Επί τη ευκαιρία των crash test των Ευρωπαϊκών τραπεζών και μεταξύ αυτών και των Ελληνικών... Γι' αυτό και ξεσπάει με οργή ο φίλτατος της ΦΑΙΑΚΙΑΣ ΠΑΠ και μας πληροφορεί αναλυτικά για τα πραγματικά συμβαίνοντα, πίσω από τους μπαλκονάτους πανηγυρισμούς...
Φτάνει!!! Οχι άλλο πια αυτή η κοροϊδία!!!
Άραγε είναι τόσο δύσκολο να πει κανείς την αλήθεια; Τόσο δύσκολο να μιλήσει κανείς με απλά λόγια και να γίνει κατανοητός ;
Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι είναι όντως πολύ δύσκολο, ιδιαίτερα όταν θέλει να καλύψει σκοπιμότητες συμφέροντα και παιγνίδια που παίζονται πίσω και πάνω από τις πλάτες μας.
Πρέπει να καταλάβατε περί τίνος ομιλώ. Προφανώς το θέμα είναι γνωστό, όσο και αυτοί που δυσκολεύονται να πουν την αλήθεια και συσκοτίζουν τη πραγματικότητα με συνειδητά ασύστολα ψέμματα και παραποίηση γεγονότων και στοιχείων. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη και προφανώς – έτσι όπως πάμε – ούτε η τελευταία φορά.
Μέρες τώρα η λεγόμενη κυβέρνηση και τα πιστά ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Επανάληψης) μας προετοιμάζουν για τη θετική ανταπόκριση που θα έχουν οι τράπεζες που απομείναν στη χώρα μας, άλλως οι επονομαζόμενες “ελληνικές συστημικές “ (με ο,τι ήθελε σημαίνει ο όρος ή στη κυριολεξία “του συστήματος”).
Έτσι βγήκε ο Χαρδούβελης ως υπεύθυνος, η Τράπεζα της Ελλάδος (η Τράπεζα που απλά έχει έδρα στο ελληνικό έδαφος) και φυσικά οι επαΐοντες, άκρως εξειδικευμένοι βουλευτές της συγκυβέρνησης ότι κι αν έχουν σπουδάσει και επαγγέλλονται, πρώτα απ΄ όλα είναι έγκριτοι οικονομολόγοι και οικονομοτεχνικοί αναλυτές !!) και μας διαβεβαίωναν ότι όχι μόνο θα περάσουν το “stress test”, ανώδυνα, αλλά και ότι δεν θα χρειαστούμε άλλο δάνειο και ότι φυσικά – μην το ξεχνάμε – όπου να ΄ναι βγαίνουμε και από το μνημόνιο.
Κακώς λοιπόν ανησυχούσα προσωπικά και επανειλημμένα έγραφα και ξανάγραφα (βλέπε προηγούμενα) ότι σε μια τέτοια κατάσταση σαν αυτή στην οποία βρισκόμαστε κι εμείς και η οικονομία μας, είναι φύσει αδύνατο να συμβούν όλα αυτά και μάλιστα όλα μαζί ταυτόχρονα, αν θέλουμε να είμαστε και να φαινόμαστε σοβαροί. Φαίνεται ότι με παρέσερνε η κακοπροαίρετη δυσπιστία μου και η αδικαιολόγητη καχυποψία μου και με οδηγούσαν σε τέτοιες σκέψεις και συμπεράσματα. Ή μάλλον φαίνεται ότι μένω σε συγκεκριμένη – μάλλον κακόφημα και υποβαθμισμένη - συνοικία, ή κυκλοφορώ περίεργες ώρες και βλέπω ανθρώπους να ζητιανεύουν και να ψάχνουν στα σκουπίδια μπας και βρουν τίποτε φαγώσιμο !!!
Επειδή όμως όπως λέει κι ο λαός: “κοντός ψαλμός αλληλούια”, δεν άργησε να φανεί το αποτέλεσμα από το παραμύθι που λέγεται “success story“.
Ας δούμε όμως κατ' αρχήν τι ήταν αυτό το test ή οι εξετάσεις που έπρεπε να περάσουν οι τράπεζες (όχι “μας” γιατί δεν είναι καν δικές μας, παρ' όλου που τις “ανακεφαλαιώνουμε” και με τα λεφτά που δώσαμε θα 'χαμε πάρει καινούργιες), συγκεκριμένα οι “συστημικές τράπεζες που εδρεύουν και δραστηριοποιούνται στο έδαφος μας” (αυτό τουλάχιστον προς το παρόν, είναι ακόμη δικό μας) .
