Ουκρανία στο προσκήνιο...

Και στο παρασκήνιο ο γνωστότατος φίλος του Ελληνικού αλλά και όλων των λαών του κόσμου Τζώρτζ Σόρος... Εισαγωγή στο κείμενο του ..."φιλέλληνος και φιλοουκρανού αγωνιστού" από τον αγανακτισμένο ΠΑΠ.

Έκρινα σκόπιμο να σας παραθέσω ένα άρθρο του George Soros, με τίτλο “Η Ευρώπη οφείλει να σώσει τη νέα Ουκρανία”, που δημοσιεύθηκε πριν λίγες μέρες στη Mοnde. Ο George Soros η αλλιώς György Schwartz, ουγγρο (εκεί γεννήθηκε το 1930) –εβραίος και σήμερα πλέον Αμερικανός, είναι κερδοσκόπος, (Τσ !) επενδυτής, επιχειρηματίας, ευεργέτης, και πολιτικός ακτιβιστής. (με αυτές τις ιδιότητες αναφέρεται στη Wikipedia !!!!)
Είναι επίσης γνωστός ως ο "άνθρωπος που κατέστρεψε την Τράπεζα της Αγγλίας" αφού κατάφερε να αποκομίσει κέρδος 1 δισ. δολαρίων κατά τη νομισματική κρίση στην Μ. Βρετανία το 1992. Εχει ιδρύσει το Soros Fund Management, του οποίου είναι πρόεδρος. Είναι επίσης πρόεδρος και Ινστιτούτου Ανοιχτής Κοινωνίας, (πόσο ανοικτής) πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων.
Αφού έπαιξε ρόλο στην ανατροπή του καθεστώτος στην Ουγγαρία το 1984-1989, έκανε τη μεγαλύτερη επιχορήγηση που έγινε ποτέ στην ηπειρωτική Ευρώπη για τη σύσταση του Πανεπιστημίου Κεντρικής Ευρώπης στη Βουδαπέστη, στο οποίο σπουδάζουν σήμερα τόσο πολλοί νέοι, μεταξύ των οποίων και πολλοί Έλληνες !!!!!!!!!
Στη συνέχεια χρηματοδότησε την “επανάσταση των ρόδων” στη Γεωργία. Προσωπικά δεν αμφέβαλα ποτέ μου για τις δημοκρατικές του αντιλήψεις και κυρίως για τις ανθρωπιστικές του προθέσεις, που εκφράζει έμπρακτα, απόλυτα αφιλοκερδώς.
Είναι φίλος της οικογένειας Παπανδρέου και το γεγονός αυτό απετέλεσε το έναυσμα της μεγάλης φιλίας του και της αμέριστης συμπαράστασης που έχει επανειλημμένα εκφράσει προς την Ελλάδα.
Έχει δανείσει τη χώρα μας αρκετές φορές, ιδιαίτερα στις δύσκολες ώρες που περάσαμε τα τελευταία χρόνια. Όχι βέβαια απ' ευθείας και ανοικτά, για να μην μας εκθέσει και θεωρηθεί η πράξη του ως ελεημοσύνη, αλλά ενισχύοντας χρηματικά διάφορα Funds, που με τη σειρά τους μας πρόσφεραν σημαντικότατη χρηματική βοήθεια, αγοράζοντας και πουλώντας ελληνικά ομόλογα, όταν τα είχαμε ανάγκη.
Κατά την άποψή μου το άρθρο του, που δημοσιεύεται μια ημέρα πριν από τις εκλογές στην Ουκρανία, (και το δημοσιεύει η συγκεκριμένη εφημερίδα), δεν μπορεί να θεωρηθεί σε καμία περίπτωση παρέμβαση, με σκοπό να επηρεάσει τη γνώμη των ψηφοφόρων, μιας ξένης χώρας, ούτε ανάμιξη στις εσωτερικές της υποθέσεις.
Με πολύ απλό τρόπο και απόλυτα διακριτικά εκθέτει τις προσωπικές του απόψεις για το μέλλον μιας χώρας, που βρίσκεται για άλλη μια φορά στην ιστορία της σε κρίσιμη καμπή, τονίζοντας την ανάγκη της εφαρμογής της δημοκρατίας στη διαδικασία του επικείμενου κοινωνικού μετασχηματισμού, που η ουκρανική κυβέρνηση με πολύ γενναιότητα έχει ήδη ξεκινήσει, όπως έχω εκθέσει σε προηγούμενα σχόλια μου.
