Ηταν εδώ, κοντά μας, στην Κέρκυρα
και το νοιώσαμε περισσότερο… Είχαμε αρχίσει να συνηθίζουμε με την στρατιά των
αυτοκτονιών… Πέντε χιλιάδες τόσοι σε όλη
τη χώρα κατά τα τρία χρόνια του …φιλελεύθερου και «σοσιαλιστικού»
εκσυγχρονισμού της… Ένας απλός αριθμός πλέον…
Μία στατιστική πληροφορία… Μία σχετική κατήφεια… Η μέγιστη επιτυχία του συστήματος:
εξοικίωση με την παλιανθρωπιά και τη βαρβαρότητα… Ο δικός μας λοιπόν, ο
Κερκυραίος ήταν 23 χρονών παλικάρι… Στην ηλικία, που ο άνθρωπος στύβει το
ατσάλι και φτιάχνει αγγέλους… Τότε, που πρέπει να κοιτάζει μπροστά και να
απολαμβάνει τη ομορφιά της ζωής, τη χαρά του έρωτα, τη σιγουριά για το μέλλον
του… Αυτός όμως, όπως και χιλιάδες νέοι του τόπου και του πλανήτη ολόκληρου
έχουν το θλιβερό καθήκον να παλεύουν για μία απλή θέση στον ήλιο χωρίς καμία
σιγουριά, χωρίς καμία ελπίδα δημιουργικότητας, χωρίς κανένα δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό τους. Περιστασιακή απασχόληση, που δεν του επέτρεψε
να συγκεντρώσει τα ένσημα της ανεργίας, το εισιτήριο για το …προνόμιο του
επιδόματος. Υπερβολική ευαισθησία θα πούνε όσοι έχουν μετατρέψει την παχυδερμία
τους σε αναγκαίο πανωφόρι στα χρόνια της … ανάπτυξης. Ένα νεανικό κορμί βρέθηκε
ακινητοποιημένο από τον βρόχο της απελπισίας, ύστερα από κάποιες επιθανάτιες ταλαντώσεις.
Τι κρίμα… Ευτυχώς δεν θα σκοντάψουν απάνω του οι τροϊκάνοι, που περνούν
βιαστικοί καθημερινά το κατώφλι του μεγάρου για να απεργαστούν με περισσή τέχνη
τα δεινά μας… Εκεί, που θα συναντήσουν τις
πρόθυμα υποταγμένες συνειδήσεις των τοπικών εξουσιαστών μας…
Πέντε χιλιάδες τόσοι και ένας…
Και περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους και άλλοι κάτω από το ικρίωμα… Η …κινητικότητα
των εθελοντών εκτελεσμένων δίνει στο σύστημα ζωντάνια και σφριγηλότητα… Και οι στρατιές θα μεγαλώνουν, οι πραγματικοί
ένοχοι θα διαφεύγουν εκμεταλλευόμενοι την αναζήτηση λύσεων από τη μεριά μας στην
…τεχνοκρατική εφευρετικότητα των «εκσυγχρονιστών» ή στην ξύλινη τυπολογία των αποκλεισμών και
των καθαροτήτων…
Και
καλή μας νύχτα…
Σχόλια