Στον Νίκο Ρωμανό στέλνει τις ευχές του ο φίλτατος της ΦΑΙΑΚΙΑΣ Νίκος Μητσιάλης και όχι μόνο...
Τον προτείνουμε ασμένως...
Καλά
σπουδάγματα…
Νίκησες Νίκο!!!
Τον προσκάλεσες τον θάνατο, δεν σ’ άγγιξε όμως αυτός…Σε κοίταξε από απόσταση δεν
κοντό ζύγωσε τελικά! Τρόμαξε απ’ το οργισμένο σου βλέμμα που σε σφράγισε από
κείνη τη νύχτα του Δεκέμβρη… Τότε που πήρες αγκαλιά τον σύντροφο σου με την
«εξοστρακισμένη» σφαίρα του κράτους σφηνωμένη στην ανοιξιάτικη καρδιά του Αλέξη
Γρηγορόπουλου… Πίστεψαν οι επαγγελματίες
της εξουσίας πως αστεία ξεκίνησες την απεργία πείνας… Καμιά δεκαριά μέρες υπολόγιζαν
πως θα κρατούσε το «πανηγυράκι» αυτό και μετά ξανά στη νέκρα της φυλακής, στη
μουγγαμάρα του κελιού… Σε πέρασαν για
θεατρίνο, στο μπόι τους σε μέτρησαν… Πολύ θα τόθελαν να ήσουν τέτοιος,
δε σ’ εκτίμησαν σωστά, το αντίθετο θα ήταν η έκπληξη…
Δεν
έχουν μέτρο, που να το βρουν άλλωστε; Εντελώς διαφορετικά έχουν μάθει να
μετράνε την αγωνία, την αγάπη, τον αγώνα, ακόμα και την περήφανη έξοδο από τη
ζωής τη κατάντια, που όλοι αυτοί μας επιβάλλουν με το σκύψιμο που κάνουν στους
ξένους μπόσηδες τους…
Τους
νίκησες!!! Τριάντα μερόνυχτα στο καναβάτσο του θανάτου σου, τους είχες
στριμωγμένους και ας μην το μαρτυρούσαν φανερά… Το έβλεπες στις ξινισμένες
φάτσες τους και στα μισόλογα τους, ανάμεσα από τα σφιγμένα δόντια τους: “Υμνήσατε έναν
απεργό πείνας, αλλά ξεχάσατε ότι o νεαρός αυτός έχει καταδικαστεί σε 15 χρόνια
κάθειρξη για ληστεία με καλάσνικοφ”. Τάδε έφη Σαμαράς στη ολομέλεια της βουλής
για τον προϋπολογισμό, εκεί δεν μπόρεσε
ούτε το όνομα σου να αναφέρει…
Ναι, η δικαιοσύνη τους μόνο ληστές με
καλάσνικοφ μπορεί να τιμωρεί και σωστά… Οι άλλοι με δίχως κουμπούρια,
κουκούλες και άλλα της παρανομίας εξαρτήματα, οι υπεράνω πάσης υποψίας ληστές,
οι κατά συρροή του δημοσίου χρήματος καταχραστές, καταφέρνουν να γλιστρούν ή να
κωλυσιεργούν οι υποθέσεις τους μέχρι να παραγραφούν! Σ’ αυτούς σφίγγουν το χέρι οι εξουσιαστές και
αναγγέλλουν τα ονόματά τους σε φιέστες, ακόμα και τους παρασημοφορούν…
Ναι λήστεψες τράπεζα και όπως είπε και
ο εισαγγελέας της έδρας Γρηγόρης Πεπόνης: «Πρώτη φορά βλέπω ληστεία που να
αφήνουν τους ομήρους ελεύθερους, κατά δε την καταδίωξη, ενώ είχαν το επάνω χέρι
διαθέτοντας βαρύ οπλισμό, ούτε πυροβόλησαν τους αστυνομικούς που τους
καταδίωκαν, ούτε χρησιμοποίησαν τον όμηρο σαν ασπίδα για να διαφύγουν…»
Ενώ οι άλλοι, κρατούν ομήρους έναν
ολόκληρο Λαό διαθέτοντας το βαρύ οπλισμό του διαρκούς φόβου της χρεοκοπίας,
οδηγώντας τον στο αργό και θανατηφόρο βασανιστήριο της φτώχειας και του
διαρκούς ευτελισμού…
Νίκησες Νίκο!!! Και μαζί με σένα νίκησε
και όλη αυτή η ανοιξιάτικη αύρα της νεολαίας που βγήκε και γέμισε δρόμους
και πλατείες της χώρας μας αυτές τις
μέρες της ανατροπής του συστημικού θανάτου, στραπατσάροντας τον «καθωσπρεπισμό»
και ταράσσοντας την διαρκή υπνηλία των φιλήσυχων αστών…
Αστοί, αστειούληδες που ορισμένοι από
αυτούς «ανησύχησαν» και από τις καταλήψεις διαμαρτυρίας, ξεχνώντας τις
αλλεπάλληλες θανατηφόρες καταλήψεις που κάνει η συγκυβέρνηση της κόλασης του
μνημονίου, σε μισθούς, συντάξεις , στα φάρμακα τους… Το τραγικότερο, καταλήψεις
ακόμα στην ίδια τη ζωή και στα όνειρα των παιδιών τους…
Παράλληλα είναι μια δικαίωση στις
προσπάθειες του δασκάλου σου Πέτρου Δαμιανού που τελειώνει την ανοιχτή επιστολή
του αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι: «Είναι μια λύση εφικτή, γιατί και στο
παρελθόν έχω συνοδεύσει επιτυχώς μαθητή μου, με ποινή μεγαλύτερη από αυτή του
Νίκου. Είναι μια λύση χωρίς νικητές και ηττημένους. Είναι μια λύση από την
οποία όλοι μας έχουμε να μάθουμε πολλά…»
Εύγε και σε εκείνους με τις άσπρες
μπλούζες που στάθηκαν δίπλα σου άξιοι Γιατροί και όχι εντεταλμένα κρατικά
όργανα αναγκαστικής σίτισης…
Ναι, μας νίκησες Νίκο
κερδίζοντας εσύ μαζί και με άλλους έγκλειστους, το βραχιόλι της εξόδου σε μια
νέα βαθμίδα εκπαίδευσης!!! Ενώ εμείς αν
συνεχίσουμε να μην αντιδρούμε θα εξακολουθούμε να φοράμε τις χειροπέδες του
φόβου μας, όσο θα είμαστε, όπως λέει και ο Βάρναλης : «Μοιραίοι και άβουλοι
αντάμα να προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!»
Σχόλια