Χτές «γιορτάσαμε» την 47η
επέτειο της «εθνοσωτηρίου» και αναλογιζόμαστε –μεταξύ άλλων- ότι υπάρχουν
νοσταλγοί του παράφρονα ιδεοφυγικού, που οι ομιλίες του περί ιατρικών
επεμβάσεων, γύψου και χειρουργείων αποτελούσαν για πολύ καιρό πετυχημένα
γελωτοποιά ανέκδοτα…
Εχει όμως ο καιρός γυρίσματα και
στο τόπο, που «ανθίζουν» πολλών ειδών γαϊδουράγκαθα αναφύονται και «νοσταλγοί» της
21ης του Απρίλη και- το χειρότερο- νέοι, που δεν έζησαν, που δεν
πιστεύουν τα γεγονότα αλλά καταπίνουν προθυμότατα κάθε είδους ανθυγιεινή
ιδεολογική και ιστορική τροφή… Αυτή, λοιπόν η επιλεκτική αμνησία, προσφέρει την
ευκολία της διαστρέβλωσης, την δυνατότητα «κάθαρσης» και αναβάπτισης των ενόχων
στην κολυμβήθρα του (ανήθικού μας) Σιλωάμ…
Το τραγικότερο, όμως δεν είναι αυτό
που συμβαίνει στο χώρο της ακροδεξιάς… Όχι, γιατί είναι ασήμαντο… Απλά γιατί
είναι λίγο πολύ λογικά, πολιτικά και ηθικά αναμενόμενο… Εκείνο, που δημιουργεί τεράστια
ανησυχία είναι η δυνατότητα διάφορων σαλτιμπάγκων, όχι μόνον να κρούουν την πόρτα
προοδευτικών (με και χωρίς εισαγωγικά) κομματικών φορέων, σχηματισμών και
παρατάξεων αλλά με απίστευτη ευκολία να καβαλάνε κομματικά αξιώματα (σε επίπεδο
νομού π.χ.) να καταλαμβάνουν κομματικές καρέκλες και να διεκδικούν δημοτικές
και δημόσιες εκλέξιμες θέσεις (Δημάρχων π.χ.).
Πέρασε βέβαια μία 30ετία από
τότε, που είχαν ΕΚΟΥΣΙΩΣ (η υπογράμμιση είναι μέτρο σημαντικότητας) αναλάβει
τον ρόλο των «δρεπανοφόρων αρμάτων» αυταρχικών καθοδηγητικών μηχανισμών… Τότε,
που έστηναν ίντριγκες, χάλκευαν κατηγορίες και παγίδευαν άξιους και έντιμους συναγωνιστές
τους…
Πέρασε επίσης μία 30ετία περίπου από
τότε που μαγείρευαν παραταξιακές συνεργασίες και προσωπικές τους συμμετοχές προς
ίδιον όφελος, αφού αξιοποιούσαν την διοικητική θέση σε δημοτικό οργανισμό, για
τον διορισμό εξόχως συγγενικού προσώπου…
Πέρασαν επίσης αρκετά χρόνια από
τότε, που εν μια νυκτί (κυριολεκτικά), μετατράπηκαν από «κέρβερους της ορθοδοξίας»
σε «ευαγγελιστές της ανανέωσης»… Εκμεταλλεύτηκαν μάλιστα την δεδομένη
οργανωτική χαλαρότητα του χώρου για να μεταπηδούν κατά το δοκούν από την α’ στην
β’ δημοτική παράταξη έστω και αντίθετα από την βούληση του κομματικού φορέα
στον οποίον ανήκαν… Τον έγραφαν δηλαδή στα …παλιότερα των υποδημάτων τους, όταν
…η περίστασις το απαιτούσε… Γεννώνται βέβαια κάποια ερωτηματικά για τον ίδιο
τον φορέα αλλά αυτό είναι άλλο θέμα…
Και μετά, όταν ο κομματικός τους φορέας
έμοιαζε «ψωράλογο» για τις δικές τους επιδιώξεις, τον έφτυσαν κανονικά και τον
άφησαν να βολοδέρνει…
Εχει όμως ο καιρός γυρίσματα και
τα μεγάλα ταλέντα του οπορτουνισμού δεν άφησαν την ευκαιρία των εκλογών του
2012… Αρπαξαν τη ντουντούκα και έδωσαν …το μεγάλο παρόν στην ανακοίνωση
των θριαμβευτικών αποτελεσμάτων του
νομού… Το κόμμα, ως στοργικός πατήρ του ασώτου άνοιξε την φιλόξενη και τυφλή,
όπως φαίνεται, αγκαλιά του… Ετσι, ορίζεται η νέα στροφή προς την …θριαμβευτική τους
πορεία, που συνδυάζεται με συνεχή κατάληψη οχυρών.