Στο ίδιο άρθρο δεν περιορίζεται σε αυτές μόνο τις απόψεις αλλά με αξιοσημείωτο θάρρος και εντυπωσιακή νηφαλιότητα καταγράφει τις πραγματικές διαστάσεις της κρίσης και σηματοδοτεί ψύχραιμα με πνεύμα απόλυτου ρεαλισμού και πολιτικής ωριμότητας το δρόμο που οφείλει να ακολουθήσει η ΕΕ, αναδεικνύοντας τις πραγματικές προκλήσεις και τους σοβαρούς κινδύνους, που είναι αναγκασμένη να αντιμετωπίσει σήμερα. (Τσ !, Τσ !, Τσ !, Τσ !, Τσ !, Τσ !). Οι επισημάνσεις στο κείμενο που ακολουθεί είναι δικές μου.

Η Ευρώπη οφείλει να σώσει τη νέα Ουκρανία
Η Ρωσία αψηφά σήμερα την ίδια την ύπαρξη της Ευρώπης, χωρίς οι ευρωπαίοι και οι ηγέτες τους να έχουν πλήρη συνείδηση αυτής της στάσης. Η Ευρώπη και η Αμερική – η κάθε μια για δικούς της προσωπικούς λόγους – δείχνουν αποφασισμένες να αποφύγουν οποιαδήποτε άμεση στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία. Από την άλλη μεριά η Ρωσία του προέδρου Vladimir Poutine ξέρει πολύ καλά να επωφελείται από αυτή την απροθυμία τους. Παραβιάζοντας τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει των Συνθηκών, η Ρωσία αποφάσισε να προσαρτήσει την Κριμαία και να δημιουργήσει αυτονομιστικούς θύλακες στην ανατολική Ουκρανία.
Το Σεπτέμβριο ο ουκρανός πρόεδρος Petro Porochenko έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από το αμερικανικό Κογκρέσο. Στην ομιλία του ζήτησε τον εξοπλισμό της χώρας του με φονικά και “μη φονικά” όπλα (υπάρχουν και τέτοια ;). Ο κος Porochenko υπήρξε μάρτυρας της παράδοσης κάποιων ραντάρ, αλλά εν τούτοις δεν δόθηκε καμία συνέχεια στο αίτημά του σχετικά με τη παροχή των κινητών βάσεων εκτόξευσης πυραύλων τύπου Javelin, οι οποίοι χρησιμοποιούνται για την αναχαίτιση των αρμάτων μάχης. 
Οι ευρωπαϊκές χώρες εμφανίζονται επίσης απρόθυμες να παράσχουν στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, φοβούμενοι αντίποινα από τη πλευρά της Ρωσίας. Εν ολίγοις, η επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον προσέφερε στο Petro Poroshenko μια φαινομενική στήριξη, χωρίς καμία πραγματική ουσία.
Εξίσου ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι διεθνείς ηγέτες εμφανίζονται αποφασισμένοι να αναστείλουν κάθε νέα χρηματοδότηση υπέρ της Ουκρανίας πριν από τις κοινοβουλευτικές εκλογές στις 26 Οκτωβρίου. Αυτή η επιλογή αναπόφευκτα είχε σαν αποτέλεσμα την επιβάρυνση στα συναλλαγματικά αποθέματα της Ουκρανίας, εμφανίζοντας το φάσμα μιας γενικευμένης οικονομικής κρίσης στη χώρα. Η Ρωσία από την πλευρά της εφαρμόζει τη τακτική με το ραβδί και το καρότο. Αν από τη μια προτείνει τη σύναψη μιας συμφωνίας εφοδιασμού με αέριο που θα καλύψει τις ανάγκες της Ουκρανίας κατά τη διάρκεια του χειμώνα, από την άλλη εμποδίζει τις παραδόσεις που έχουν συμφωνηθεί μεταξύ αυτής και της ευρωπαϊκής αγοράς μέσω της Σλοβακίας. Ο Πούτιν θα μπορούσε πιθανότατα να προτείνει μια συμφωνία βάσει της οποίας η Ρωσία θα υποστηρίξει τις Ηνωμένες Πολιτείες στον αγώνα τους κατά της του ισλαμικού κράτους (EI), με την ελπίδα ότι η Αμερική θα την αφήσει να “βάλει χέρι” στα κράτη που πιστεύει ότι ανήκουν σ' αυτή. Το χειρότερο είναι ότι δεν είναι απίθανο, ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, να δεχθεί αυτή τη προσφορά. 
