Μερικές περίεργες ομοιότητες...

Ολο ψάχνεται ο φίλατος της ΦΑΙΑΚΙΑΣ ΠΑΠ και όλο βρίσκει και τεκμηριώνει ομοιότητες... Τυχαίες ασφαλώς...

Τι κοινό άραγε μπορεί να έχουν δύο χώρες, που τα ΜΜΕ, επιμένουν να μας τις παρουσιάζουν σαν αντίπαλες, έως εχθρικές, επειδή έχουν διαφορετικά θρησκεύματα, επειδή η κάθε μια από αυτές υποστηρίζει διαφορετικούς λαούς που ο καθένας από αυτούς είναι άσπονδος εχθρός της άλλης.
Επειδή ακόμη εξακολουθούν να επιμένουν πως η πολιτική και των δύο έχει υποστεί τέτοιες διαφοροποιήσεις που πλέον είναι σχεδόν αδύνατη η ελάχιστη προσέγγιση, τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον.
Άλλοτε πάλι ότι με τη στάση τους βρίσκονται κατά καιρούς σε δυσμενή θέση στο διεθνές γεωπολιτικό σκηνικό.
Άραγε τι από όλα αυτά είναι αλήθεια; και ποιες είναι – αν υπάρχουν – οι ομοιότητες;
Η πρώτη απ' όλες είναι ότι και η δύο χώρες κατηγορούν η μια την άλλη ότι καταπιέζει τη μειονότητα που ζει στη χώρα της, τη παλαιστινιακή και τη κουρδική αντίστοιχα.
Η δεύτερη είναι ότι και οι δύο χώρες έχουν κοινό σύμφωνο στρατιωτικής συνεργασίας από τη δεκαετία του 50.
Η τρίτη είναι ότι και οι δύο είναι τα αγαπημένα παιδιά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, δεδομένου, ότι και οι δύο παίζουν τον ρόλο του χωροφύλακα των συμφερόντων του.
Η τέταρτη είναι ότι και οι δύο έχουν καταλάβει ξένα εδάφη, τα οποία έχουν αποικίσει και εξακολουθούν να τα κατέχουν παρά τις αποφάσεις του ΟΗΕ, τις οποίες περιφρονούν συστηματικά και προκλητικά, με τις πλάτες των δυτικών συμμάχων τους.
Η πέμπτη είναι ότι και οι δύο από διαφορετική σκοπιά, είναι αντιπαθείς στους Αραβες. Αυτό ισχύει ειδικά για τη Τουρκία, που κατάφερε με τη πολιτική της να χάσει την εμπιστοσύνη και τη συμπάθεια της λαϊκής βάσης των αραβικών χωρών, που συγκυριακά είχε αποκτήσει πρόσφατα, παρά τις αρνητικές ιστορικές μνήμες. Και ενώ φαίνονταν ότι προορίζονταν να παίξει το ρόλο του κράτους – πρότυπου για τα μετα - “ανοιξιάτικα” καθεστώτα, με τη προτροπή των αμερικανών, κατάφερε μόνον να κρατήσει μόνο μερικές ευκαιριακές λυκοφιλίες με τις μοναρχίες του κόλπου.
έκτη είναι ότι και οι δυο θέλουν να ξεπεράσουν το ρόλο του απλού χωροφύλακα και να παίξουν η κάθε μια για τον εαυτό της, ηγεμονικό ρόλο στη περιοχή, εκτός των περιορισμένων ορίων που βάζουν τα στυγνά συμφέροντα του ιμπεριαλισμού.
έβδομη είναι ότι θεωρούν τον εαυτόν τους μονίμως αμυνόμενο, εκτεθειμένες σε επιθετικές επιβουλεύσεις των γειτονικών χωρών και ότι θεωρούν ότι μόνον η στρατιωτική τους ισχύς θα τους εξασφαλίσει κάποια σχετική ισορροπία, την οποία οι ίδιες έχουν μετατρέψει σε ισορροπία του τρόμου.

  Θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει τον κατάλογο απαριθμώντας πάμπολλες ακόμη. Η κυριότερη όμως είναι το ότι φημίζονται για τη πολιτική “γενοκτονίας”, που ακολουθούν απροκάλυπτα εναντίον των μειονοτήτων, και της καταπίεσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κατάργησης των δημοκρατικών ελευθεριών για τους πολίτες της χώρας τους. Σε καμία από τις δύο δεν υπάρχει η ελάχιστη ανοχή στη διαφορετικότητα του άλλου, είτε αυτή είναι πολιτική, είτε θρησκευτική. Η ανεξιθρησκία που υπήρξε επί αιώνες σε αντίθεση με τη Δύση, ως κυρίαρχο στοιχείο και χαρακτηριστικό των κοινωνιών που ζούσαν στη περιοχή, έπαψε να υπάρχει από τότε που οι δυνάμεις του ιμπεριαλισμού έχουν επιβάλει τη πολιτική, στρατιωτική και οικονομική τους κυριαρχία. Και όλα αυτά στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας.
Στενές επαφές τρίτου τύπου, ανάμεσα στονΤουρκικό στρατό και το ISIS (Daech).Δείχνουν να νοιώθουν ότι απειλούνται οι μεν από τους δε ; 
Οι τουρκικές κυβερνήσεις ουδέποτε αναγνώρισαν τη οντότητα του κουρδικού έθνους, χαρακτηρίζοντάς τους σαν “Τούρκους των βουνών”. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν καταστρέψει 3.500 κουρδικά χωριά και έχει σκοτώσει δεκάδες χιλιάδες Κούρδους πολίτες. Ή πλέον πρόσφατη γενοκτονία, είναι αυτή του 2011 στη διάρκεια της σφαγής στο Roboski, με αποκορύφωμα τη σφαγή 36 παιδιών.
Σ' αυτό το video που κατάφερα να βρω εδώ : http://www.liveleak.com/view?i=0b8_1358902672, γιατί έχει αποσυρθεί πλέον από το διαδίκτυο θα δείτε σκηνές απίστευτης βιαιότητας, που παρά τον καθημερινό βομβαρδισμό που υφιστάμεθα, προκειμένου να αποκτήσουμε ανοσία στη βία και στον ανθρώπινο πόνο, εξαφανίζοντας ο,τι απόμεινε από το συναισθηματικό μας κόσμο, θα σας προκαλέσουν σίγουρα σόκ.
Υπάρχουν όμως φωνές και μάλιστα γυναικείες που υψώνονται ενάντια στο καθεστώς της Άγκυρας, όπως αυτή της Gulten Kisnak, που είναι βουλευτής του κόμματος γα την ειρήνη και τη δημοκρατία (BDP - Peace & Democracy MP). Δείτε τη στη τουρκική βουλή με αφορμή τη σφαγή των 39 παιδιών στις 28/12/2011 στο Qileban, στη περιοχή Roboski: http://www.liveleak.com/view?i=65a_1372128248. 

Αλλά και στο Ισραήλ, παρά τη κρατική τρομοκρατία υψώνονται φωνές και πάλι γυναικείες, όχι τυχαία βέβαια, σαν αυτή της Haneen Zoabi: “Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον ισραηλινό στρατό και του ISIS. Και οι δύο είναι στρατοί δολοφόνων, χωρίς όρια και κόκκινες γραμμές.”

