Ετσι «χτίζεται» το νέο ΕΣΥ…

Τα «επεισόδια» στο Γενικό Νοσοκομείο Κέρκυρας κατά την επίσκεψη των ελεγκτών Υγείας είναι άκρως αποκαλυπτικά για την υιοθετημένη από την κυβέρνηση πολιτική μεθοδολογία στον χώρο της Δημόσιας Υγείας… Ασφαλώς δεν  ήταν τυχαία η ανάθεση των Υπουργικών ευθυνών του Τομέα στον κ. Αδωνι Γεωργιάδη, του οποίου, φαντάζομαι, το βιογραφικό σημείωμα θα έχει τόση σχέση με την πολιτική υπευθυνότητα των Υγειονομικών Υπηρεσιών της χώρας όση και ο φάντης με το ρετσινόλαδο… Από καιρό εξάλλου για όλες τις κυβερνήσεις, που καλούνταν να πουλήσουν …φύκια για μεταξωτές κορδέλες, το Υπουργείο Υγείας θεωρούνταν … «ηλεκτρική» καρέκλα… Σήμερα, λοιπόν, που οι περιορισμοί των κοινωνικών προϋπολογισμών είναι κυριολεκτικά απίστευτοι, που η ανθρώπινη και η υλικοτεχνική υποδομή τείνει να πιάσει πάτο (υπάρχουν και χειρότερα… περιμένετε!!!) οι προβληματισμοί της διομυσικομματικής κυβέρνησης δεν αφορούν την ποιότητα παροχής υπηρεσιών και την εύρυθμη λειτουργία των μονάδων Υγείας. Κάτι τέτοιο, σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας μοιάζει κακόγουστο ανέκδοτο… Είναι μάλλον βέβαιο, ότι Τρόϊκα, κυβέρνηση και υπουργείο προβληματίζονται αν ο ΕΟΠΥΥ θα είναι πάροχος ή αγοραστής Υπηρεσιών Υγείας, που θα τις μεταπωλεί στους "ασφαλισμένους"…

Για όλα αυτά βέβαια χρειάζεται ένας πανίσχυρος μηχανισμός προπαγάνδας, που να καταφέρει να  «αποδεικνύει» σε καθημερινή βάση και να πείθει, ότι ο … γάϊδαρος πετάει… Σε βαθμό, που οι υφιστάμενοι την απόλυτη απαξίωση της Δημόσιας Υγείας να την αποδεχτούν ή απλά να την ανεχτούν σαν αναγκαίο κακό… ‘Η (ακόμη καλύτερα) να τα βάζουν με τους εργαζόμενους στον χώρο. Μία τέτοια εκτόνωση είναι πολλαπλά ωφέλιμη αφού όχι μόνον αποτρέπει την φυσιολογική κοινωνική έκρηξη για το στοιχειωδέστερο κοινωνικό δικαίωμα αλλά ωθεί και το «εκλογικό σώμα» προς συντηρητικότερες επιλογές…

Η ΦΑΙΑΚΙΑ καθόλου δεν επιθυμεί να καθαγιάζει εκ των προτέρων κάθε αντίδραση των εργαζόμενων… Αντίθετα, έχει πολλές φορές καυτηριάσει συμπεριφορές που ρέπουν προς τον συντεχνιασμό, που είναι de facto συντηρητικές και που ασφαλώς δεν έχουν τίποτε να κάνουν με τον αγώνα των εργαζόμενων για τα απλά και καθημερινά ως την κοινωνική ανατροπή. 
Ασφαλώς οι τελευταίοι, που δικαιούνται να ομιλούν είναι οι καθιερώσαντες τις πλασματικές εφημερίες, ως μέθοδο νομιμοφανούς και στην ουσία νταβατζίδικης αμοιβής των νοσοκομειακών γιατρών για πραγματική εργασία. Αυτοί, που νομιμοποίησαν και επέβαλλαν την απουσία του εφημερεύοντα ιατρού από το Νοσοκομείο με την καθιέρωση των λεγόμενων μικτών εφημεριών (στο σπίτι ο γιατρός και υπό κλήση) όχι σε όφελος της παρεχόμενης εφημεριακής υπηρεσίας αλλά για την …μείωση του κόστους. Αυτοί, που διευκόλυναν με το νομικό και πολιτικό πλαίσιο, την αλλότρια ακολασία στις προμήθειες των Μονάδων Υγείας, πάντοτε προς όφελος …δικών μας παιδιών… Αυτοί που διαμόρφωναν οργανισμούς νοσοκομείων για την «στέγαση» ημετέρων». Αυτοί που ανέθεταν την διοίκηση των νοσηλευτηρίων της χώρας σε αποτυχόντες πολιτευτές του χώρου…  Αυτοί που εξαφάνισαν κάθε πραγματικό κίνητρο επιστημονικής εξέλιξης στον χώρο του ΕΣΥ, αποκόβοντάς το από την έρευνα και την ακαδημαϊκή ανάδειξη. Αυτοί, που μετέτρεψαν Ιατρικές-Υγειονομικές Σχολές και Εθνικό Σύστημα Υγείας σε δύο αλληλοσυγκρουόμενα βιλαέτια αντί για λειτουργικά συνδεόμενους χώρους που θα προσέφεραν τεράστιο κοινωνικό αλλά και οικονομικό όφελος.  Αυτοί, που τελικά, και κατά παράβαση των κατευθύνσεων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας έχουν στερήσει την Κέρκυρα από ένα Τριτοβάθμιο Περιφερειακό, Πανεπιστημιακά συνδεδεμένο Νοσοκομείο.  (Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια!!!).