Τραγικό λάθος. Αλλά αυτό θα ήταν ένα τραγικό λάθος, που θα επέφερε μείζονες γεωπολιτικές συνέπειες. Αν και δεν υποτιμώ την απειλή που αντιπροσωπεύει το ΕΙ (ισλαμικό κράτος), έχω την τάση να θεωρώ ότι προτεραιότητα αποτελεί η διατήρηση της ανεξαρτησίας (!!!!!0 της Ουκρανίας. Η κατάρρευση της θα είναι μια σημαντική απώλεια για ΝΑΤΟ και για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), αλλά ακόμη - αν και έμμεσα - και για τις ίδιες Ηνωμένες Πολιτείες. Μια θριαμβευτική νίκη της Ρωσίας θα της εξασφάλιζε μια πολύ μεγαλύτερη επιρροή εντός της ΕΕ, και θα αντιπροσώπευε μια προφανή απειλή για τις χώρες της Βαλτικής, στις οποίες ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι ρωσικής καταγωγής.
Αυτό θα σήμαινε ότι το ΝΑΤΟ αντί να υποστηρίζει την Ουκρανία, θα ήταν υποχρεωμένο να προβάλει πλέον αντίσταση στο ίδιο το έδαφός του. Κάτι τέτοιο θα άφηνε εκτεθειμένες τόσο την ΕΕ όσο και τις Ηνωμένες Πολιτείες στον κίνδυνο, που προσπαθούν ενεργά να αποφύγουν σήμερα: μια απευθείας στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Η ΕΕ θα βρίσκονταν ακόμη περισσότερο διχασμένη και ακυβέρνητη.
Γιατί, λοιπόν, η Αμερική και οι χώρες της του ΝΑΤΟ θα πρέπει να αφήσουν να συμβεί αυτό;
Μια άλλη ανικανότητα που χαρακτηρίζει τη σημερινή στάση της Ευρώπης απέναντι στην Ουκρανία βρίσκεται στην αδυναμία της να αναγνωρίσει το γεγονός ότι η Ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία συνιστά έμμεσα επιθετικότητα εναντίον της ίδιας.
Μια χώρα ή μια ένωση κρατών που βρίσκεται de facto σε πόλεμο θα πρέπει να κατανοήσουν επιπλέον, ότι η συνέχιση μιας πολιτικής δημοσιονομικής λιτότητας, όπως αυτή που εφαρμόζει σήμερα η ΕΕ αποτελεί λάθος. (μας τη βγαίνει κιόλας αντιμνημονιακά). Όλοι οι διαθέσιμοι πόροι πρέπει να επενδυθούν σε αυτή την προσπάθεια του πολέμου - έστω και αν πρέπει να αυξηθούν τα ελλείμματα.
Η Γερμανία, ο κύριος υποστηρικτής της λιτότητας του προϋπολογισμού πρέπει να κατανοήσει αυτό το παράδοξο που υφίσταται σήμερα. Η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ έχει μέχρι σήμερα ενεργήσει σαν πραγματική Ευρωπαία όσον αφορά τη ρωσική απειλή. Επίσης υπερασπίστηκε σθεναρά την εφαρμογή κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας και εμφανίστηκε διατεθειμένη στην περίπτωση αυτή να βρεθεί αντιμέτωπη απέναντι στη γερμανική κοινή γνώμη και στα επιχειρηματικά συμφέροντα της χώρας της περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο θέμα.
Μόνο μετά την κατάρριψη του αεροσκάφους των αερογραμμών της Μαλαισίας τον Ιούλιο η κοινή γνώμη στη Γερμανία μεταστράφηκε και συμφώνησε με τη στάση της. Ωστόσο από την άποψη της δημοσιονομικής λιτότητας, η καγκελάριος επιβεβαίωσε την υποταγή της στην ορθοδοξία της Bundesbank, τη Γερμανική Κεντρική τράπεζα. Η κα Μέρκελ δεν φαίνεται να έχει αντιληφθεί το μέγεθος της ασυνέπειας της πολιτικής της. Πρέπει να εμπλακεί ακόμη περισσότερο και να βοηθήσει την Ουκρανία, ώστε να τιμωρήσει τη Ρωσία.
Η βοήθεια
Η νέα Ουκρανία έχει την πολιτική βούληση να υπερασπιστεί την Ευρώπη ενάντια στη Ρωσική επιθετικότητα και ταυτόχρονα να αναλάβει μια σειρά από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. (κάτι θυμίζει αυτό από Φώτη)
Ωστόσο η κατάλληλη βοήθεια από τους υποστηρικτές της είναι απολύτως αναγκαία. Σε αντίθετη περίπτωση, οι προσδοκίες θα μετατραπούν σε απόγνωση.