Η ισραηλινή βουλευτής δήλωσε σε συνέντευξή της στη Press T.V. ότι : “ Ο ISIS σκοτώνει με μαχαίρι έναν έναν τη φορά, ενώ ο ισραηλινός στρατός σκοτώνει δωδεκάδες, πατώντας απλά ένα κουμπί. Ο ισραηλινός στρατιώτης δεν είναι λιγότερο τρομοκράτης από έναν δολοφόνο του ISIS, που αποκεφαλίζει.” Η τελευταία επιδρομή των Ισραηλινών στη Γάζα προκάλεσε το θάνατο 2.130 παλαιστινίων, 570 παιδιών και άφησε πίσω της 11.000 τραυματίες.
Η υποκρισία και το θράσος αυτών που εξέθρεψαν το τέρας του ISIS και του φονικού του εργαλείου του Daech, είναι απύθμενα. Αρκεί να δείτε το παραλήρημα του “βλαχοδήμαρχου” Ερντογάν: https://www.youtube.com/watch?v=9ItXMBHjAys.  Ο τίτλος του video Turkey glass houses (γυάλινα σπίτια), προέρχεται από τη αγγλική παροιμία, που λέει ότι: “αυτοί που μένουν σε γυάλινα σπίτια, δεν πετάνε πέτρες”, δηλαδή κάτι σαν τη δική μας: “στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί”.
Η συμμετοχή και των δύο χωρών είναι ολόπλευρη και μαζί μ' αυτή η προσφορά τους ανεκτίμητη !!! 
Το παρακάτω video, που τραβήχτηκε ανενόχλητα και όλως τυχαία επειδή “πέρναγαν από εκεί”, τα συνεργεία της ισραηλινής τηλεόρασης, στο Γκολάν, δείχνει την ανταλλαγή, σε στυλ μαφίας, ανάμεσα στον ΟΗΕ και στο Jabhat al-Nusra, που ήταν το παρακλάδι της Al-Qaeda, που πρωτοπαρουσιάστηκε και έπαιξε το πρώτο καιρό τον κύριο ρόλο στις μάχες στη Συρία, πριν να παραμερισθεί από το Daech του ISIS. https://www.youtube.com/watch?v=PMDc_NBsfi0#t=107
Η ανταλλαγή αφορούσε τους στρατιώτες της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ από το Fiji, που είχαν απαγάγει οι συμμορίες και στοίχισε 25 εκ. δολάρια, που “προσφέρθηκε“ να πληρώσει το Qatar, το οποίο με τον τρόπο αυτό εξασφάλισε τη χρηματοδότηση των μισθοφόρων, χωρίς να εκτίθεται στη κοινή γνώμη, και κάνοντας ταυτόχρονα “μακροβούτι” στη κολυμπήθρα του Σιλωάμ. 
Κι όλα αυτά με τις ευλογίες των πρωτεργατών και εμπνευστών αυτού του “συμμοριτοπολέμου” των ΗΠΑ.
Απολαύστε τη συνάντηση του γερουσιαστή John McCain – του υποτιθέμενου αντιπάλου του Ομπάμα, που στη συγκεκριμένη περίπτωση κάνουν μαζί τη δουλειά – με τον Abu Bakr al- Baghdadi, το αφεντικό του ISIS, που όπως επιβεβαίωσε και ο Edward Snowden, δεν είναι άλλος από τον Simon Elliot, ο οποίος είναι εβραίος από μάνα και πατέρα, πρώην ηθοποιός, που εκπαιδεύθηκε από τη Μοσσάντ για τη συγκεκριμένη επιχείρηση, που χαζεύουμε σαν χάνοι μπροστά στις τηλεοράσεις μας.  

Η συνάντηση αυτή είχε γίνει το Μάιο του 2013. Αν θέλετε δε να δείτε που πηγαίνουν τα όπλα που οι αμερικανοί ισχυρίζονται ότι ρίχνουν για να βοηθήσουν τη Σύριους αντικαθεστωτικούς και μόλις από προχθές τους Κούρδους, πηγαίνετε στο: https://www.youtube.com/watch?v=yOuPX6z50EM#t=19.
Υπάρχουν όμως κι άλλα video που δείχνουν και τη συμμετοχή του ΟΗΕ, στην επιχείρηση “εξυπηρέτησης” του ISIS.
Με ένα “περίεργο” τρόπο εξαφανίστηκαν από προσώπου γης, όταν το αυτοκίνητο στο οποίο βρίσκονταν η δημοσιογράφος Serena Chéhim, λιβανο - αμερικανικής καταγωγής, που δούλευε για λογαριασμό της ιρανικής PressTV, υπέστη κοντά στα τουρκοσυριακά σύνορα, σοβαρότατο ατύχημα (εμβολίστηκε από υπερβολικό βάρος) !!!!!. Η δημοσιογράφος σκοτώθηκε, ο κινηματογραφιστής που τη συνόδευε χαροπαλεύει και τα φιλμς εξαφανίστηκαν. Ας σημειωθεί ότι το ρεπορτάζ που είχε κάνει η δημοσιογράφος, που έδειχνε τη μεταφορά των στρατιωτών του Daech , με οχήματα του προγράμματος εφοδιασμού τροφίμων του ΟΗΕ, από τη Τουρκία στη Συρία, δεν παρουσιάσθηκε ποτέ. 


Μ' άλλα λόγια:

Σχόλια