Ο τίτλος αλλά και εν πολλοίς το περιεχόμενον του σημειώματος του φίλτατου ΠΑΠ μας έφερε στο νου τους απαράμιλλους σατυρικούς στίχους του ΜΠΟΣΤ για τους Σταυροφόρους, που προσπαθούσαν να καταλάβουν την Αμασεία (Βυζαντινή πόλη της Μικράς Ασίας) αλλά είχαν ξεμείνει από τρόφιμα... Εγραφε λοιπόν ο ΜΠΟΣΤ (ίσως παραποιώ την ανεπανάληπτη ...ορθογραφία του):
Αλον ζανφαν ντε λα πατρι
η αμασία μας αποιλί
απαντες ηπάγομεν
την αμασίν φάγωμεν
Κάπως έτσι έχουν τα πράματα για την εκείθεν των Αλπεων Γαλατίαν με τον υπέροχο εθνικό ύμνο, που αποτελεί σάλπισμα εξέγερσης (Ο Μιτεράν σκεφτόταν την αλλαγή του προς το ...ηπιότερο).
Allons enfants de la patrie, le jour de gloire est arrivé
Έτσι ξεκινάει με τον πρώτο της στίχο, η Μασαλιώτιδα, εκφράζοντας τα οράματα, τα ιδανικά και τις ελπίδες της νεαρής τότε γαλλικής αστικής δημοκρατίας.
Μόνο που σήμερα η πραγματικότητα είναι διαφορετική και ίσως θα ταίριαζε περισσότερο να 'ταν κάπως έτσι ο στίχος:
Allons enfants de la patrie, le jour de gloire est “déjà passé”
Δηλαδή αντί για το: “η μέρα της δόξας έφθασε”, όπως είναι κανονικά, να έλεγε:
“η μέρα της δόξας έφυγε”.
Η αλήθεια είναι ότι δυστυχώς η Γαλλία σαν κράτος, σαν αστική δημοκρατία βαδίζει προ πολλού το δρόμο της αποσύνθεσης, γεγονός που θα έχει σοβαρότατες συνέπειες για τους Γάλλους, αλλά και για ολόκληρο το δημοκρατικό κόσμο. Χωρίς να σημαίνει ότι όλα αυτά τα χρόνια η Γαλλία υπήρξε το λίκνο της δημοκρατίας, ακόμη και αυτής της “αστικής”, δεν έπαυε να λειτουργεί σαν σύμβολο, έστω και μνημιακό του τρίπτυχου των ιδεών: Ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη (liberté, egalité, fraternité), που άλλαξαν τη πορεία της παγκόσμιας ιστορίας.
Η Γαλλία πάντα συμβόλιζε τους αγώνες των λαών για τη δικαίωση αυτών των τριών ιδανικών, προσφέροντας και η ίδια αρκετές θυσίες στο βωμό της πάλης των τάξεων, καταγράφοντας γεγονότα που παρέμειναν σαν ιστορικοί σταθμοί της κοινωνικής εξέλιξης, καθιερώνοντας μια άλλη πολιτική αντίληψη και πολιτισμό, στη διάρκεια τριών αιώνων, ξεκινώντας από τη Γαλλική Επανάσταση, τη “Κομμούνα του Παρισιού”, το λαϊκό μέτωπο, το κίνημα της αντίστασης, το Μάη του 68 κλπ.
Αρκεί όμως σήμερα ένας πολιτικός θίασος ανικάνων υποτελών να λειτουργεί ως καταλύτης του ίδιου του αστικού κράτους, με ολέθριες συνέπειες για το μέλλον των σύγχρονων κοινωνιών. Οι λέξεις “Ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη” αντικαταστάθηκαν από Καταπίεση, Λιτότητα, Ανεργία και τόσες άλλες που στρώνουν το δρόμο στο φασισμό.
Με τη σειρά τους οι αγρότες εκφράζουν την οργή τους στην συνεχώς επιδεινούμενη οικονομική κατάρρευση και τη κοινωνική εξαθλίωση, δίνοντας με κάθε τρόπο μια δυναμική απάντηση, μέσα από μαχητικές κινητοποιήσεις:
Το πόσο σοβαρό πρόβλημα έχουν δημιουργήσει στη κυβέρνηση του (Χ)ολλάντ και του Βαλς, φαίνεται από τη περιορισμένη έκταση που έδωσε στο γεγονός ότι ο τύπος της Γαλλίας.
Βαλς : “Ας περιμένουμε λίγο ακόμα να δυναμώσει η Marie, για να νοιώθει πιο σίγουρη και μετά
την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια”.
(Χ)ολλάντ : “Λες ε ;”
Σχόλια