Σύμφωνα με τα λεγόμενα των εκπροσώπων της ΕΚΤ, διότι αυτή άλλωστε διενήργησε αυτή τη σκληρή δοκιμασία, ο σκοπός της ήταν να εξακριβώσει κατά πόσον οι τράπεζες είχαν κεφαλαιακή επάρκεια, σε συνθήκες κακού σεναρίου το οποίο είχε προσδιοριστεί και συμφωνηθεί. Θα γίνονταν λοιπόν κατά κάποιο τρόπο μια προσομοίωση, όπως γίνεται στην εκπαίδευση πιλότων, γιατρών κλπ.
Τι θα αποδείκνυε λοιπόν η δοκιμασία, ανάλογα με τα αποτελέσματα;
Ποιες τράπεζες θα είχαν τη (οικονομική) δυνατότητα - τα λεφτά κοινώς - για να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις και τις λειτουργίες τους και να μην πτωχεύσουν στην υποθετική αυτή περίπτωση και τελικά να μην “βαρέσουν κανόνι” αν συνέβαινε κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα.
Τώρα το αν στη τελευταία αυτή περίπτωση θα συνέβαινε να χάσουν τα λεφτά τους ο κοσμάκης με τις καταθέσεις που του έχουν απομείνει, αυτό δεν απασχολούσε κανέναν και απ' ο,τι φαίνεται ούτε τους ίδιους τους καταθέτες, διότι το είχαν ήδη ξεχάσει, αφού δεν άκουγαν τίποτε άλλο παρά:
-κεφαλαιακή επάρκεια, αξιοπιστία του τραπεζικού συστήματος, εξασφάλιση των επενδυτών,
-ισορροπία της αγοράς, εμπιστοσύνη των αγορών και τόσες άλλες εκφράσεις στις οποίες βέβαια δεν μπορούσαν να δουν πουθενά τον εαυτό τους.
Τα κριτήρια αξιολόγησης και συγκεκριμένα της κεφαλαιακής επάρκειας πριν και μετά το test, ήταν επίσης δεδομένα δηλ. το δείκτη CET1 ratio, που όπως έχει συμφωνηθεί από τον κανόνα της Βασιλείας ΙΙΙ (Basel III) που θεσπίσθηκε μετά το 2010 – 2011 με σκοπό να συμβάλλει στην αντιμετώπιση και την αποφυγή της κρίσης και που ισχύει από την περίοδο 2013-2015, βασίζεται στο δείκτη κεφαλαίων Tier 1, οποίος είναι ευνοϊκότερος από τον κοινό Tier 1, αφού ο τελευταίος σαν αυστηρότερος υπολογίζει μόνο τα καθαρά, τα ίδια κεφάλαια των τραπεζών και όχι άλλα περιουσιακά στοιχεία που συμπεριλαμβάνονται στο ενεργητικό μιας τράπεζας όπως μη εξαγοράσιμες, μη σωρευτικές προνομιούχες μετοχές.
Επομένως ο δείκτης με τον οποίο θα γίνονταν το test υπολόγιζε και στοιχεία που αντιπροσώπευαν δυνητικές αξίες (assets – values) ή υποχρεώσεις με προσδόκιμο κερδών και που ενδεχομένως επιφύλασσαν και ενός βαθμού ρίσκο !!!
Τέλος, μια επιχείρηση στη περίπτωση μας μια τράπεζα, θεωρείται ότι έχει επαρκή κεφαλαιοποίηση με δείκτη βασικών κεφαλαίων πάνω από 4%, υποκεφαλαιοποίηση, προφανώς από έλλειμμα όταν ο δείκτης είναι κάτω του 4%,“σημαντική” υποκεφαλαιοποίηση κάτω από το 3%, και “κρίσιμη ”υποκεφαλαιοποίηση όταν βρίσκεται στο 2% ή πιο κάτω.
Εννοείται ότι οι κανόνες αυτοί και οι δείκτες θεσπίστηκαν και καθορίστηκαν αντίστοιχα για να αποφευχθούν οι “μοχλεύσεις”, οι φούσκες,τα τοξικά ομόλογα και ένα σωρό άλλα απόβλητα από τα λεγόμενα “προϊόντα” του χρηματοπιστωτικο-τραπεζικού συστήματος !!!!