Η απογοήτευση έχει ήδη αρχίσει να εγκαθίσταται μετά από τη στρατιωτική ήττα, την οποία έχει υποστεί. (να και κάτι που επιτέλους ομολογείται). Είναι καιρός οι χώρες μέλη της ΕΕ να ξυπνήσουν και να αρχίσουν να συμπεριφέρονται ως κράτη που βρίσκονται έμμεσα σε πόλεμο.
Είναι ευνοϊκότερο για αυτές να βοηθήσουν την Ουκρανία, παρά να υποχρεωθούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, με άμεση εμπλοκή στις συγκρούσεις. (μήπως προσπαθεί να μας πει τι πρόκειται να συμβεί;)
Στην τελευταία έκθεσή του στις αρχές Σεπτεμβρίου, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) εκτιμά ότι στη χειρότερη περίπτωση, η Ουκρανία θα χρειαστεί επιπλέον βοήθεια 19 δις δολάρια (15 δις ευρώ περίπου). Η κατάσταση όμως έχει επιδεινωθεί από τότε.
Μετά τις ουκρανικές εκλογές, το ΔΝΤ θα πρέπει να επανεκτιμήσει τις θέσεις του, σε συνεννόηση με την κυβέρνηση της Ουκρανίας. Το ΔΝΤ θα πρέπει να χορηγήσει άμεσα τουλάχιστον 20 δισεκατομμύρια δολάρια, με την υπόσχεση για επιπλέον βοήθεια εφόσον κριθεί αναγκαίο. Οι συνεταίροι στην Ουκρανία θα μπορούσαν στη συνέχεια να παράσχουν επιπλέον χρηματοδότηση υπό τη προϋπόθεση ότι θα εφαρμοσθεί το πρόγραμμα που έχει συστήσει το ΔΝΤ,
Κι αυτό πρέπει να γίνει, όπως επιβάλει η συνήθης πρακτική. Οι δαπάνες που θα προκύπτουν από το ποσό του δανείου θα ελέγχονται με βάση τη συμφωνία μεταξύ του ΔΝΤ και της ουκρανικής κυβέρνησης.
Με αυτό τον τρόπο τα 4 δις δολάρια θα χρησιμοποιηθούν προκειμένου να αντισταθμισθεί η καθυστέρηση που παρουσιάζουν οι πληρωμές που πρέπει να καταβάλει η Ουκρανία μέχρι σήμερα, τα 2 δις για την επισκευή των ορυχείων άνθρακα που εξακολουθούν να ελέγχονται από την κεντρική κυβέρνηση της Ουκρανίας και 2 δις ακόμη για την αγορά του απαραίτητου φυσικού αερίου για το χειμώνα. Το υπόλοιπο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία συναλλαγματικών αποθεματικών της κεντρικής τράπεζας. Αυτό το νέο πακέτο βοήθειας θα περιλάμβανε ένα ποσό για την ανταλλαγή του χρέους, επιτρέποντας τη μετατροπή των οικονομικών υποχρεώσεων της χώρας που έχουν συναφθεί σε ευρώ (οι οποίες ανήλθαν σχεδόν σε 18 δις δολάρια) σε λιγότερο επικίνδυνα και πλέον μακροπρόθεσμα ομόλογα.
Αυτό θα ελαφρύνει το βάρος του ουκρανικού χρέους και θα μειώσει τα ασφάλιστρο κινδύνου.(Τί μου θυμίζει... Τι μου θυμίζει...)
Με τη συμμετοχή τους σε αυτή την ανταλλαγή, οι ομολογιούχοι θα πρέπει να συμφωνήσουν να μειώσουν τα επιτόκια, και να περιμένουν περισσότερο χρόνο για την επιστροφή των χρημάτων τους. Αυτή η ανταλλαγή θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί σε εθελοντική βάση και σύμφωνα με τις ισχύουσες αρχές στην αγορά.
Αυτά τα νέα μακροπρόθεσμα ομόλογα θα ήταν εγγυημένα - έστω και εν μέρει - από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή από την Ευρώπη (πώς φαίνεται ότι είναι μανούλα!!!). Ενότητα, ευελιξία, αποτελεσματικότητα Μια τέτοια ανταλλαγή θα αποφέρει πολυάριθμα και σημαντικά οφέλη. Η Ουκρανική κυβέρνηση μέσα στα επόμενα δύο ή τρία χρόνια, τα οποία θα αποδειχθούν κρίσιμης σημασίας, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένα μικρότερο μερίδιο από τους χαμηλούς της πόρους σε σκληρό νόμισμα, για την αποπληρωμή του χρέους της. Επομένως τα χρήματα που θα πρέπει δοθούν, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για πιο επείγοντες σκοπούς.