Όλα αυτά, που συμπυκνώνονται και εκφράζονται με τον συνεχή υποβιβασμό της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών έρχεται να αποκρύψει μεθοδευμένα ο «δήθεν» έλεγχος των εποπτών Υγείας στο Γενικό Νοσοκομείο Κέρκυρας… Που καμία από τις κραυγαλέες ελλείψεις και δυσλειτουργίες δεν κατέγραψε (μία νοσηλεύτρια ανά 4 νοσηλευτικές μονάδες, μακροχρόνια χαλασμένος αξονικός τομογράφος, προκλητικές ελλείψεις σε υλικό κ.λ.π.) αλλά εστίασε στην παρουσία ή μη των εφημερευόντων Ιατρών… Αλλά και εδώ άνθρακες ο θησαυρός… Διότι και οι 3 αναζητηθέντες στα γραφεία τους βρισκόταν –σύμφωνα με την πληροφόρησή μας- σε υπηρεσία (ως απολύτως όφειλαν) μέσα στο Νοσοκομείο… Και είχαν τα γραφεία τους κλειστά ως επίσης όφειλαν, γιατί το γραφείο των ιατρών δεν είναι το σαλόνι τους αλλά χώρος φύλαξης ιατρικού, επιστημονικού υλικού και προσωπικών δεδομένων ασθενών… Αυτό εξάλλου το παραδέχονται όλοι… Εμείς όμως τους σημειώνουμε ως απόντες (ιδού πρότυπη και πρωτότυπη αντίληψη εύρυθμης λειτουργίας ενός Νοσοκομείου) και έτσι γίνονται υποψήφιοι για …κινητικότητα, διαθεσιμότητα ή σε απλούστερα ελληνικά για απόλυση…  Ινα εξυπηρετήσωμεν τον ιερό σκοπό του πρωτογενούς πλεονάσματος…

Ετσι, όμως υπάρχουν κάποια προπαγανδιστικά κενά… Μπορούμε να το δέσουμε καλύτερα… Δηλαδή;;; Θα τα βάλουμε και με τους συνδικαλιστές, που … παρακολουθούσαν τους επόπτες και τους παρεμπόδιζαν στην εκτέλεση του έργου τους… Αυτό είναι πολύ πιασάρικο. Γι΄αυτό και ΜΕΓΑλα αλλά και μικρότερα κανάλια και καναλέτα εστίασαν σχεδόν κατ' αποκλειστικόττα στους συνδικαλιστές… Τι δουλειά έχουν αυτοί;;; Από πού κι ως πού θα παρακολουθούν τους ελεγκτές κατά την ώρα άσκησης του έργου τους;;; Εδώ βέβαια πρόκειται για την πλήρη ανατροπή της πιο απλής λογικής… Και τι τον θέλει ο εργαζόμενος τον συνδικαλιστή;;; Να του χτυπάει φιλικά την πλάτη ή να στέκεται πλάϊ του όταν υπάρχει έστω και απλή αλλά εύλογη πιθανότητα ή ακόμη και απλή υποψία παραβίασης εργασιακών του δικαιωμάτων;;;  Ασφαλώς με ευπρέπεια, που δεν αναστέλλει και δεν μειώνει την σθεναρότητα…

Το σκηνικό το κλείνει ο Υπουργός… Του Αδώνιδος η εμπειρία τηλεπωλήσεων μπορεί να τον βοηθήσει ώστε να αναδειχθεί πρωτοπόρος και σε υποσχέσεις τηλεαπολύσεων…

Ο λόγος για το συμβάν σταματάει εδώ… Ο σχεδιασμός του, όμως και οι προεκτάσεις του δεν σταματούν… Το δημόσιο θάψιμο της Δημόσιας Υγείας θα γίνει μετά Βαΐων και κλάδων αν οι έχοντες λόγο δεν αντιληφθούν το μέγεθος και τις προοπτικές του τεράστιου προπαγανδιστικού «παιγνιδιού», που παίζεται… Παιγνίδι αυτονόητα γενικεύσιμο και γενικευταίο μάλιστα από τους κυβερνώντες… Μεταξύ αυτών, που έχουν λόγο αντίδρασης -θα το επαναλάβουμε μονότονα (ελπίζοντας όχι ανιαρά)- οι σχεδιάζοντες επαναστατικές τακτικές για την αντιμεθεπόμενη φάση κοινωνικής εξέλιξης, ελλιπώς ενδιαφερόμενοι για το τώρα και ολοσχερώς αδιαφορούντες για την σύνδεσή του με το αύριο…