Τα πρώτα συμπεράσματα που ανακοίνωσε η ΕΚΤ συνοψίζονται ως εξής :
• Έλλειμμα κεφαλαίου αξίας 25 δις € ανιχνεύθηκε σε 25 από τις συμμετέχουσες τράπεζες
• Οι αξίες των περιουσιακών στοιχείων των τραπεζών θα πρέπει να ρυθμιστούν με 48 δις €, τα 37δις € από τα οποία δεν δημιουργούν κεφαλαιακό έλλειμμα
• Έλλειμμα ύψους 25 € δις και προσαρμογή της αξίας των περιουσιακών στοιχείων ύψους 37δις €, που συνεπάγεται συνολική επίπτωση 62 δις € στις τράπεζες
• Πρόσθετα 136 δις € που βρέθηκαν σε μη εξυπηρετούμενα “ανοίγματα”
• Το ανεπιθύμητο (αντίστροφο – κακό) σενάριο του “stress test” θα μπορούσε να προκαλέσει ζημιές στα κεφάλαια των τραπεζών κατά 263 δις €, μειώνοντας τη μέση τιμή του δείκτη CET1 κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες από 12,4% σε 8,3%
Με άλλα λόγια το γενικό συμπέρασμα είναι ότι: 25 τράπεζες δεν πέρασαν το “stress test”
Αλλά ας δούμε από κοντά ποιες είναι αυτές και πως τελικά η ίδια η ΕΚΤ καταφέρνει να “ακυρώσει” το ίδιο το συμπέρασμά της.
Στον πίνακα βλέπετε και τις τρεις τράπεζες (με έδρα την Ελλάδα) και μια (με έδρα την Κύπρο), που όπως τις χαρακτηρίζουν σε σχόλια τους οι διάφοροι “κύκλοι” , θυμίζουν “trois pièces”, σαν να λέμε “κοστουμάκι τρουά πιές”.
Οι παράμετροι του πίνακα είναι κατά σειρά στην οριζόντια στήλη:
ο δείκτης CET1 ratio κατά την εκκίνηση (πριν το stress)
ο δείκτης CET1 ratio μετά το stress
ο δείκτης CET1 ratio στο βασικό σενάριο
ο δείκτης CET1 ratio στο κακό (αντίστροφο) σενάριο
κεφαλαιακό έλλειμμα σε δις €
καθαρά επιλέξιμα κεφάλαια μετά την αύξηση σε δις €
κεφαλαιακό έλλειμμα μετά την αφαίρεση των καθαρά επιλέξιμων κεφαλαίων μετά την αύξηση σε δις €
Η σημείωση η οποία αφορά τη παραπομπή που υπάρχει στη Eurobank και στην Εθνική λέει κατά λέξη (έχει σημασία) :
Αυτές οι τρεις τράπεζες έχουν έλλειμμα με πρόβλεψη του στατικού ισολογισμού τους , αλλά θα έχουν δυναμικούς ισολογισμούς με πρόβλεψη (που έχουν πραγματοποιηθεί παράλληλα με την αξιολόγηση του στατικού ισολογισμού, σύμφωνα με τα σχέδια αναδιάρθρωσης που συμφωνήθηκαν με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού Directorate-General for Competition (COMP), μετά την 1η Ιανουαρίου 2014) λαμβανομένων υπόψη κατά τον καθορισμό των τελικών κεφαλαιακών απαιτήσεων τους.
Σύμφωνα με την παραδοχή των δυναμικών στοιχείων του Ισολογισμού, οι τράπεζες αυτές δεν έχουν καθόλου ή σχεδόν καθόλου έλλειμμα λαμβάνοντας υπόψη ότι τα καθαρά κεφάλαια τους έχουν ήδη αυξηθεί
Μην νομίζετε ότι δεν καταλάβατε. Καταλάβατε και πολύ καλά μάλιστα, αρκεί να μην πέσετε στη παγίδα να νομίσετε ότι πίσω από την έντεχνη και επιτήδεια χρήση των οικονομικών όρων και των οικονομοτεχνικών εκφράσεων, κρύβονται νοήματα και έννοιες που αγνοείτε ή δεν είστε σε θέση να κατανοήσετε. Κάθε άλλο. Όπως γίνεται πάντα υπάρχει μια επιστημονικοφανής μπαρούφα που μόνο ένας Μπάμπης & ΣΙΑ μπορούν να καταλάβουν, ή και χωρίς να καταλάβουν, αναλαμβάνουν να εξηγήσουν (πάντα μαζί με τη τύφλα τους).
