Σχόλιο με πόνο...

Από τον φίλτατο της ΦΑΙΑΚΙΑΣ ΠΑΠ, που μαζί με το σχόλιό του μας χαρίζει και την ωραιότατη απόδοση στα ελληνικά, ποιητικού έργου του Mahmoud Darwish.

δεν φτάνουν φίλε μου οι αριθμοί, γιατί είναι αραβικοί
κι οι νεκροί παντού !!!!
ποιος να πρωτογράψει τι και για ποιον ;

Ιράκ, Ιράκ, Ιράκ η νύχτα σου μεγάλη
κι η αυγή χαράζει μοναχά στους σκοτωμένους
τη προσευχή ν' αφήσουνε μισή
και το χαιρέτισμα να μην τελέψουνε ποτέ και για κανέναν,
γιατί να 'σου οι μογγόλοι έρχονται μέσα απ' τη πύλη
απ' το παλάτι του χαλίφη
εκεί που στρίβει το ποτάμι
και νότια, πιο νότια που κυλάει
μαζί με τους νεκρούς μας, ξάγρυπνους
ίσαμ' εκεί στης φοινικιάς το σόϊ

Ιράκ, Ιράκ είσαι το αίμα, που ο ήλιος δεν μπορεί να το στεγνώσει
κι ο ήλιος είναι η χήρα του Θεού, που το Ιράκ σκεπάζει
Και είπ' ο νεκρός του Ιράκ, που' στεκε πάνω στη γέφυρα στα πλήθη :
καλή σας μέρα, γιατί είμαι ακόμα ζωντανός
κι είπαν εκείνοι : είσαι κι εσύ 
ακόμα 'νας νεκρός
που ψάχνει να βρει τον τάφο του, εκεί που κλαίν' τα περιστέρια

Ιράκ, Ιράκ ολούθε τάφοι ανοικτοί σαν τα σχολειά,
που είναι ανοικτά για όλους Αρμένιους, Τουρκμένους κι Άραβες
κι όλοι εμείς ίδιοι είμαστε όταν ρουφάμε τη γνώση της μέρας της στερνής.
Να' σου κι ο ποιητής που θα ρωτήσει :
πες μου Βαγδάτη, πόσες φορές ακόμα τους μύθους θα προδώσεις ;
Πόσες φορές αγάλματα θα στήσεις για το μέλλον ;
Πόσες φορές θα νυμφευτείς τ' “Αδύνατον”

Ιράκ, Ιράκ, μπροστά σου οι προφήτες
ανήμποροι στέκουν, το όνομα των ουρανών να αρθρώσουν
για ποιον σκοτώνει τώρα ο φονιάς στο Ιράκ ;
Θύματα τα θραύσματα στους δρόμους και στις λέξεις
τα ονόματά τους θαρρείς, μάτσο γράμματα, σωρός
όμοια με τα κορμιά τους παραμορφωμένα
Εδώ 'ναι που οι προφήτες αντάμα στέκουνε κι αυτοί
τ' όνομα τ' ουρανού και των νεκρών ανήμποροι ν' αρθρώσουν

Ιράκ, Ιράκ που να 'σαι άραγε
όταν παντού σεργιανάν' οι αυτοκτονημένοι
Δεν είμ' εγώ στο Ιράκ και συ δεν είσαι εσύ
και ποιος είναι εκείνος αν όχι κάποιος άλλος.
Ποιοι είμαστε μείς, ποιοι 'μαστε
λιγότερο κι από μια λέξη μεσ' το ποίημα
Μεγάλη είναι η νύχτα στο Ιράκ

(Mahmoud Darwish, από τη συλλογή Athar al-Farasha (το φανόμενο της πεταλούδας) που γράφτηκε το 2007-2008 και εκδόθηκε το 2009 με τίτλο “το ποτάμι από δίψα πεθαίνει”

σε ελεύθερη απόδοση που κάναμε μαζί με το φίλο μου Βασίλη Θεοδωρόπουλο)

Σχόλια