Ο τίτλος μπορεί να προκαλεί θυμηδία αλλά το περιεχόμενο είναι εξαιρετικά σοβαρό και η σχετική πραγματικότητα απόλυτα τραγική και ενδεικτική του πόσο πίσω βρίσκεται συνολικά η ανθρωπότητα σε στοιχειώδεις εξυπηρετήσεις ατομικής και κοινωνικής υγιεινής. Φυσικά για λόγους καθαρά κοινωνικούς, ταξικούς...
Γιορτάσαμε λοιπόν, στις 19 του Νοέμβρη την παγκόσμια ημέρα της τουαλέτας και η φίλτατη της ΦΑΙΑΚΙΑΣ Νέλλυ Δεμέστιχα γράφει και μας πληροφορεί σχετικά...
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ
ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ
Παγκόσμια ημέρα αφιερωμένη στην τουαλέτα
και τους χώρους υγιεινής η προχθεσινή
19 Νοέμβρη.
Περισσότερα θύματα από το AIDS και τον
Έμπολα μαζί κοστίζει η έλλειψη χώρων
σωματικής ανάγκης και καθαρού νερού στην
ανθρωπότητα σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΜS.
Σε 2,4 δισεκατομμύρια υπολογίζονται οι
κάτοικοι της γής που στερούνται ιδιωτικής
υγιεινής. Από αυτά το 1/3 των γυναικών δέχονται
επιθέσεις η παρενοχλούνται κατά την ώρα της
ανάγκης τους. Μόλις ένα δίς αυτοί που ενεργούνται
σε ανοικτό χώρο 357 εκατομμύρια στην Ινδία,
10 εκατομμύρια στην Κίνα.
Στην Υποσαχάρια Αφρική ένα παιδί κάτω
των πέντε ετών πεθαίνει κάθε δυόμιση
λεπτά λόγω μόλυνσης από περιττώματα στο
πόσιμο νερό. 20000 νεκρά παιδιά στον υπόλοιπο
κόσμο κάθε χρόνο από τη ίδια αιτία. Ο Έμπολα που πολλαπλασιάζεται μες τα
περιττώματα βρήκε κατάλληλο έδαφος στην υπό
Αμερικανική προστασία Λιβερία, όπου 4,2 εκατομμύρια
κάτοικοι στερούνται τουαλέτας.
Στην Ινδία η νέα Υπουργός Υγείας έχει
ξεκινήσει εκστρατεία Υποδείξεων:
'Μην αγοράζετε
κινητά κρατήστε τα χρήματά σας για τη
σωματική σας υγεία".
H "πολιτισμένη"
Αθήνα του σήμερα δεν είναι
προσβάσιμη για μικρά παιδιά, γυναίκες με
δύσκολη περίοδο, για πολίτες με συχνοουρία. Μόλις 12 κτιστές δημόσιες τουαλέτες
λειτουργούν σε σύνολο 18 σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο καθαριότητας Ανδρέα
Βαρελά. Το 2004 είχαν τοποθετηθεί 34 αυτοπλενόμενες
βεσπασιανές κι από αυτές λειτουργούν σήμερα μόνον οι 13. Τη δεκαετία του 50 οι δημόσιες τουαλέτες της
Αθήνας έφθαναν τις 50 και ήταν συνήθως υπόγειες. Μετά τη μεταπολίτευση καταργήθηκαν σταδιακά κι
εγκαταλείφθηκαν οι περισσότερες μετατρεπόμενες σε "ψωνιστήρια". Την ίδια στιγμή στη Σεούλ (με διπλάσιο πληθυσμό)
υπάρχουν 4800 όπου σε μερικές διατίθενται εκτός από θέρμανση και κλασσική
μουσική, βρεφικές αλλαξιέρες και σερβιέτες δωρεάν. Το 1/3 από αυτές
προορίζεται γιά ΑΜΕΑ.
Ο Δημόσιος χώρος είναι ο καθρέπτης της ανάπτυξης
μιας χώρας και όχι τα τουριστόμαγαζα και οι βίλλες.
Στή Ελλάδα της ιδιώτευσης (idiocy= ηληθιότης) ο μέσος πολίτης νοιάζεται για τα ψευτο-γρανιτένια πλακάκια
του μπάνιου του και προτιμά να πληρώσει ακριβά ένα ρόφημα για να κάνει την
ανάγκη του σε καφετέρια.Αφού τα βολεύει κατ'αυτό το τρόπο οι κοινοί
θνητοί ας πλέουν στη βρώμα και τη δυσωδία. Η εικόνα των δημοτικών και δημόσιων τουαλετών
της Αθήνας είναι όντως θλιβερή. 'Οπως και η ψυχή της Πόλης.
Σχόλια