Στην ουσία πρόκειται περί χοντρής φάρσας, ξεδιάντροπης κοροϊδίας και υποτίμησης της νοημοσύνης μας και να γιατί.
Αντιλαμβάνομαι ότι όταν ένας υποβληθεί σε test κοπώσεως, ή έχει ή δεν έχει καρδιολογικό πρόβλημα (αυτό τουλάχιστον που μπορεί να ανιχνευθεί με τη συγκεκριμένη δοκιμασία). Όταν κάποιος κάνει εξέταση για σάκχαρο, ουρία ή για αναιμία κλπ το αποτέλεσμα θα δείξει αν έχει ή δεν έχει σάκχαρο, ουρία, αναιμία κλπ. Όταν κάποιος δίνει εξετάσεις για να περάσει κάπου είτε πετυχαίνει, είτε αποτυγχάνει και τέλος πάντων δεν γνωρίζω καμία επιχείρηση που να παρουσιάζει “δυναμικούς ισολογισμούς”. Είτε θα έχει κέρδος, είτε θα έχει χασούρα και ζημιές και τα δυο μαζί δεν γίνεται. Τίποτε στην αγορά δεν λειτουργεί με τη λογική της ΕΚΤ !!!
Θα αγοράζατε εσείς ή θα κάνατε συναλλαγές με τέτοιου είδους επιχειρήσεις, που θα σας παρουσίαζαν “δυναμικούς” ισολογισμούς και δυνητικές αξίες; Εκτός κι αν μιλάμε απλά για τζόγο, στοίχημα, joker κλπ, οπότε αλλάζει το ζήτημα, όπως και με το χρηματιστήριο, όπου ισχύουν οι κανόνες των πιθανοτήτων του ρίσκου και που ο παίκτης συνειδητά αναλαμβάνει τις ευθύνες της επιλογής του. Εδώ όμως δεν μιλάμε για παίκτες !!!
Τι έκανε λοιπόν με λίγα και απλά λόγια η ΕΚΤ.
Αφού “έδωσε τα θέματα”, καθόρισε δηλαδή τους κανόνες βάζοντας “υποκριτικά” ευνοϊκούς δείκτες, επειδή ήξερε εκ των προτέρων ότι καμία τράπεζα εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις, καθόρισε όχι μόνο τα σενάρια, αλλά και τις εναλλακτικές λύσεις σε περίπτωση που κάποιες από τις τράπεζες δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν.
Τι έκανε δηλαδή; αποδέχθηκε τη δυνατότητα αύξησης, μόχλευσης του κεφαλαίου, αποδέχθηκε δυνητικές αξίες (πήρε δηλαδή υποσχετικές, ούτε καν επιταγές). Έκανε ο,τι μπορούσε για να επαναλάβει την ίδια πολιτική που επέτρεψε στην ασυδοσία των τραπεζών και στις μεθόδους του τραπεζικού συστήματος που διαχειρίζονται τα χρήματα των καταθετών και τα κάθε λογής “παραπροϊόντα” του, να ανακυκλώνουν τις κρίσεις του συστήματος τη μια μετά την άλλη, αυξάνοντας τη συχνότητά τους και μεγαλώνοντας τη διάρκειά τους. Κι όλα αυτά μέσα από μια δοκιμασία που υποτίθεται ότι την επέβαλε με σκοπό να σταματήσει τα “κακά προηγούμενα”, να διορθώσει τα λάθη, να ελέγξει τη κατάσταση και να αποφύγει τις κρίσεις και άλλα τέτοια .......
Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει ή Τα παιδιά, τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά ........
Δυστυχώς όμως το ζήτημα δεν περιορίζεται μόνο στο “στήσιμο” της δοκιμασίας ελέγχου, της προσπάθειας της ΕΚΤ να πείσει για τη σοβαρότητά της, να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα δηλαδή τη πολιτική της εφαρμογής του αέναου κύκλου, δανεισμός – λιτότητα – δανεισμός κοκ, να επιβάλει σαν ρυθμιστή της οικονομίας το εργαλείο “των αγορών” το δήθεν ανανεωμένο, εκσυγχρονισμένο και προσαρμοσμένο στα νέα δεδομένα και τις απαιτήσεις της κρίσης τραπεζικό σύστημα. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι ένα ηχηρό και ξεκάθαρο μήνυμα στους επενδυτές κερδοσκόπους, ότι δεν θα πρέπει να ανησυχούν, γιατί τα λεφτά τους και τα κέρδη τους είναι εγγυημένα, δεδομένου ότι θα βρεθούν οι
μηχανισμοί που θα εξασφαλίσουν τη προσδοκώμενη απόδοση των ομολόγων τους και μάλιστα με το παραπάνω, αφού και αυξήσεις κεφαλαίων θα γίνουν και ανακεφαλαιώσεις τραπεζών, σε περίπτωση που αυτές κινδυνεύσουν και κυρίως θα υπάρξουν νέοι δανεισμοί, που αυτό ακριβώς επιδιώκουν οι επενδυτές – δανειστές – κερδοσκόποι μέσα από τον κύκλο των κρίσεων.
