Η ζωή στα αζήτητα...

Δεκαοχτώ μήνες φυλακισμένοι, όπως διαβάσαμε στο Nooz.gr... 

ο Αλί Αμίν από το Μαρόκο και ο Ντράτζι Νορντίν και ο Μπαρχάρ Ισμαήλ από την Αλγερία, είναι τρείς από τους πολλούς... Το αμάρτημά τους... Η ελπίδα και η αναζήτηση μιάς καλύτερης ζωής... Γι' αυτούς και ίσως τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους... 
Tρείς μέσα στους πολλούς... Αλλοι φυλακισμένοι για 23 μήνες και ξεχασμένοι... Ο εκσυγχρονιστικός παράδεισος των μνημονίων της ΕΕ και του ΔΝΤ κάνει το φαινόμενο να φαίνεται απλό και συνηθισμένο... Βεβαια, υπάρχει το ανώτατο υποχρεωρτικό όριο των 18 μηνών κράτησης αλλά τώρα ποιος χε.... για κάτι παλιοΑφρικάνους, παλιοΑραβες... 

Το κακό είναι, ότι οι παραπάνω τρείς δεν άντεξαν άλλο... Φτιάξανε θηλιές και είπανε να τελειώσουν δυναμικά και οριστικά... 

Κακό, γιατί δημιουργήθηκε ένας κάποιος σάλος και μπορεί να εκτεθεί έτσι κάπως το εθνοσωτήριο αναπτυξιακό έργο των πολυχρονεμένων αφεντάδων μας και των αφεντάδων τους... Αλλά και πάλι ποιος χε.... Ολη η πολιτισμένη φιλελεύθερη Ευρώπη στους καναπάδες προσδοκά την σωτηρία της από τα κατά τόπους φασισταριά... Καλυμένα, φτιασιδωμένα ή απροκάλυπτα...