Το κείμενο του Αντόνιο Γράμσι του μεγάλου διανοητή και μάρτυρα της επαναστατικής αριστεράς, που τα κόκαλά του θα τρίζουν βλέποντας κάτι "επαναστάτες" μνημονιακούς μεταρρυθμιστές μας έστειλε ο Νικος Μητσιάλης και προθυμότατο αναδημοσιεύουμε με το δικό του σύντομο σχολιαστικό σημείωμα...
______________
Το κείμενο αυτό ο Αντόνιο
Γκράμσι το έγραψε πριν από έναν αιώνα και συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του
1917. Παρά την μεγάλη χρονική απόσταση είναι απολύτως επίκαιρο στην εποχή μας, λες
και ο συγγραφέας του κινείται ανάμεσά μας… Βρίσκεται στις ουρές των συσσιτίων ή
σ΄ εκείνες των ανέργων που περιμένουν το επίδομα της εξαθλίωσης… Και κυρίως εξοργίζεται
παρατηρώντας τη στάση των αδιάφορων που απλώς γκρινιάζουν ακίνητοι… Αυτό
το ανθρώπινο υλικό ευφυώς το χαρακτηρίζει ως το νεκρό βάρος της ιστορίας. Ένα νεκρό βάρος,
φοβερά υπολογίσιμο εργαλείο που τελικά αυτό καθορίζει την αρνητική πορεία
της κοινωνίας σήμερα στην πατρίδα μας… Ένα νεκρό βάρος που αφήνει την εξουσία σ΄ ανθρώπους που οδηγούν το Λαό με
μεθοδικότητα, στην απόλυτη οικονομική και ηθική χρεοκοπία, τυλίγοντας τον
θάνατο του με επαναλαμβανόμενες ιλουστρασιόν υποσχέσεις…
Για την αντιγραφή Νίκος Μητσιάλης
Οι αδιάφοροι
«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις
σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι
πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι
δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.
Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.
Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.
Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν
επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η
μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να
συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι
τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός
όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν,
αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι
αυτοί που αδιαφορούσαν. Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή
λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να
επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;
Σχόλια