Ύστερα από το μήνυμα αυτό θα μπορούν όχι μόνο να ησυχάσουν, αλλά να συνεχίσουν παράλληλα και τον τζόγο τους, όσο τους επιτρέπουν οι “συναισθηματικές” διακυμάνσεις των αγορών τους, με τις διάφορες λεγόμενες “ανησυχίες, επιφυλάξεις, σκεπτικισμούς, δισταγμούς, αβεβαιότητες κλπ” Με άλλα λόγια τα κρατικά δάνεια είναι μια καλή και σίγουρη επένδυση, γιατί η αποπληρωμή τους είναι σίγουρη, μιας και είναι εγγυημένη από τις κυβερνήσεις, τα όργανα, τις τράπεζες και αν κάτι μας ξεφύγει σαν χώρα, μην ανησυχείτε υπάρχει η ίδια η ΕΕ.
Είναι όμως και για μας ένα σαφές μήνυμα που δεν χρειάζεται ποιητές ή μάντεις για να το μεταδώσουν και να το ερμηνεύσουν. Η λεγόμενη επιτυχής ανταπόκριση στη δοκιμασία του stress και η επακόλουθη αξιοπιστία ως προς τις αγορές, θα τους επιτρέψουν να χρησιμοποιήσουν το υπόλοιπο μέρος του δανείου (που άλλωστε αυτό είναι που προσδιόρισε τα καθαρά επιλέξιμα κεφάλαια μετά την αύξηση σε δις €), που κατά τη κυβέρνηση δεν θα το χρειαστούμε, χωρίς βέβαια να αποκλείουμε ένα επιπλέον ποσό που θα μας στοιχίσουν οι “εγγυήσεις” της ΕΚΤ για το μάζεμα της σαβούρας των ελληνικών ομολόγων, που βρίσκονται ήδη στη δευτερογενή αγορά, την ώρα που προσπαθούν να πείσουν τον ελληνικό λαό,
ότι το ελληνικό χρέος βρίσκεται στα χέρια χωρών και ως εκ τούτου δεν μπορεί να διαγραφεί.
Η πορεία για ένα νέο δάνειο, ανεξάρτητα τη μορφή και τον τύπο που θα πάρει ανάλογα με τα οικονομικοτεχνικά τεχνάσματα που θα χρησιμοποιήσουν είναι αναπόφευκτη.
Γι αυτό μιλάνε τα αδιάσειστα με αποκλειστικά μονοσήμαντη ερμηνεία στοιχεία και ή ίδια η πραγματικότητα, η λιτότητα, οι συνεχείς φορολογικές επιβαρύνσεις, τα χαράτσια, ή οικονομική στασιμότητα, η ύφεση, η ανεργία, η παντελής απουσία ανάπτυξης, που δεν μπορούν να αποκρύψουν όσο και να επιχειρούν να ωραιοποιήσουν οι “δυναμικοί ισολογισμοί”, “οι δημιουργικές στατιστικές” και τα “πρωτογενή πλεονάσματα”.
Ο δρόμος αυτός είναι στρωμένος με νέες συμβάσεις και μνημόνια, ιδιαίτερα μετά από το νέο κλίμα που προμηνύεται στην ΕΕ με τη στάση της Γαλλίας και της Ιταλίας να θέλουν να αθετήσουν το σύμφωνο σταθερότητας, το οποίο οι ίδιοι σκαρφίστηκαν και μας επέβαλαν, γνωρίζοντας ότι η εφαρμογή του ήταν ανέφικτη και με τη Μ. Βρετανία να αρνείται να καταβάλει το ποσό που της έχει ζητηθεί, μετά τη προχθεσινή σύσκεψη κορυφής. Εάν οι χώρες αυτές που αποτελούν τον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης επιμείνουν στη στάση τους οι αλλαγές που θα γίνουν στη πολιτική διαχείρισης του χρέους, θα καταλήξουν στη ξεχωριστή αντιμετώπισή του με αποκλειστική ευθύνη του κάθε κράτους μέλους ξεχωριστά. Οι εγγυήσεις, οι όροι και οι ρήτρες θα αποτυπώνονται σε αυστηρά και δυσβάστακτα μνημόνια και διεθνείς συμβάσεις στο πνεύμα και στα πρότυπα της επικείμενης διατλαντικής συμφωνίας.
