...της προηγούμενης ανάρτησης, που κάνει έναν άρτιο απολογισμό του ... πολύ αριστερού έργου της ΔΗΜΑΡ κατά την τελευταία 3ετία, θυμόνται οι καλοί μας φίλοι στον ΣΥΡΙΖΑ, τους δικούς τους (όχι τους δικούς μας) χαρακτηρισμούς για τους συντρόφους ...του Αντώνη και του Βαγγέλη;;;
Και ακόμα πιο πριν, όταν η ΔΗΜΑΡ άρχιζε την πορεία προς την δόξα, διασπώντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε κρίσιμη στιγμή και απειλώντας ακόμη και την κοινοβουλευτική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ (θυμάστε τις πρώτες -πιθανότατα έντεχνες- δημοσκοπήσεις μετά την έξοδο του Φώτη με τα παλληκάρια του...).
Οι κακές γλώσσες λένε, ότι υπάρχουν, ορισμένοι, που μετρώντας τα κουκιά για την πτήση προς την εξουσία, ετοιμάζονται να υποδεχτούν τις Μαγδαληνές στους κόλπους Αβραάμ... Και αυτό το αποκαλούν ρεαλισμό... Αν όμως, παραμένει η ανατροπή ως όραμα (ξέρω, ότι οι φίλοι, στους οποίους αναφέρεται το σημείωμα το εννοούν ειλικρινά) τότε θα πρέπει να το σκεφτούν πολύ καλά... Επιτρέπεται "Λενινιστικά" και η συμμαχία με το διάβολο...Αρκεί ο συσχετισμός να μην είναι υπέρ του διαβόλου. Και δεν εννοούμε ως προς την απλή καταμέτρηση των ψηφαλακίων αλλά ως προς την δυνατότητα νόθευσης της ελπίδας και απομάκρυνσης από το όραμα χάρις σε εκατοντάδες χιλιάδες παρέλξεις από το κυρίαρχο σύστημα...
Αν, λοιπόν, το όραμα παραμένει, απαιτείται η ρήξη με τους μέντορες του φραγκολεβαντινισμού... Και αυτό όχι για χάρη της ιδεολογικής "καθαρότητας". Πολύ απλά, στο όνομα του ρεαλισμού...
Σχόλια