Η ουκρανική κρατική εταιρεία Naftogaz αποτελεί μια πραγματική μαύρη τρύπα στον προϋπολογισμό της χώρας, καθώς και μια σημαντική πηγή διαφθοράς. (ΕΡΤ, ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ). Η Naftogaz πωλεί σήμερα το φυσικό αέριο στα νοικοκυριά σε τιμή 47 δολάρια ανά χίλια εκατομμύρια κυβικά μέτρα (TCM), ενώ η ίδια κατέβαλε 380 δολάρια ανά TCM. (κάκιστα) Σήμερα, οι Ουκρανοί δεν μπορούν να ελέγξουν τη θερμοκρασία του διαμερίσματός τους. Το ποσό της ενέργειας που σπαταλιέται αποδεικνύεται πολύ σημαντικό. Μια ριζική αναδιάρθρωση ολόκληρου του συστήματος της Naftogaz θα μπορούσε να μειώσει τουλάχιστον στο ήμισυ τη κατανάλωση των νοικοκυριών και να εξαλείψει την εξάρτηση της Ουκρανίας από τη Ρωσία όσον αφορά το φυσικό αέριο.
Αυτό θα σήμαινε ότι η χρέωση του φυσικού αερίου για τα νοικοκυριά θα γίνονταν με τιμές αγοράς. (να τα μας !)
Ως εκ τούτου, το πρώτο βήμα θα ήταν να εγκατασταθούν μετρητές στα διαμερίσματα, (πες το επιτέλους) και το δεύτερο να δίνονταν μια επιχορήγηση σε μετρητά στα νοικοκυριά, που βρίσκονται σε πιο μειονεκτική θέση. (να γιατί δεν είναι απλή φήμη, το ότι είναι ανθρωπιστής)
Αν η βούληση για να πραγματοποιήσουν αυτές τις μεταρρυθμίσεις είναι ισχυρή, τόσο στη νέα διεύθυνση της Naftogaz, όσο και στη νέα κυβέρνηση, τότε το έργο που πρέπει αναλάβουν είναι εξαιρετικά πολύπλοκο π.χ. πώς θα καθορισθούν τα νοικοκυριά σε μειονεκτική θέση ; (έλα ντε, λες και η χώρα δεν είναι σε πλήρη πτώχευση και οι φτωχοί δεν είναι πλειοψηφία). Εν τω μεταξύ η εμπειρία που διαθέτουν είναι ανεπαρκής.
Η Παγκόσμια Τράπεζα και οι θυγατρικές της θα μπορούσαν να υποστηρίξουν μια ομάδα ανάπτυξης του έργου. Αυτή μαζί διεθνείς και εθνικούς εμπειρογνώμονες θα μπορούσε να μετατρέψει την υπάρχουσα πολιτική βούληση σε έργα ικανά να προσελκύσουν τις τράπεζες. (να τα μας...)
Το αρχικό κόστος θα υπερβεί τα 10.000 εκατομμύρια δολάρια, αλλά θα μπορούσε να καλυφθεί με ομόλογα που θα εκδίδονταν από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και να δημιουργήσει εξαιρετικά υψηλές αποδόσεις. (δοκιμασμένη μέθοδος)
Είναι επίσης καιρός για την ΕΕ να δει με μια κριτική ματιά τον εαυτό της. Γιατί αν η Ρωσία του Vladimir Poutine σημειώνει τόσες επιτυχίες, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, αυτό σημαίνει ότι κάποιο λάθος γίνεται. Η γραφειοκρατία της ΕΕ δεν έχει πλέον το μονοπώλιο της δύναμης, και παρουσιάζει ένα φτωχό ισολογισμό. Θα πρέπει να μάθει να λειτουργεί με μεγαλύτερη ενότητα, ευελιξία και αποτελεσματικότητα.
Είναι απαραίτητο για τους ίδιους τους Ευρωπαίους να δείξουν από κοντά μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη νέα Ουκρανία.
Αυτό θα μπορούσε να τους επιτρέψει να ανανεώσουν το αρχικό πνεύμα με το οποίο δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση. (για τεχνογνωσία και θεωρητική τεκμηρίωση στο Φώτη)
Σώζοντας την Ουκρανία η ΕΕ θα μπορούσε να σώσει τον ίδιο τον εαυτό της. 
Υ.Γ. Μνημείο κυνισμού και θράσους !!!


Σχόλια