Δεν ξέρω αν κάνω λάθος, πάντως εγώ αυτά κατάλαβα από το “stress test”.
Όσο για την ΕΚΤ, δεν νομίζω ότι κατάλαβε το ίδιο. Ίσως εκείνη να ξέρει περισσότερα, εννοώ ως προς τις αιτίες και τα σχέδια, γιατί αν κρίνω από τις δικαιολογίες που έδωσε για το “στήσιμο” της δοκιμασίας και του ελέγχου των τραπεζών, μάλλον καταφέρνει να γελοιοποιηθεί, παρά να τα μπαλώσει.
Ο Vítor Constâncio, που είναι αντιπρόεδρος της ΕΚΤ. Δήλωσε: «Αυτή η άνευ προηγούμενου ιστορικού, εις βάθος επισκόπηση της κατάστασης των μεγαλύτερων τραπεζών, θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη του κοινού στον τραπεζικό τομέα. Με τον εντοπισμό των προβλημάτων και των κινδύνων, θα συμβάλει στην αποκατάσταση των ισολογισμών και θα κάνει τις τράπεζες πιο ανθεκτικές και ισχυρές. Αυτό θα διευκολύνει περισσότερο το δανεισμό στην Ευρώπη, και θα βοηθήσει την οικονομική ανάπτυξη.» !!!!!
Η Wall Street Journal έρχεται να συνεπικουρήσει με τα σχόλια της: “Ευρωπαίοι αξιωματούχοι λένε ότι το test της φετινής χρονιάς υπήρξε ακόμη πιο αυστηρό. Είχαν προηγηθεί οι υπάλληλοι της ΕΚΤ κάνοντας ένα κτένισμα μέσω των ισολογισμών των 130 τραπεζών, προσπαθώντας να διαπιστώσουν αν μπορούσαν να αποτιμηθούν με ακρίβεια τα δάνεια και οι λοιπές επενδύσεις, αναγκάζοντας κάποιες τράπεζες να καταγράψουν τα προβληματικά στοιχεία του ενεργητικού τους, όπως τα ληξιπρόθεσμα στεγαστικά και τα επιχειρηματικά δάνεια. Αξιωματούχοι και οικονομολόγοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης ελπίζουν ότι η δημοσίευση των αποτελεσμάτων του ελέγχου, καθώς και η κοινοποίηση των περισσότερων από 1 εκατομμύριο οικονομικών στοιχείων και δεδομένων σχετικά με τις τράπεζες, θα βελτιώσει την εμπιστοσύνη στον κλάδο. Αυτό, με τη σειρά του, θα πρέπει να καταστήσει ευκολότερο για τις τράπεζες να χορηγούν προσιτά δάνεια σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, τονώνοντας την τόσο αναγκαία οικονομική ανάπτυξη.”
Δηλαδή η τραγική πτώση της ζήτησης για τραπεζικά δάνεια στην Ευρώπη, είναι συνάρτηση των τραπεζών που δεν έχουν εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον ;
Έτσι, το μόνο που εμπόδιζε το πλήθος σε αριθμό ρεκόρ ανέργων καταναλωτών της Ευρώπης να ζητάει δάνεια είχε πάντα να κάνει με το φόβο ότι δανειστής τους θα μπορούσε να πάει σε πτώχευση αύριο και απολύτως τίποτα με το γεγονός ότι η νεολαία δεν έχει προοπτικές απασχόλησης, και ότι το εισόδημα έχει καταντήσει να είναι πλέον μηδαμινό για όλους τους άλλους, που καταφέρνουν να δουλεύουν ακόμη;
Και τώρα που αποκαταστάθηκε η εμπιστοσύνη στις τράπεζες και όλα τα πράγματα, θα αρχίσουν να πηγαίνουν καλά, θα αλλάξει και το διάγραμμα;
σημείωση: ενώ η καμπύλη της ευρωζώνης (πορτοκαλί) είναι ανοδική, τα δάνεια προς τον ιδιωτικό τομέα (σκούρο πράσινο) είναι καθοδική.
Σχόλια