Η πολιτικολογία γύρω από την
κατάθεση της πρότασης μομφής εύλογη και αναμενόμενη. Μόνο που, κατά την γνώμη μας,
ξεπέρασε την ίδια την αξία της σε μερικές περιπτώσεις… Ετσι η ΦΑΙΑΚΙΑ επιθυμεί
να καταθέσει επιγραμματικά μερικές βασικές σκέψεις…
-Στον βαθμό, που το
κοινοβουλευτικό «παιγνίδι» είναι κομμάτι της πολιτικής σου τακτικής και
πρακτικής (και πολύ καλώς είναι, αν…) είναι εύλογη η έκφραση μιας κορυφούμενης κοινοβουλευτικά
αντίθεσης. Τις ώρες, μάλιστα, που νέα επαχθέστερα
μνημόνια είναι ante portas και την ώρα, που τα ΜΑΤ αναλαμβάνουν να ξεκαθαρίσουν συνοπτικά
το τοπίο της δημόσιας ενημέρωσης, πληροφόρησης και πολιτιστικής παιδείας στο
τόπο.
-Το αποτέλεσμα της σχετικής
ψηφοφορίας απολύτως αναμενόμενο και μόνον «ευχάριστες» μικρο-εκπλήξεις μπορεί
να συνεπάγεται… Η … εξάμηνη πίστωση στην κυβέρνηση και άλλα σχετικά δεν
αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Σιγά μη
στάξει η ουρά του γαϊδάρου…
-Η ανάληψη της ευθύνης στήριξης της
κυβερνητικής πολιτικής από το μπλοκ των κυβερνητικών βουλευτών μπορεί να
ενισχύσει μία ανατρεπτική δυναμική στον βαθμό, βέβαια, που υπάρχει βούληση
και ικανότητα αξιοποίησής της.
-Η πιθανότητα ευρύτερων, έστω και
ευκαιριακών, συσπειρώσεων στον χώρο της αριστεράς (ευχή κάνουμε, όχι πρόβλεψη…)
κακό δεν κάνει… Οσοι θεωρούν αυτή την ευκαιρία ασήμαντη ας κάνουν τον κόπο να
αναλογισθούν σε τι σημείο έχουν φτάσει
τα προβλήματα του λαού και σε τι επίπεδο βρίσκεται ο έστω και απλός συντονισμός
των αριστερών δυνάμεων…
Όλα τα παραπάνω ενδεχόμενα «θετικά»
δεν θα έχουν κανένα νόημα, δεν θα αφήσουν κανένα αποτύπωμα, αν δεν υπάρξει
συνεπής και ξεκάθαρη προοπτική ανατροπής, που προϋποθέτει ως condition sine qua non την
κινηματική τακτική και ενεργοποίηση με ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ λόγο και πράξη... Διακηρύξεις, που αναγνωρίζουν και
υπερασπίζονται την αναγκαιότητα λαϊκής συμμετοχής και πρωτοβουλίας θα μοιάζουν
σε λίγο σαν μπαλκονάτες πομφόλυγες «Μαυρογιαλούρων» της αριστεράς με στομφώδες
ύφος καθοδηγητών… Θα παγιδεύουν και θα ξεθωριάζουν οράματα και ελπίδες… Θα
εκτρέπουν τις αντισυστημικές επιθυμίες προς την επικίνδυνη σκιά μαιάνδρων και αγκυλωτών σταυρών. Θα «μεγαλώσουν» το εύρος
των συγκυβερνώντων και θα μεταφέρουν ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό προς επικίνδυνα
δεξιό και υπερδεξιό φάσμα… Η τακτική του «ώριμου φρούτου» είναι de facto συντηρητική,
γιατί ουσιαστικά εφαρμόζεται «για τον λαό», «στο όνομα του λαού» και χωρίς τον
λαό.
Σχόλια