Οι πρωταγωνιστές της ενδεικτικής
ιστορίας που παραθέσαμε δεν πάσχουν βέβαια από αμνησία… Γνωρίζουν και θυμούνται
καλά τον στόχο τους, την προσέγγιση του οποίου υπηρετούν πάνω από κάθε είδους
πολιτικό, συναισθηματικό ή ηθικό φραγμό…
Όμως, στην ουσία οι πραγματικοί
ένοχοι είμαστε εμείς, οι ανοχές, οι εγκρίσεις μας, η «μακροθυμία» μας, που κρύβονται
πίσω από μία ακραίως γελοία και απολύτως συνένοχη «ξεθωριασμένη από τον χρόνο»
μνήμη μας.… Είμαστε κατά την περιγραφή του Βολφ Μπίρμαν:
… ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα
χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά…
(Ο ντορβάς δεν είναι κατανάγκη η
κατσαρόλα του καθημερινού μας μαγειρέματος… Μπορεί και να αφορά τις ανασφάλειές
μας και τις μωροφιλοδοξίες μας)…
Ψωφάμε, λοιπόν, να ακούσουμε «πειστικές»
εξηγήσεις… Γι αυτό και οι ατσίδες, που μας δουλεύουν έχουν ετοιμάσει από καιρό τις
δικαιολογίες τους όσο φτωχές και αστείες κι αν είναι… Δεν ήταν αυτοί π.χ. ένοχοι
των κομματικών πογκρόμ αλλά η «καθοδήγηση»… Λες και δεν είναι ίδιο κάθε αυταρχικού
μηχανισμού να επιλέγει κολαούζους με κατάλληλες προσωπικότητες ώστε να πλειοδοτούν
σε ανηθικότητα… Λες και οι ίντριγκες, οι απάτες, οι σπιλώσεις και οι
συκοφαντίες δεν είναι ανηθικότητα αλλά πολιτικό παιγνίδι… Λες και δεν είναι
ίδιο των κολαούζων να πλειοδοτούν για να εξασφαλίζουν τον έπαινο των καθοδηγητών
και την θεσούλα τους στον μηχανισμό… Λες και δεν πλειοδότησαν με συγκεκριμένες
πράξεις και πρακτικές οι ίδιοι… Εμείς λοιπόν την καταπίνουμε την κάμηλο, όχι
γιατί δεν την αναγνωρίσαμε ως κάμηλο αλλά γιατί μας βολεύει…
Εξ άλλου …σιγά το πράμα για έναν διορισμό
οικείου προσώπου… Και ποιός δεν το έκανε από τους εκάστοτε και οπουδήποτε
εξουσιάζοντες, είμαστε έτοιμοι να αναφωνήσουμε… Την τρώμε κι’ αυτή την φόλα με
ελάχιστη δυσπεψία… Τώρα, …πόσο έχει να κάνει με προοδευτικότητα, με αριστεροσύνη,
με ριζοσπαστικότητα αυτό το δημόσιο ήθος είναι ένα ζήτημα αλλά δεν χάθηκε ο
κόσμος… Είπαμε, το έχουμε χωνέψει ικανοποιητικά… Αύριο μπορεί κάπου και κάπως
να βολευτούμε και εμείς ή και κάποιος δικός μας…
Μα και τα πηδηματάκια από κομματική
και παραταξιακή «κανάρα σε κανάρα» είμαστε πανέτοιμοι να δικαιολογήσουμε, ακόμη
και να επαινέσουμε… Ως δείγμα … ανοιχτού μυαλού ξεχνώντας ή προσποιούμενοι
άγνοια ότι πρόκειται για «ανοιχτές», χαλαρές δηλαδή συνειδήσεις, σύμφωνα με τις
οποίες η εναλλαγή κομματικής στέγης είναι επιλογή του κατάλληλου κάθε φορά
εργαλείου προς …ιδίαν επιτυχίαν…
Μα και την μακρόχρονη απουσία
κατά τα πέτρινα χρόνια του κομματικού φορέα την ξεπερνάμε πανεύκολα ως ένα
είδος αγρανάπαυσης του πολεμιστή…
Και κάποιες επιφυλάξεις κι αν είχαμε
τις ξεπερνάμε και αυτές βρε παιδί μου, όταν υπάρξει ένα …δικαιότερο μοίρασμα… Όταν
κάτι τσιμπήσουμε και εμείς από την βορά των ορνέων…
Ετσι, λοιπόν, απαλλαγμένοι από
κακές αναμνήσεις, από αρνητικές σκέψεις, με θετική ενέργεια (sic) είμαστε έτοιμοι να οδηγήσουμε τον
τόπο σε ριζικές, ριζοσπαστικές, καινοτόμες και επαναστατικές ρήξεις με το
παρελθόν… Για να ξαναθυμηθούμε τον Βολφ Μπίρμαν μαζί και εμείς με τους «ποιητές»…
…Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά
στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα
‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν
πουληθεί…
Τους έχω σιχαθεί!!!
Και καλή μας νύχτα…
Σχόλια