγορίτες. Δημιουργήθηκαν αυτοσχέδια σχολεία για όσους είχαν διακόψει ή δεν είχαν καθόλου μόρφωση. Συμμετείχαν σε πολλές συγκεντρώσεις και πορείες από το 41′ έως το 43′ και μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας συγκέντρωσαν όπλα από τα κοντινά με τα νοσοκομεία στρατόπεδα των Ιταλών και τα διοχέτευσαν στον ΕΛΑΣ. Αυτό αποτέλεσε και την αφορμή για να ξαναθυμηθεί η χιτλερική κυβέρνηση την πείνα του λαού και την οικονομία που θα συντελούνταν απο την αφάνιση του περιττού πληθυσμού. Ετσι επιχειρήθηκε η μεταφορά όλων των ασθενών σε άλλους χώρους. Η απόπειρα αυτή θα βρει πολλές λαικές αντιδράσεις και θα εγκαταλειφθεί. Η δοσίλογη όμως κυβέρνηση με την αρρωγή του κατακτητή θα βρεί αποτελεσματικότερο μέσο αποκατάστασης της οικονομίας.
Έτσι το βράδυ της 30 Νοεμβρίου 1943 τα τάγματα ασφαλείας με την καθοδήγηση του Φον Στρόουπ μετά από έφοδο σε 18 νοσοκομεία της Αθήνας με στόχο τους ανάπηρους και ανίατους ασθενείς,οι ταγματασφαλίτες μπαίνουν στα νοσοκομεία, πυροβολώντας όποιον βρουν μπροστά τους. Συλλαμβάνουν χιλιάδες ανάπηρους ενώ σε πολλούς τους σπάζουν τα ψεύτικα μέλη και τα καροτσάκια τους. Οι ασθενείς φορτώνονται σε καμιόνια με προορισμό τις φυλακές Χατζηκώστα και το στρατόπεδο Χαϊδαρίου. Τα ξημερώματα εκτελούνται 283 άτομα προσθέτοντας άλλη μία τραγωδία στο πάνθεον της ανθρώπινης ιστορίας.
Κάθε ομοιότητα με τις σημερινές συνθήκες μπορεί να παρεξηγηθεί. Πάντως εμείς οφείλουμε στο όνομα της ανθρωπιάς μας να είμαστε έτοιμοι. Η ιστορία αν ξαναγραφεί κανείς δεν ξέρει ποιος θα παίξει τον ρόλο του θύματος
ΝΩΝΤΑΣ ΦΑΡΜΑΚΗΣ

Σχόλια