Δεν είναι ακριβώς έτσι, αγαπητή ΖΑΖ

Η ΖΑΖ είναι μία πολύ συμπαθής και αγαπημένη της νεολαίας τραγουδίστρια με πολλές επιτυχίες και εδώ στην Ελλάδα με γνωστότερη ίσως το "ma Liberté". 

Η ΖΑΖ λοιπόν ετοιμάζει έναν νέο δίσκο με γνωστά τραγούδια που αναφέρονται στο Παρίσι, όπως τα: «Champs Elysées», «Sous le ciel de Paris», «La parisienne», «I Love Paris» (ντουέτο με τη Νίκι Γιανόφσκι), «J’aime Paris au mois de Μai» (με τον Σαρλ Αζναβούρ) κ.ά.

Παρουσιάζοντας τον δίσκο της έδωσε την καθιερωμένη συνέντευξη τύπου στην οποία μεταξύ άλλων δήλωσε: Στο Παρίσι, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, υπήρξε μια διάχυτη ατμόσφαιρα ελαφρότητας. Μπορούσαν να τραγουδούν για την ελευθερία, ακόμα κι αν δεν τη ζούσαν στην πλήρη της μορφή. Για μένα, αυτό είναι το Παρίσι. Μια πόλη που καινοτομεί και στην οποία όλα είναι δυνατά».

Οπως ήταν φυσικό οι δηλώσεις προκάλεσαν αντιδράσεις. Μεταξύ άλλων και η Liberation, όπου ο Φρανσουά Χαβιέ-Γκομέζ, με εμφανώς ειρωνική διάθεση, αναφέρει: «Η ελαφρότητα για την οποία μιλά η νεαρή τραγουδίστρια ακούγεται σαν το άλλοθι των ναζί, που έλεγαν πως το Παρίσι ήταν η πόλη των καμπαρέ, των σικ εστιατορίων και των χαριτωμένων γυναικών. Είναι η ίδια εικόνα της πόλης των απολαύσεων την οποία οι αντιστασιακοί ήθελαν να πολεμήσουν. Κι αμέσως μετά την απελευθέρωση αυτή η ελαφρότητα είναι που προσάψαμε σε καλλιτέχνες όπως η Εντίθ Πιαφ, ο Σαρλ Τρενέ, οι οποίοι τραγουδούσαν για τους ένστολους σε μια κατεχόμενη πόλη. Ακριβώς επειδή οι αληθινές μαρτυρίες εξαφανίζονται, οδηγούμαστε σταδιακά σε μια μορφή αμνησίας. Να θυμίσουμε απλώς στη Zαζ πως για μια δημοφιλή και αγαπητή τραγουδίστρια, τίποτα δεν είναι πιο επιζήμιο από τις τρύπες της μνήμης».
Και βέβαια -σχολιάζουμε εμείς- υπήρχαν και χαρούμενοι και εύθυμοι και διασκεδάζοντες στην διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Και εδώ στην Ελλάδα και σ' όλο τον κόσμο... Βλέπετε, η κατοχή είναι κατάσταση με οξυμένα τα ταξικά κοινωνικά χαρακτηριστικά και οι ταξικοί φίλοι των καταχτητών περνάνε καλά... Ακόμη και αν δεν συνεργάζονται ανοιχτά μαζί τους...

Η ΖΑΖ τότε επανήλθε δηλώνοντας τα αυτονόητα: «Καμιά φορά η διαδοχή των λέξεων είναι δύσκολη. Το μόνο που ήθελα να εκφράσω είναι πως εκείνη την περίοδο, παρά τις δυσκολίες, η ζωή συνεχίστηκε. Λυπάμαι που μερικοί οπαδοί της πολεμικής ακονίζουν το μυαλό τους μόνο για να κρίνουν αμφιλεγόμενες δηλώσεις και να ανακαλύψουν ακραίους υποστηρικτές. Ακόμα κι αν δεν είμαι ιστορικός, ξέρω ότι αυτή η σκοτεινή περίοδος της ιστορίας μας δεν είναι μια περίοδος ελευθερίας ούτε και ελαφρότητας. Οι μόνοι που το αντιμετώπιζαν έτσι ήταν οι κατακτητές και οι συνεργάτες τους, για τους οποίους δεν έχω καμιά συμπάθεια».

Ετσι, είναι αγαπητή ΖΑΖ... Μην υποτιμάτε τις εντυπώσεις, που μπορεί να δημιουργεί μία αφαιρετική αναφορά σε ιστορικές περιόδους σαν κι αυτή της ναζιστικής κατοχής, που συνιστά την πιο ολέθρια ανθρώπινη εμπειρία... Ιδιαίτερα σήμερα, που μαζί με τη σύναξη των αμετανόητων ανθρωποειδών συναγελάζονται και τύποι, που μετατρέπουν την αντισυστημική τους οργή σε απίστευτη και άκρως επικίνδυνη ελαφρότητα... Είχαμε και στην Ελλάδα μερικούς συναδέλφους σας, που κατά την έκφραση του πρωταγωνιστή του θεάτρου σκιών Καραγκιόζη Καραγκιοζόπουλου μπέρδεψαν τη φανέλα με το σώβρακο... Χρειάζεται προσοχή στο τί λέμε !!! Και στην εποχή μας χρειάζεται περισσότερη προσοχή στο τί ΔΕΝ λέμε...